|
08:00 Ik ben al even wakker maar lig nog lekker op bed een beetje te luieren. Ja, zwaar leven heb ik (ik hoor sommige platbuislezers al mopperen en brommen). Het ontbijtbuffet is al aardig geplunderd door een buslading Roemenen maar gelukkig wordt alles weer snel aangevuld. Het is een simpel maar doeltreffend ontbijt.
Hierna krijg ik van Christos een frappee voor onderweg en stap ik in de auto, op weg naar de Meteora kloosters. Ik weet dat de Varlaam dicht is, maar misschien is Jorgos er toch. Echter, als eerste wil ik een klooster bezoeken wat ik in 2003 met Berry heb bezocht, Agia Triada. Dit klooster is met een fikse daling en klim pas te bereiken, een mooiere ochtendgymnastiek kun je niet vinden. Het weer is prima en de zon begint al flink te branden. Hier in de hoogvlakte gaat de temperatuur vandaag op 35 graden uitkomen. Dus zet ik er nu flink de pas in. Een man die tegelijk met mij aan kwam heeft gekozen voor de makkelijke route, namelijk via een kabelbaanliftje. Echter, hij is geen bezoeker want die moeten gewoon te voet komen (en terecht, bewegen zal ik).
Via een pad wat deels in de rots en deel uit de rots gehakt is, kom ik bij de ingang aan. Daar zie ik de man weer en we staan even te praten. Normaal loopt hij een paar keer per week de wandelroute maar nu had hij spullen en koffie bij zich. In het klooster ben ik net rond als er een lading Roemenen binnenkomt. Blijkbaar kiest hun bus niet voor de makkelijk bereikbare kloosters of hebben ze gekozen om ze allemaal te bezoeken.
Ik loop weer terug naar de auto en rijd dan naar de Varlaam. Enkel het stalletje van Jorgos is open en ik zie hem ervoor zitten, pratend met een andere man die later een leverancier blijkt te zijn van vele van de snuisterijen die ze verkopen. Ik heb besloten dit jaar niets meer te kopen. Mijn huis is al overvol, ik kan zelf een verkoopstal beginnen. Moet ik wel een flink bezochte kerk in de buurt van Meppel vinden, Staphorst misschien? Ik vrees dat ik daar niet lang voor de kerk zal zitten...
Jorgos herkent mij en begroet mij hartelijk. We staan even bij te praten en hij kan het verkopen niet laten en begint wat aan te prijzen. Ik maak hem duidelijk dat ik morgen terug kom en ook dan niets ga kopen. Hij bedankt mij bij voorbaat met een grote glimlach hiervoor. Ik vind het wel moeilijk, deze 75 jarige man probeert hier zijn pensioentje enigszins aan te vullen. Maar ik beloof hem morgen een koffie en wat lekkers, want nu ontbreekt hier ook een kantina wagen.
Ik verlaat hem en rijd nog wat in de omgeving rond. Langzaam daal ik de bergen weer af, doro Kastraki en richting Kalambaka. Wat nu? Ik besluit dan ook het hotel uit 2003 op te gaan zoeken, waar Berry en ik zaten. Dat staat aan de rand van Kalambaka en heeft een groot zwembad. Een paar jaar geleden ook er even gekeken en toen was het een vervallen boel met een zwembad vol vies groen water. Zo anders is het nu. Fel blauw water, een paar gasten liggen op zonbedjes, de muziek staat aan en ik besluit hier even te gaan zitten.
Met een freddo in de hand zit ik te kijken hoe er nog wat mensen aan en in het zwembad gaan liggen en het water trekt mij wel. De laatste keer dat ik gezwommen heb was de korte duik in de zee op Kreta. Het is dit jaar zo gek verlopen! En dus haal ik mijn zwembroek en badlaken uit de auto, handig zo'n rijdende kledingkast en lig niet veel later in het koele (zoet)water te spartelen. In 2003 was zoetwater een vereiste, maar hier ben je zover van zee verwijderd dat het niet anders dan zoetwater kan zijn. Sinds 2008 (wat was er toen ook alweer?), is het mij gelijk welk soort zwemwater het is.
Ik had het hotel beloofd om mij weer te melden om 13:00 om dan te horen of ik kan blijven of moet verhuizen. En dus na twee keer plonzen laat ik mij opdrogen, reken de koffie's af en bel het hotel. Daar hoor ik dat ik mag blijven, misschien dat ik morgen wel moet verhuizen. En dus kan ik de hele middag de hort op blijven. Ik ga lekker verder de bergen in en kom tegen 18:00 weer terug bij het hotel.
Ik ga op het pleintje weer bezig met een freddo en zit lekker mensen te kijken. Vanavond staat er een lichte maaltijd op het programma. Een bordje gevulde groeten, yemista en ik heb alweer ruim voldoende binnen. Op de hotelkamer ga ik lekker een hele tijd liggen lezen, de internetverbinding hapert flink en dus kan ik enkel soms een wordfeud woordje leggen. Een online video is niet mogelijk, natuurlijk wel eentje die op de externe schijf staat. En zo verstrijkt de avond en sluit ik om 23:30 mijn luiken.
|
