|
08:15 Ik meld mij al beneden want ik wil vandaag vroeg op pad. En dus na het ontbijt (met twee spiegeleitjes!) stap ik in de auto en rijd richting Tsepelovo. Overdag is het nu in de Zagori 28-30 graden, in de nacht koelt het goed af tot 16-18 graden. Ideaal om er dus bijtijds op uit te trekken.
In Tsepelovo trek ik mijn wandelschoenen aan en loop ik het dorp door. Lekker genietend van het dorpse leven en ondertussen wat mooie foto's schieten (vanaf foto 100 in mijn fotoalbum). Ik stap na een uurtje weer mijn auto in en vervolg de weg naar Iliochori. Ik laat de watervallen rechts liggen en vervolg de weg.
Want ik heb op de kaart gekeken en ga via Distrato naar het skigebied bij Smixi. Je gaat dus helemaal omhoog de bergen in en komt aan de andere kant bij Grevena uit. Een flinke rit maar het is nieuw gebied en mijn Seat Leon (met DSG versnellingsbak) loopt als een zonnetje in bergachtig gebied. De wegen zijn hier wat verradelijk, soms zitten er ineens wat gaten of eindigt het asfalt en rijd je op kiezels. Moeder natuur vecht terug en zorgt af en toe voor landverschuivingen of ondermijnde wegen vanwege de regenval.
Je moet dan ook goed oppassen voor scherpe kiezels anders heb je zo een lekke band. En dan maar hopen dat er iemand langskomt die je toch enigszins kan helpen. Ik heb het nog niet gedacht of ik zie een auto stilstaan met een ouder echtpaar erbij. Ik stop en ze vragen duidelijk om hulp. Ik zet mijn auto voor die van hen met de alarmlichten aan. Inderdaad, rechtsachter een lekke band. Ze hebben de kofferbak al leeg gemaakt, reserveband eruit maar ze krijgen de moeren van de lekke band niet los. De vrouw heeft het meeste gedaan want de man heeft een zeer zwakke rug.
Natuurlijk ga ik deze mensen helpen, ik zou ook blij zijn met iedere hulp. Zelfs van een automatiseerder. Ik sta net op het punt om mijn voet op de wielsleutel te zetten (want de moeren zitten echt vast) als er een pickup truck stopt. Er komt een jongen uit die rap Grieks met de mensen begint te praten en met zijn werkschoenen de wielsleutel een trap geeft. Kijk, daar kan een kantoornerd ook wat van leren. Hij verwisselt met een gemak het wiel alsof hij iedere dag niet anders doet. Ik denk dat je in deze omgeving ook meer lekke banden tegenkomt dan ik en ik heb dan altijd nog de wegenwacht.
Bij de oude vrouw komt de spanning nu blijkbaar tot ontspanning. In een ooghoek zie ik dat ze verderop loopt en tussen de bomen haar rok op tilt. Ik zak weer weg achter de zijkant van de auto en help met de moeren op de bouten draaien. Het wiel is gewisseld waarbij ik hem assistentie heb verleend en dus kunnen de spullen weer in de kofferbak. Dan blijkt wat er onder het zeil ligt wat half in de greppel ligt. Er ligt een grote hoeveelheid levensmiddelen onder! Allemaal kleine zakjes. De kofferbak komt helemaal vol te liggen! Dat heeft die vrouw er allemaal uit staan halen. Samen met die jongen hebben we de kofferbak weer in no-time gevuld en daar bovenop komt nog een kantenmaaier.
De oudjes bedanken ons beiden vele malen en daarna vervolgt ieder weer zijn eigen weg. En mijn weg is een prachtige weg, kronkelend de bergen door. Ik kom door een paar bergdorpjes waarbij ik enkel wat oudere bewoners zie. Wat zullen die in de winter in afzondering zitten! Even boodschappen doen in Ioannina is uitgesloten, dat kost je een hele dag. Maar ik geniet van de berglucht, de uitzichten en de natuur.
Dan bereik ik op 1768 meter de bergpas. En het skigebied. Zie de foto's, ik heb er ook een van de skipistes. In de winter zullen er in de weekenden veel Grieken komen skiën. Nu is alles dicht, geen sneeuw want de temperatuur is hier nu 20 graden. Ik loop er een tijdje rond en stap dan in de auto om weer van de bergen af te dalen.
Ik bereik dan de Odos Egnatia, de snelweg en die neem ik naar Ioannina. Ik heb er een heerlijke rit op zitten, van 140 kilometer, nu de snelweg om weer richting huis te gaan. Die rit naar huis is evenveel kilometers maar gaat een stuk sneller. In Ioannina stop ik bij een tankstation om mijn auto te laten wassen. Daar was hij wel aan toe zeg! Er staat een jongen bij de auto die voor mij gewassen wordt. Hij begint in het Grieks tegen mij te praten of ik uit Nederland kom. Ik antwoord dus netjes in het Grieks. Hij vraagt of ik Nederlander ben en ik antwoord bevestigend. Dan schakelt hij over in het Nederlands. Hij is getrouwd met een Griekse, woont nu een paar jaar in Ioannina en ze hebben samen een kadowinkel voor kinderen. Een van de weinige winkels die niet heel veel last van de crisis hebben gehad.
Nadat mijn auto weer blinkt als op de folder uit de garage (compleet met de hand en de hogedrukspuit gewassen voor 8 euro) ga ik verder richtng huis. Ik stop bij de goedkope pomp maar daar gaat net de tankauto de tanks vullen. Ik kan wachten of verderop tanken. Ik heb de tijd (lachend zeg ik: diakopess echo, vakantie heb ik) en dus wacht ik en bestel een freddo. Die mag ik uiteindelijk niet betalen als dank dat ik toch bij ze tank. Met een volle tank vervolg ik de thuisreis en kom om 16:30 bij hotel Porfyron aan.
Ik vertel aan Rita mijn belevenissen en ga daarna richting kamer. Even een tukkie doen. Anderhalf uur en een douche later meld ik mij weer verfrist beneden. De avond valt en het is buiten goed vertoeven. Toch ga ik na de avondmaaltijd naar binnen omdat ik languit op de bank wil. En zo, al lezend en met de iPad, verstrijkt de avond snel. Het is 23:15 als ik mijn luiken sluit.
|
