|
06:00 De wekker gaat, we varen nog steeds. Hoe dat weet? Door het heel lichte getril. Anders zou je het niet weten, ik heb geen patrijspoort en schommelen doen deze schepen bijna niet. Ik eet de laatste broodjes en pak mijn spullen. De garage is al open en ik ga naar mijn auto. Ik kan er echter niet in, daarvoor hebben ze de auto naast mij te straks ernaast geparkeerd (maar dat gebeurt hier bijna altijd standaard).
Het is 07:15 als ik de boot verlaat en de ochtendspits in duik. Gelukkig begin ik al redelijk de weg te kennen, maar ben toch blij met mijn meedenkende tom-tom. Het duurt toch wel meer dan een half uur voordat Athene een beetje uit het zicht raakt en ik in rustiger verkeer komt. De tol die ik aan de diverse tolpoorten moet betalen is wel fiks verhoogd! Een aantal keren mag ik bijna vier euro neertellen. Maar goed, binnendoor is echt geen optie. Ik kan nu tenminste de cruisecontrol op 130 vastzetten (en soms ook iets sneller).
Het is iets over tienen als ik Larissa binnen rijd. De tom-tom is ingesteld op het adres en ik heb gisteren nog met streetview zitten kijken. Moet goed komen. En dat komt het ook als ik om 10:20 mijn auto aan de overkant van het huis op een bewaakte (ook wel zo prettig) parkeerplaats neerzet. Ik bel aan en oma doet open. Met de trap loop ik naar de derde etage waar oma mij op staat te wachten. Als ik binnenkom, stapt Brodromos net slaperig uit zijn slaapkamer. Hij wil weten wie oma nu aan het binnenlaten is, hij dacht aan een verkoper maar surpise, surprise, it is Yiannis!
Het duurt even voordat hij het begrijpt en wakker genoeg is. Dan verlaten we het apprtement, lopen beneden zo het centrum in en ik krijg een kleine rondleiding in Larissa. Hierna gaan we zitten op een van de vele pleinen en drinken we een kop koffie terwijl ik met hem praat. Zijn Engels is wat roestig, maar met een mix met wat Grieks komen we er wel uit. En hij vertaalt wat oma allemaal zegt, opa is meest van de tijd stil.
Om 12:00 neem ik afscheid van ze en stap weer in de auto nadat ik twee euro heb betaald. Ik verlaat al snel Larissa en ga richting Trikala. Dat is nog een brede weg, sommige gedeelten zelfs vierbaans. Maar achter Trikala duik ik de bergen in en ben ik al snel aan het slingeren. Onderweg krijg ik een paar buien maar gelukkig valt de hoeveelheid water mee. Tot aan Vourgareli gaat het nog goed, daarna is het echt smalle weggetjes en bijna verlaten bergdorpjes. Ik ga nu echt door het Tzoumerka massief. Een mooie toch maar ook best vermoeiend.
Ik ben dan ook blij dat Ioannina in zicht komt. Wel heb ik onderweg gelukkig een tankstation gevonden want Ioannina had ik niet gehaald (verbruik wisselde erg met het stijgen en dalen en de totale rit is toch 650 km). Hier valt er even een fikse bui. Vanaf Ioannina is het bekende weg en ben ik 45 minuten later in Ano Pedina. Daar merk ik dat ze de weg verhoogd hebben met een nieuwe laag beton/asfalt. Hierdoor ligt de parkeerplek zo laag dat mijn laaghangende auto dat nooit gaat redden. Gelukkig is er verderop een mooi plekje, net iets onder een boompje. Ondertussen is Rita al aan komen lopen en vallen we elkaar in de armen.
Yiannis ligt nog even te rusten maar we hebben weer genoeg om bij te praten. En dan verschijnt ook Yiannis ten tonele en zitten we een tijd gedrieën te praten over alles wat ons bezig houdt. Ik krijg van Rita de keuze welke kamer ik wil hebben want het is helaas niet druk, er zijn slechts twee echtparen aanwezig. Maar ik kies voor "mijn" kamer, nummer 5 want daar voel ik mij compleet thuis.
Het thuisfront was al bezorgd of ik al wel was aangekomen, dus die heb ik snel gerustgesteld. Ik haal maar een paar zaken uit de auto en breng die naar mijn kamer. Ondertussen is het weer dreigend geworden en even later valt er inderdaad wat regen. Het avondeten is dan ook binnen, ook omdat het in de avond behoorlijk snel afkoelt. De eerste maaltijd van Yiannis is - zoals iedere maaltijd - heerlijk en ik geniet weer van zijn culinaire kunsten. De avond verstrijkt verder rustig en ik sluit om 22:30 mijn luiken.
|
