|
08:30 Wakker en ik ga de eerste spullen inpakken en in de auto zetten. Na de douche is het ontbijtbuffet aan de beurt. Niki is verdrietig dat ik haar nu al ga verlaten. Ook ik zal haar weer gaan missen, ze is een zonnestraal, altijd goedlachs.
Als alle spullen in de auto zitten reken ik af en krijg nog een koffie aangeboden. Die ga ik met Niki bij het zwembad zitten drinken. Zij kan nu even pauzeren maar heeft een flink aantal vertrekkers dus dat is extra schoonmaak. Ik wens haar alle goeds en beloof contact te houden.
Het is 10:15 als ik de auto start en Kala Nera verlaat. Langs Volos, dan de snelweg naar Larissa en dan kies ik voor een nieuwe route richting Kozani. Landbouwgebied op hoogvlaktes, afgewisseld met bergen (en dus slingerwegen met mooie uitzichten).
Bij Kozani draai ik de noordelijke snelweg op (Egnatia Odos) en gaat het snel naar Ioannina. Vandaar is het bekende weg naar Ano Pedina, waar ik om 14:15 aankom. Omdat ik traditionele Griekse muziek uit mijn auto laat schallen als ik bij hotel Porfyron sta, sluit iemand beide toegangsdeuren, voor de zekerheid ook met de grendels. Ik hoef niet af te vragen wie dat zou doen. En na enig aanbellen zie ik dan ook de deur opengaan en een lachend gezicht van Yiannis. Hij verwelkomt mij met in zijn rug Rita waar ik even later door begroet wordt. Ik ben weer thuis.
En ik val met mijn neus in de boter want ze gaan net aan de lunch en ik moet natuurlijk een vorkje mee prikken. Ondertussen praten we wat bij. Daarna krijg ik de sleutel van kamer 5, dat is ondertussen echt mijn vaste kamer, ik zou niet anders willen. Hierdoor mag ik de kamer omdopen naar Yiannakis Palas.
Nadat de spullen naar de kamer zijn gebracht ga ik even op het bed liggen rusten. Na een uurtje (niet in slaap gevallen) begeef ik mij weer naar beneden voor een koffie op het terras. Dan ontmoet ik ook de andere aanwezige gasten maar er ontbreken er nog twee. Ruth en Jaap moeten nog aankomen. Die hebben de boot terug naar huis omgeboekt zodat ze toch nog een paar dagen hier (en bij mij ) kunnen zijn.
Rita en ik begonnen ons al wat zorgen te maken als de volkswagenbus van Jaap er aan komt. Zo, dat worden een paar gezellige dagen. Afgelopen winter heb ik ze twee keer bezocht op Texel waar ze wonen. Ruth is de fotografe van het boek "Smaken van de Zagori" (bij mij, op internet en bij bol.com verkrijgbaar). Vorig jaar heb ik ze hier ontmoet en het klikte meteen. En dat is nu nog steeds, ik heb dezelfde humor als Jaap en dan wordt het bar gezellig.
Nadat ook zij hun intrek hebben genomen is het tijd voor een biertje en daarna voor het avondeten. Ik mag bij hen aan tafel, mits ik mij gedraag. Dat doe ik natuurlijk altijd. Tja, wat moet ik weer over de maaltijden van Yiannis zeggen? En over de toetjes van Rita? Het wordt weer een zwaar verblijf. Na de maaltijd komt de tsipouro op tafel en verhuizen we na een tijdje naar binnen, naar de banken. We zitten weer enorm te prutsen, zoals Jaap dat noemt. Toch maken we het niet laat, om 23:15 zijn de andere gasten al naar bed en gaan wij ook slapen. Ik sluit niet veel later mijn luiken.
|
