|
08:30 Wakker en na het ontbijt stap ik in de auto. Ik ga vandaag naar Agios Nicolaos om een Angelique en Peter te bezoeken, een stel wat ik twee jaar geleden in Porfyron heb leren kennen en waarmee het meteen klikte.
De auto sputtert niet tegen, sterker nog, hij spint van genoegen. Dakje open en wat frisse lucht door de auto. Hij staat de hele dag in de zon te bakken en dan merk je wel dat een donkere auto meer warmte aantrekt dan mijn vorige witte auto.
De rit naar Agios gaat prima, het is bekende weg. Ik parkeer aan de haven, geen zin om ergens moeilijk een plekje onder een boom te vinden met kans op een parkeerbon. De haven is gratis. Ik loop naar het afgesproken terras aan de welbekende t-splitsing waar Ruud en ik menig uur hebben doorgebracht.
Ik heb net mijn eerste freddo als ik op mijn schouder wordt getikt. Ze zijn het en de begroeting is hartelijk, alsof we elkaar slechts een paar weken daarvoor hebben gezien. En meteen de klik en de opmerkingen die we naar elkaar maken.
Onder het genot van een paar koffie's praten we bij. Daarna stel ik voor om de lunch in Plaka te houden. Zij zijn er nog niet geweest en dus rijd ik voorop terwijl zij in een "jeep" (oh nee, een Jimmy!) mij volgen.
Ook de lunch is een feestje, zoals jullie misschien al op feestboek hebben kunnen zien. Zij doen aan geocaching (wikipedia: Geocaching is een buitensport en spel, waarbij gebruik wordt gemaakt van een gps-ontvanger of telefoon met deze functie om ergens ter wereld een zogenaamde cache (verstopplaats) te vinden). Schatjes zoeken noemt Angelique het. Er blijkt een schatje op nog geen 450 meter te liggen. Ik loop mee en zie hoe de twee op elkaar ingespeeld zijn. Ze hebben al bijna 3000 schatjes gevonden.
Hierna staan we een tijd te kijken naar een ruzie tussen de havenpolitie en concurrerende kapiteins en bemanningen die op Spinalonga varen. Volgens mij gaat het over het vermelde van de prijs (en dan ook de juiste prijs) bij hun kassa's. Veel verbaal geweld en er sneuvelt een klein houten krukje. Bokitio gedrag. Echter een kapitein die aan kwam varen heeft blijkbaar zoveel slechts gezegd dat de havenpolitie hem wil hebben. Hij blijft echter 100 meter uit op zee liggen.
Hoe het afloopt weet ik niet want we gaan terug naar de auto's en ik neem afscheid van Peter en Angelique. Het was een gezellig samenzijn maar ik heb vanavond een andere afspraak staan (druk, druk, druk). Dus rijd ik naar huis en neem een douche en kleed mij om. Ik vraag Martine (ook uit Meppel, ken haar van de Griekse les) hoe laat ze bij Cretan Family zijn en ze blijken er al te zitten!
Ik rijd er dus snel naar toe en ontmoet Rene en Martine daar. Ook daar moet ik even mee bijpraten want we hebben elkaar lang niet gezien. Ondertussen genieten we ook van het eten en de bediening. Uiteraard komt de raki fles op tafel, Rene is er ook niet vies van. Na de maaltijd krijg ik van Jorgos een fles raki mee en gaan we naar de appartementen van Cretan Family. Daar bij de bar zitten we nog een tijdje totdat het toch wel bedtijd is geworden. Om 02:30 sluit ik dan mijn luiken.
|
