|
07:30 Wakker. Na een douche die weer de halve badkamer blank zet (dat heb ik vaker gezien, dit keer is het de schuld van een niet sluitend gemaakt douchegordijn) ga ik naar het ontbijtbuffet. Ik krijg van Christos meteen een frappee en na een snel ontbijt zit ik om 08:10 al in de auto richting kloosters.
Ik rijd meteen naar de grote Meteora en in het kapelletje onder de ingang steek ik ieder jaar mijn kaarsjes op en doe een gebed. Dit keer zijn het wat meer kaarsjes en een wat langer gebed. Meer voor andere dan voor mijzelf. Als de andere het goed hebben dan wordt dat onderdeel van mijn geluk (zoals ouders ook hebben op vakantie, is het kind blij dan hebben de ouders ook een goede vakantie). Ik hoop dat mijn gedachten ongeschonden naar boven aankomen. Ze worden na een tijdje namelijk gehinderd door een Spaanse gids die boven het kapelletje staat de praten richting zijn groep maar dan op volle sterkte. Het echode tussen de bergen door.
Dan ga ik richting Varlaam waar ik door Jorgos en de andere verkopers wordt begroet. Er hangt geen haat en nijd tussen deze mensen, ze gunnen elkaar ook de omzet. Even later komt ook de kantina wagen van Maria eraan. Ze begroet mij ook hartelijk en vertelt dat ze nu Griekenland ook een beetje kent (ze is Griekse!) vanwege de ruim 1200 foto's die ik haar vorig jaar heb gegeven. Die heeft ze in de stille winter maanden bekeken.
Op een gegeven moment loop ik naar het klooster. Ik wil twee flessen witte droge wijn en een rose kopen daar. Die wijn smaakte goed (de witte dan), heb ik vorig jaar een flesje van meegenomen. Het kan echter zijn dat ze dit jaar Thassos niet overleven maar dat vind ik helemaal niet erg. Terug bij de verkoopstalletjes probeert Jorgos natuurlijk weer gratis spul aan mij weg te geven. Maar dit jaar geef ik enkel en de koffie en de hotdog (die wilde hij graag) gaan er goed bij hem in. Ik hou het bij een frappee.
Om 12:00 neem ik afscheid van allemaal. Ze zijn teleurgesteld dat ik maar zo kort blijf, maar ja, gisteren waren jullie er niet, zeg ik plagend. De stortvloed Grieks is lachwekkend en dat hebben ze zelf ook door. Ik word uitgezwaaid terwijl aankomende toeristen verbaasd toekijken welke beroemdheid er dan nu vertrekt. Ik ben het maar, Yiannis de half Griek.
In het hotel aangekomen krijg ik te horen dat ik dan toch moet verhuizen. Van kamer 311 in het ene hotel naar kamer 304 in het andere. Voor de rest gelijkwaardig, enkel douchegordijn ontbreekt. Maar de wifi is sterker (zit aan de andere kant van de kamer muur) en stabieler. Ik installeer mijn werkplek want ik moet aan het werk. Gisteren belde ze van het werk maar toen zat ik iets te ver weg van mijn laptop. Het was wel dringend maar ook niet zo dringend.
Dus nu aan het werk en om 18:20 heb ik hopelijk het probleem opgelost. De komende dagen zal het blijken. Ook heb ik nichtje Lisa gebeld, ze is vandaag jarig! Daarna schrijf ik de dag van vandaag in het reisverslag en dan zijn jullie nu, 18:45, weer helemaal bij de tijd. Vanavond ga ik eten bij een neef van Nikos, een van de eigenaren van de lekkerste Griek in Nederland, restaurant Meteora in Heerenveen. Morgen verlaat ik Kalambaka, ga via strand, zee en Mylos bar naar Naousa. Vanuit daar komt de volgende update.
Wordt vervolgd...
Ik loop uit het hotel en merk meteen de stilte op in de straat. Geen enkele auto of scooter! Dat valt hier meteen op. Ik zie politie staan die de straat afgesloten heeft. Als ik richting taverna loop, die 1,5 kilometer verderop aan deze weg zit, zie ik een grote opblaasbare poort met finish erop. Nog meer politie - je ziet ze anders bijna nooit - staat alle zijstraten af te sluiten. En ik maak de finish van een wieleretappe mee! Ik ben bijna bij de finish als overal de sirenes aan gaan, de ploegleiderwagens voorbij stuiven en er vanuit een kopgroep gestreden wordt voor de winst. Ik loop door en zie dat de winnaar gefeliciteerd wordt en de andere renners zwaar hijgend op het asfalt liggen. Maar daarna is de straat weer leeg en kan ik rustig verder wandelen naar de taverna.
Daar aangekomen zijn er twee tv schermen opgehangen en zit men voetbal te kijken. Maar er zitten ook mensen te eten dus de keuken werkt wel door. Het eten smaakt er inderdaad niet minder door en na een anderhalf uur zijn de bordjes leeg, het gratis toetje verorberd en loop ik voldaan weer terug naar het hotel. Bijna schiet ik de verkeerde deur in, totdat ik mij herinner dat ik een deur verder moet. Gewoontedier. Ik ga nog lekker liggen lezen en sluit om 0:10 mijn luiken.
|
