|
07:45 De dag breekt aan en joepie ik mag weer uitzien naar een werkdag. Het is dit jaar wel erg leidend tijdens mijn vakantie. Ik was er al bang voor maar het is niet anders. Het hoort bij de afspraak, anders zou ik zeker geen twee maanden weg mogen zijn. Maar daarom hoef ik het niet altijd leuk te vinden.
Na het ontbijt en de koffie vraagt Yiannis of ik mee wil oregano plukken. Dat wil ik zeker. Eerst wil hij het in de ochtend doen, later wijzigt hij de vertrektijd tussen vijf en zes, aan het eind van de middag dus. Terwijl ik Marco van het werk aan de lijn heb kan ik dus vertellen dat ik de hele dag ter beschikking ben.
En al werkend gaat de dag voorbij, ik hou een kleine lichte lunch en geen slaapje. Ik heb net het kantoor afgesloten als Yiannis komt melden dat we gaan plukken. Hij rijdt en dat is maar goed ook zo zou blijken. Hij stopt verderop in het dorp en Miltos stapt in. We rijden richting Aspraggeli en rijden dan een stenen pad op. Hij had eerder gewezen op een paar zendtorens en gezegd dat we daarheen gingen. Ik vroeg nog of er een lift was of ezels want ik ging dat mooi niet lopen.
Nou lopen hoefde ik niet en helemaal bij de zendtorens kwamen we ook niet maar met diverse loszittende vullingen stopten we uiteindelijk bij een veldje waar de oregano zou moeten groeien. En dat klopte, maar het was niet in grote hoeveelheden. Overal was het overige gras plat getrapt dus ik vermoedde eerdere plukkers. Yiannis vertelde mij dat dit toch echt koeiensporen waren en hoewel ik geen enkele koeienvlaai ben tegengekomen (of ingetrapt) zal ik hem dit keer geloven.
Toch had ik na een uurtje plukken mijn plastic zak goed vol zitten. Volgens Yiannis waren we eigenlijk iets te vroeg. Niet veel oregano stond in bloei en pas als hij in bloei staat levert dat de beste oregano op. Toch steeg er een heerlijk bekende geur op uit de plastic zak. Yiannis had een Ikea tas al bijna vol maar hij had ook een knipmes meegenomen. Tegen mij had hij niks gezegd en ik moet de oregano dus met de hand plukken (enkel de steeltjes, dus de wortels in de grond laten zitten). Later zou blijken dat mij dat een mooie blaar op mijn linker wijsvinger heeft opgeleverd (zachte computerhandjes).
Na een uurtje hobbelen we de weg weer naar beneden, gaan naar huis waar Yiannis de oregano in bosjes bindt en ze in het stookhok te drogen hangt. Uiteindelijk heeft mijn gepluk geresulteerd in drie bosjes. Als ik hier terug kom dan zijn ze zover gedroogd dat ik ze goed kan meenemen.
Na een lekker maal eindigt de avond zoals velen al zijn vooraf gegaan: op de bank met een tsipouro. Weer loopt een dag ten einde, het gaat veel te snel. Ik sluit uiteindelijk om 23:45 mijn luiken.
|
