|
08:15 Wakker. Na het ontbijt krijg ik van Katerina nog een frappee voor onderweg mee en stap ik in de auto richting Edessa en voorbij naar Loutraki Pozar. Ik was vergeten om de tom-tom in te schakelen en dus stop ik op een klein weggetje om dat alsnog te doen. Om mijn weg te vervolgen moet ik keren terwijl ik het verkeer in de gaten houd. Of ik heb de parkeersensoren niet gehoord omdat ik geconcentreerd was op het verkeer of zij hebben - net als ik - het verkeersbord niet gedetecteerd, maar het eindresultaat is dat ik ineens een schurend geluid hoor en met een verkeersbord aan de rechterzijde geconfronteerd word.
Vloekend om mijn stommiteit stap ik uit. De wielkast rechtsachter is iets ingedeukt en de rand van het verkeersbord heeft tot aan de portiersgreep rechtsachter een kras gemaakt. Ik baal flink maar kan er niets meer aan veranderen. En dat terwijl de nieuwe auto net besteld is. Het is even tot rust komen en dan toch je weg vervolgen.
Aangekomen bij de heetwaterbronnen loop ik even wat rond. Het waait hier flink en het is wat bewolkt. En nog rustig maar dat duurt niet lang. Er zijn namelijk een paar bussen met toeristen uit Oost-Europa aangekomen en die komen nu achter hun gids aan het park binnen gelopen. Een hele invasie Da-Da-Njet.
Ik heb ondertussen gezien dat de Spa hier niet meer zit. Geen bordje op de deur maar alles leeg. Ik heb nog even overwogen om in een van de heetwaterpoelen te gaan zitten of het zwembad in te duiken maar dat is ondertussen overspoeld door de bus-toeristen. Dus loop ik nog wat rond en vraag aan een meisje achter de kassa waar de Spa is gebleven. Die blijkt verhuisd te zijn naar de ingang van het park.
Dus stap ik in de auto en rijd terug naar de ingang. Daar zie ik ook de bussen staan die al die toeristen hebben afgeleverd. En er komt nog een bus binnen. Bij de Spa zit de deur op slot en hangt er een kaartje met een mobiel nummer wat je kan bellen als je een afspraak wilt maken. Dat was voor mij het teken om het park te gaan verlaten.
Ik rijd door het dorp en besluit een toeristische route terug naar Naoussa te nemen. Op een gegeven moment werd die wel heel erg toeristisch. De asfaltweg werd een kiezelweg, toen een modderpad (opgedroogd) en toen het overging in een ezelspaadje was de lol er echt af (ja Berry, jij was vast doorgegaan!). Ik keer - voorzichtig, niet vanwege het verkeer maar vanwege de helling - de auto en rijd terug naar de hoofdweg. Dan maar de sterk gebaande paden volgen.
Net voor Naousa kan ik de auto nog vullen met diesel voor 1,17 de liter, bespaar ik toch iets geld voor de baas (brandstof in het buitenland kan ik declareren maar hij kan geen btw er vanaf trekken). Terug bij het hotel vertel ik mijn belevenissen aan Katerina. Die vertelt op haar beurt dat de pc het weer doet, het was inderdaad de voeding.
Op mijn kamer geef ik mij over aan een slaapje. Als ik weer wakker word, lig ik nog een tijd te lezen. Ik heb weinig trek en besluit op de kamer een cracker te eten. Dat is voldoende. De avond wordt doorgebracht achter leesboek, iPad en tv. De crisis in Griekenland is nog lang niet voorbij. De politici komen geen stap naderbij en ieder uur geen beslissing is - in mijn optiek - slechter voor het land dan een "verkeerde" beslissing. Hier komen enkel verliezers uit, nooit een winnaar. Om 23:15 sluit ik met deze gedachten mijn luiken.
|
