|
8:30 Wakker. Evers staat op wordt aangezet en ik begin met inpakken. Daarna de broodjes gesmeerd (voor onderweg en het ontbijt), broodje gegeten en een laatste douche gepakt in een douchecabine. Voorlopig zullen het weer douchegordijnen zijn die ik zal tegenkomen.
Alles zit in de auto en ik ga afrekenen. Voor 30 euro per nacht heb ik geslapen, geen geld. Maar meer geven wordt resoluut geweigerd. Ik kom hier als vaste gast, dan is dit de prijs, klaar. En dus neem ik afscheid en ga richting station voor een freddo en als ik die op heb nog een frappee voor onderweg. Een frappee is beter voor onderweg omdat hij zijn sterkte niet verliest. Een freddo wordt waterig door de gesmolten ijsblokjes, de frappee heeft koffie in het schuim zitten wat in dat ijswater weer oplost. Ja, die Grieken zijn zo gek nog niet.
Ik verlaat Diakopto rond 10:30 en neem de weg naar Kalavrita. Die weg ken ik en dus zie ik daar weinig nieuws. Bij Ano Diakopto is het wel een stuk groener na de bosbrand van een paar jaar geleden. Maar op bomen moet je hier al snel tientallen jaren wachten.
Na Kalavrita kom ik op onbekende weg. Ik snijd dwars door de Peleponissos, dwars door de bergen en de rit is heerlijk voor iemand die van autorijden houdt. Ja daar houdt John wel van, een beetje schakelen, een beetje gassen en een beetje sturen.
Enfin, ik stop regelmatig om van het uitzicht te genieten of om de losse Ikea bakjes weer in het gareel te krijgen (Elsbeth Pronk, ik ben zo bliede met oe!). Maar bij een stop op een heuvelrug, vlakbij een kapelletje wil ik niet nog eens gaan vloeken op de bakjes en besluit ik wat bagage te gaan herschikken. Na 20 minuten van spullen eruit en er weer in ben ik tevreden en liggen de bakjes tot aan Thassos muurvast. Gelukkig had ik mijn accu schroefmachine bij mij, samen met wat stevige schroeven.
Om 15:00 bereik ik Marathopolis. Het is een klein dorpje aan zee en het hotel is snel gevonden. Ik word meegenomen naar de hoogste (2e) verdieping en daar wordt kamer 8 (Poseidon, god van de zee) voor mij geopend. Een hotelkamer van 4 bij 4 meter, met kingsize bed, keukentje en zelfs een open haard! De badkamer is luxe maar in vergelijking wat klein. Een zitbad waarin je ook kan douchen met een douchegordijn. Maar dan komt de grootste verrassing: de balkondeuren gaan open, ik kijk ongelovig naar een terras van zeker 4 bij 6 meter en een uitzicht!!! Op zee, op het kleine haventje met vissersbootjes en op het eilandje Proti wat op een kilometer uit de kust ligt. Wauw! Even ter info, het hotel heet Faros in Marathopolis. Hier ga ik mij de komende vijf dagen uitsteekbaar vermaken.
De eigenaar is vriendelijk (later blijkt het de vader te zijn van twee broers die het hotel runnen) en onder de twee etages hotel is er een restaurant waar hij de scepter zwaait. Ik installeer de spullen op de kamer en ga dan het dorpje te voet verkennen. Hoofdstraat met kerk, diverse supermarkten een bakker, slager en kapper, check. Een voetgangersstraat met diverse (voornamelijk vis-) restaurants en twee bars, check. Geen bank, geen flappentap en dan heb ik het dorpje (buiten nog een paar hotels aan de randen) wel beschreven. Ik heb qua hotel wel een goede keuze gemaakt toen ik in april op booking punt com zal te kijken.
De mensen zijn heel vriendelijk, ik word diverse keren begroet, zelfs door een jonge vrouw die richting het voetgangersgebied loopt. Als ik later bij een heerlijke loungebar, Albatross, neerstrijk voor een freddo blijkt ze daar als serveerster te werken. Ze heet Petra, de e heel kort uitgesproken, werkt dus hier maar heeft als vriend een van de broers die Faros runt. Ze had mij blijkbaar al gezien bij het hotel, vandaar dat ze mij op straat zo vriendelijk begroette. Maar ze is sowieso een open persoontje, makkelijk in de omgang.
Begin van de avond ben ik weer in mijn paleisje, heb ik een douche genomen en geniet ik op het balkon van de ruisende zee, het uitzicht en de zon die langzaam ondergaat. Hij gaat net ten westen van het eilandje dus ik zou hem in zee moeten zien verdwijnen ware het niet dat het toch wat heiig is en hij iets eerder verdwijnt. Het zeewater is nog best koud en de wind komt van zee.
Dus haal ik mijn vest uit de auto en loop dan naar het eerste restaurant wat ik tegenkom, Riki genaamd. Dat had ik eerder al uitgezocht, zag er goed uit. Ze hebben geen retsina, wel een heerlijke witte dorpswijn. Een saganaki en yiaourtlou (hoewel ze dat hier anders noemen) en alles smaakt uitstekend. De eigenaar is vriendelijk en behulpzaam. Hij zorgt meteen voor wat muggenverdrijvers als hij ziet dat ik daar last van heb.
Na het eten gaat het richting Albatross en bestel ik een grote karaf tsipouro. Er is vanavond een DJ die gaat draaien, maar dat is pas een eind na middernacht. Dat ga ik echt niet trekken, maar geniet nu van lekkere loungestoelen, veel mensen om naar te kijken en een beetje drank. Het is 01:00 als ik Petra goedenacht heb gewenst en ik op de kamer letterlijk de luiken sluit |(elektrisch). Kort daarop sluit ik mijn eigen luiken in het grote bed.
|
