|
08:15 De wekker gaat maar ik was al wakker. Ik begin met wat spullen pakken en eet daarna een broodje. Die heb ik net op als Stelios naar kantoor gaat. Hij weet dat ik graag even vervoer terug wil als ik de scooter terugbreng en roept mij dus. Ik rijd naar de scooterverhuurder die inderdaad om 09:00 aanwezig is, hij komt met zijn koffie aanlopen. Ik overhandig hem de sleutel, bedank hem en zeg dat Stelios - die hij kent - mij terugbrengt.
Zodoende heb de scooter al ingeleverd en veel spullen staan klaar voor het inpakken in de auto als Elsbeth beneden komt. Maar eerst de spanning, zijn de perziken nog goed?!? Ik open de koelkast in de receptie en voel aan de voorste. Ja, ze zijn iets zachter maar zien er nog goed uit en voelen stevig. Daar ben ik blij om. Enkel een paar achterste blijken onder het ijs te zitten, die hebben tegen de achterwand van de koelkast geleund. Maar voor jam zijn die perziken misschien nog wel deels te gebruiken.
Nadat de drie trays weer gevuld zijn en op de voorstoel staan, rijd ik de auto de garage in en ga verder met inpakken. Ik krijg van Elsbeth nog drie winterjassen mee. Die kan ik nog prima kwijt, dus geen probleem. Een paar zweetdruppels later zit alles in de auto behalve de internetkabel. Die koppel ik dus los en rol weer op. Voor volgend jaar, hoop ik.
Het is 10:40 als ik afscheid neem van Elsbeth. De kinderen liggen nog op bed maar die zie ik in Nederland wel. Zij gaan 16 augustus met het vliegtuig, samen met Elsbeth. Dan is Stelios weer alleen. Maar die wil de komende winter meer in Nederland zijn. Ik vertrek naar de boot en die komt net aan. Ik word op een mooie plek gedirigeerd, rechterkant in de schaduw. Ik loop snel naar boven voor een frappee en heb geluk dat mijn deur niet klem gezet wordt door de volgende rij auto's. Ik kan dus in de auto zitten, muziek en airco aan en leesboek op het stuur. Het is pas 11:30 als de boot Thassos verlaat.
Om 12:10 ben ik dan in Keramoti, nog even de tank vol (1,14 per liter diesel) en kan richting snelweg, Odos Egnatia. Daar kan het gas erop en vliegen de kilometers weg. De rit van bijna 500 kilometer verloopt goed. Ik hoef enkel de stoppen voor de tolpoortjes en een toiletbezoek. De airco staat kouder dan ik normaal zou doen, ik wil niet dat de perziken nu alsnog een tik krijgen.
Het is 17:10 als ik in Ano Pedina aankom en verwelkomt wordt door Rita. Ik had haar vanaf de boot al gebeld en ze weet dat ik perziken voor jam bij mij heb. Ze is verrast hoe koel ze zijn. Het is hier nu 12 graden warmer dan ik 3 weken geleden vertrok. We praten elkaar bij en ondertussen meldt ook Yiannis zich. Ik ben helaas weer de enige gast. Wat een verschil met Thassos! Maar dit gebied is blijkbaar nog niet ontdekt door de Oost-Europese gast of die wil strand hebben en geen bergen.
Niet veel later melden ook de zonen, Staas en Kimon, zich. Sinds ze in Nederland studeren spreken ze veel beter Nederlands. Ondertussen heeft Rita de perziken al ontdaan van hun velletje, de rotte perziken (stuk of 10) eruit geselecteerd en ze - overdekt door een suikerlaag - in de koeling gezet. Morgen wordt de jam gemaakt.
Aangezien er geen gasten zijn eet ik met de familie mee. En lekker buiten. Dat kan temperatuurtechnisch prima. Ik heb weer kamer 5, ik had weer de keus maar deze kamer ligt mij het best. Ik zet de fan aan zodat die de kamer verder wat kan afkoelen. Het koelt hier sneller af in de avond en zeker nu met een lekker briesje. De jongens gaan weg met vrienden en Yiannis gaat nog wat tv kijken. Ik heb mijn tsipouro op en het is 23:00. Het rijden was zalig maar toch merk je het wel. En dus zoek ik mijn bedje op en sluit om 23:30 mijn luiken.
|
