|
08:15 Ik ben wakker en na een lekkere douche ga ik naar beneden voor het ontbijt. Het is de laatste dag van Ruth en Jaap, vanavond vertrekken die vanuit Igoumenitsa met de boot naar Italië en dan door naar Frankrijk. We hebben daarom vanmiddag een gezamenlijke lunch gepland staan, het avondeten zullen ze missen.
Dat is dus de reden dat ik vandaag lekker rond het hotel blijf hangen. Ik lees wat, facebook wat, loop met Jaap naar het cafe wat nog steeds in aanbouw is en we zien Yiannis met de ladder in de auto naar boven rijden. Waarom? Gaat hij bij iemand helpen met klussen? Even later blijkt dat de beste man kersen aan het plukken is bij een wilde boom waar niemand eigenaar van is. Maar het plukken in de hete zon, dat is niet Yiannis zijn idee. Hij wil de kersen plukken in de schaduw. En wat doe je dan? Dan zaag je de takken met de meeste kersen gewoon van de boom af!
Mochten er nu natuurliefhebbers van schrik omvallen, wees gerust. Yiannis heeft meer met de natuur dan menig van ons en zorgt er natuurlijk voor dat de boom geen schade oploopt. Met een doek vol takken en een brede glimlach op zijn gezicht komt hij dus terug en gaat onder het druivendek de kersen zitten plukken. Hij zit al snel onder het kersensap maar uiteindelijk heeft hij 4 kilo verse, onbespoten, natuurlijke kersen.
Nadat alle bloedsporen (zo lijken die kersensappen) zijn opgeruimd gaat Yiannis de keuken in en komen er al snel heerlijke geuren uit de keuken. Niet lang daarna worden we aan tafel geroepen en hebben we een gezellig en smakelijke lunch. Iedereen gaat daarna even op bed liggen en ik volg natuurlijk dit gedrag van harte.
Na een klein slaapje kom ik beneden voor een koffie en is het daarna afscheid nemen van Ruth en Jaap. Ik zal ze missen maar beloof ze zeker in de winter weer een keer op Texel op te komen zoeken. Dan wordt het stil in het hotel. Er zijn nog wel twee echtparen, Engels en Nederlands, maar daar heb ik niet veel contact mee.
In de avond krijg ik - op dringend verzoek van mijzelf - een klein stukje van het avondeten. Ik zit nog vol van de lunch, dus is iets kleins meer dan voldoende. Er is voetbal maar ik kijk er met een schuin oog naar een zou nu niet meer weten wie tegen wie speelde. Ik heb mijn tsipouro, mijn iPad en mijn leesboek. Daarmee kom ik de avond wel door. Uiteindelijk sluit ik om 0:30 mijn luiken.
|
