|
08:30 Wakker. Ik ga mijn spullen inpakken en onderweg naar de ontbijtzaal zet ik de spullen alvast in de auto. Die staat relatief koel in de garage. De Chinezen en de Polen zijn al vertrokken uit het hotel, dus worden er - dankzij Charlies - twee spiegeleieren voor mij gebakken. Ik had afgelopen nacht wel wat herrie gehoord, maar ik hoor nu van Charlies dat er jonge Australische gasten het hotel zijn uitgezet omdat ze dronken het hotel op stelten wilde zetten. Ik heb enkel een paar Chinezen vanochtend tot stilte gemaand die wat stonden te schreeuwen in de gang.
Na het ontbijt sta ik nog een tijd met Charlies te praten over haar leven hier. Ja, de toekomst is ongewis, helemaal nu. Maar het gras bij de buren is altijd groener. Dat is een wel hele korte samenvatting van een uurtje bomen maar langer mag ik het niet maken van bepaalde vrienden. Die kunnen 3 dagen vakantie op een waddeneiland samenvatten in 1 zin.
Om 10:15 verlaat ik Kalambaka, ga slingerend door het Griekse land naar Grevena om daar op de snelweg uit te komen. En dan gaat het snel. Het is 12:20 als ik voor het hotel in Naoussa mijn auto stil zet. Even later ben ik verwelkomd door Dimitoula (Toula) en krijg ik de sleutel van kamer 22. Wat spullen naar boven, ventilator op de airco unit en daarna naar beneden voor een koffie en bijpraten. Hoewel het praten meest van de tijd bij mij luisteren is. Ook Toula steekt van wal over de crisis en wat dat voor hen hier betekent. En dat is niet mals. Ze hebben hier wel het geluk dat ze het niet veel van toeristen moeten hebben en dat de Griekse zakelijke rijder het hotel nog wel weet te vinden. Maar ook hier hebben ze minder gasten dan andere jaren.
Nadat ik even op bed gelegen heb ga ik weer naar beneden en ontmoet Akis. Ook nu gaat het gesprek richting crisis. Hij moet zo weer aan het werk met zijn tweede baan als rijinstructeur. En vanochtend 5:00 stond hij al perziken te plukken. Toula en Akis worden afgelost door Nikos. Ik ga naar boven en bereid mij voor op de avond. Als ik weer beneden kom, is Katharina er ook. Nog even sta ik met ze te praten en dan loop ik naar het centrum.
Op het plein is het druk met pratende groepjes Grieken. Mijn favoriete restaurant is open en Athina blijkt er te serveren. Dimitris heeft zijn been gebroken. Ik vind dat erg voor hem maar beter voor mij. Want Dimitris spreekt bijna geen Engels, in tegenstelling tot zijn vrouw. Eindelijk kan ik weer een Batso bestellen. Wat is deze gesmolten kaas toch lekker!
Na het hoofdgerecht komt het ook hier op de crisis, het referendum en de toekomst. De bodem is bereikt maar men blijft positief. De Griek zal overleven. Met die optimistische (misschien tegen beter weten in) geluiden bereik ik weer het hotel. Morgen een werkdag dus ik wens Katharina een goede nacht en ga slapen. Ik sluit om 23:30 mijn luiken.
|
