|
Het is 09:15 als ik mij voor het ontbijt meld. We gaan buiten ontbijten! De temperatuur is voldoende gestegen en het is inderdaad lekker buiten. De Lefkada schatgravers nemen afscheid en ik zit daarna nog even van een frappee te genieten. Vandaag weer een dag om erop uit te gaan. Ik plan geen grote rit, wil meer buiten zijn dan in de auto te zitten.
En dus, met nog een frappee voor onderweg van Rita, stap ik in de auto en rijd richting Vradeto. Onderweg stop ik bij een plekje met een mooi uitzicht. Ik haal een kleed uit de auto en ga erop zitten. Lekker in de zon zit ik een tijd te lezen en van het uitzicht te genieten. Twee adelaars zweven moeiteloos door de lucht boven mij, wat een mooi gezicht is dat. Zo vrij als een vogel, ik zou dat best willen en helemaal hier in de bergen.
Na een tijdje rijd ik door naar Vradeto waar ik de auto parkeer. De vorige keer ben ik de grindweg verder door gereden naar Beloi en toen naar het uitzichtspunt op de Vikos kloof gelopen. Nu ga ik ook die weg eerst lopen. Maar eerst de flesjes gevuld met water want het wordt een warme tocht. Het is onbewolkt en de zon brandt naar harte lust.
De wandeling is lekker en mooi. Heerlijke geuren dringen in je neus als je langs diverse planten loopt. Alles is nog lekker fris groen dankzij de laatste regens. En het uitzicht op en in de Vikos kloof is weer zo mooi, dat je er stil van wordt. Die stilte is trouwens oorverdovend. Er is verder niemand en je hoort enkel de wind door de kloof waaien. Kijkend in de verte ben je dan helemaal op jezelf en gaan je gedachten alle kanten uit. Ik snap nu wel waarom mediterende monniken graag in de bergen verblijven.
Dan is het tijd om toch weer terug te keren en loop ik terug naar de auto. Ik merk dat mijn schouders beginnen te gloeien. Ik heb een mouwloos shirt aan en mijn schouders vangen de zonnestralen dus op. Zonder zonnebrandcrème maar volgens mij komt het wel goed. In de auto is de koeling van de airco toch wel even lekker. Ik rijd terug en sla dan de weg naar Elati in. Bij taverna Sta Riza hou ik halt en geniet daar van het uitzicht en een heerlijke kaassalade. Er zit een Israëlische filmploeg te lunchen. Ze maken, zo begrijp ik, een documentaire van de Zagori en worden begeleidt door drie Grieken. Die laten de tafel natuurlijk helemaal volzetten met allerlei lokale gerechten.
Ik ga op huis aan en wordt met open armen ontvangen door Yiannis en Rita. Rita merkt meteen op dat ik een lekkere kleur heb. Ik leg uit dat ik altijd eerst rood wordt alvorens het overgaat naar roodbruin. Echt bruin word ik niet, dat staat mijn huidtype niet toe blijkbaar. Op de kamer neem ik een lekkere douche en ga dan op bed wat liggen lezen. De oogjes vallen natuurlijk vanzelf even dicht. Buitenlucht maakt vermoeid zullen we maar zeggen.
Als ik weer mij beneden meld, wordt er gezamenlijk besloten dat we buiten gaan eten. De temperatuur is nog prima. En dus is het eerste diner buiten een feit. Ik eet aan mijn vaste tafeltje wat ik van Yiannis ook zelf mag dekken. De gasten die dat willen krijgen vis voorgeschoteld, Ik heb bedankt en krijg een lekkere pasta met een voortreffelijke kaassaus. Die vult goed en als ik hoor waar de saus uit opgebouwd is, begrijp ik dat ook. Maar je moet ook kunnen genieten en dat doe ik zeker. Vandaag genoeg bewogen dus heb ik ook best wel trek.
Als het donker is zien we nog wat vuurvliegjes en worden de jonge katjes van Mitoula (neusje) steeds brutaler. Toch is het een leuk gezicht, die jonge katjes. Zolang ze maar in hun eigen tuin hun behoefte doen. En dat doen ze hier, in tegenstelling tot de katten uit mijn straat. Het koelt nu wel verder af en uiteindelijk ga ik binnen op de bank nog wat zitten lezen voordat ik om 23:30 als laatste richting kamer vertrek. Een half uur later sluit ik dan lekker mijn luiken.
|
