|
07:30 Ik ben wakker en ga meteen naar zee. Na wat geplons en gedobber ga ik weer naar mijn kamer, neem een douche en daarna een ontbijt. Het beloofd een warme dag te worden en ook de luchtvochtigheid is gestegen. Dat merk je dan al in de vroege ochtend, er ligt een zware deken lucht op je.
Ik meld mij bij Anita van Nemo bar voor mijn drie-eenheid: water, verse jus en een freddo. Na wat met Anita gepraat te hebben vanaf de barkruk verhuis ik naar het terras onder de overkapping, bank nummer 1, met mijn leesboek. Er staan wat wolkjes aan de hemel, een teken dat de vochtigheid groter wordt. En dat voel ik aan mijn hoofd.
Want er komt een drukkend gevoel op mijn hoofd wat aan het begin van de middag resulteert in een hoofdpijn. Dus besluit ik af te rekenen en de koelte van de airco op te zoeken. Ik ga naar mijn kamer, zet de airco iets lager, neem een pijnstiller en duik mijn bed in. Ik val redelijk snel in slaap.
Die slaap, de pijnstiller en de koelte doen hun werk. En dat is maar goed ook want ik had Litsa beloofd om vanavond langs te komen. Ik ga er ook eten en dus arriveer ik om 20:45 bij taverna Kostas. De eigenaar herkent mij en begroet mij en ik word door Litsa naar een tafeltje gebracht. Iets later een fikse consternatie! Er blijken een paar mensen van de belastingdienst binnen te zijn gekomen en die willen de bonnetjes controleren. Dat doen ze altijd als het goed druk is, zodat ze je sneller op een fout kunnen betrappen. Kostas gaat uit zijn plaat maar kan er verder niets tegen doen. Uiteindelijk blijkt alles in orde te zijn.
Ondertussen heb ik Mike gebelt en gevraagd of hij zijn broer, Jorgos van Nemo bar wil inlichten dat ze rondlopen. Ik weet dat Jorgos zijn administratie altijd goed probeert te doen (sluiting in hoogseizoen is het laatste wat je wil) maar dan weet hij nu dat hij extra moet oppassen.
Na het eten ga ik bij het bargedeelte zitten met een karafje raki. Litsa komt regelmatig langs en dan praten we wat, maar werk gaat voor. Wel drinkt ze dapper mee en ik sta verbaasd hoeveel raki ze aan kan. Uiteindelijk gaat ze zelf ook eten en is het tijd om afscheid te nemen. Maandags is ze vrij (haar aan huis pedicure en manicure gaat wel door) en dus zie ik haar niet meer. Ik beloof haar dat ik wat regel bij Meteora en stuur haar naar haar koud wordende maaltijd. Van Kostas krijg ik nog een flesje wijn mee. Ik ga naar huis en sluit om 0:45 mijn luiken.
|
