|
06:45 Wakker. Weer duik ik de zee in en na het ontbijt is het tijd om wat kleding naar de wasserette te brengen. Daarna rijd ik door naar Sissi waar ik aan de haven van een freddo en het uitzicht geniet. Daarna rijd ik in die omgeving nog wat rond alvorens ik weer richting Stalis ga en nog een koffie bij Nemo haal.
Mijn lunch wordt door Anita hoogstpersoonlijk gebracht, terwijl ik lui op een bank hang staat zij te zweten achter het fornuis. Maar, zegt ze zelf, in de winter hang ik op de bank en ben jij hard aan het werk. Daar heeft ze gelijk in. Trudy mag weer naar huis, ze blijft onder controle staan maar het gaat stukken beter met haar. En daar is grote broer maar wat blij mee.
De middag vliegt weer voorbij en het is 17:00 als ik mijn kleren weer op kan halen. Gewassen en gedroogd. Ik kan er weer tegenaan. Hierna doe ik thuis wat marketing voor Mike. Wat beoordelingen op tripadvisor want beoordelingen worden steeds belangrijker in de toeristenindustrie.
Ik ga vanavond eten bij Manos. Jaren geleden had hij op de beachroad een bar Peach genaamd. Daar heb ik menige avond en nacht doorgebracht. Ook bij hem zijn de wilde haren weg en hij heeft nu een restaurantje aan zee. We zitten een tijdje te praten totdat het werk roept en ik mijn eten krijg. De wind is verdwenen en het is een plakkerige avond.
Na het eten meld ik mij bij Mike waar ik te horen krijg dat hij zo de minigolf afsluit, nog even thuis gaat eten en dan naar Nemo komt met vrouw en twee zonen. Ik ga er alvast naar toe maar stop onderweg omdat ik nu eindelijk Litsa zie bij de taverna waar ze nu werkt. Ze herkent mij meteen en ontvangt mij met open armen. Ze blijkt hier al jaren te werken, de taverna is van een neef van haar. Vorig jaar deed ze dus de Fish Spa erbij, twee banen. Maar dat ging niet goed met haar gezin. We zitten nog even te praten maar ik moet er nu vandoor. We spreken af dat we elkaar zondagavond gaan zien.
Door naar Nemo waar de familie Vlastos zich al af vroeg waar die Grasso bleef. Ik heb het maar even uitgelegd. We halen herinneringen op dat Pella haar zoons enorm aan het pushen was om Engels tegen mij te spreken. Nu doen ze dat uit zichzelf en beter dan hun moeder. Ik maak lol met ze, ten koste van hun moeder. Maar het maakt Pella niet uit, zij heeft beide kinderen weer onder haar vleugels. Om 0:30 nemen we afscheid en niet veel later sluit ik mijn luiken.
|
