|
07:15 Uit mijzelf wakker geworden. Ik maak een ontbijtje en loop daarna naar het station voor een freddo. De bouwvakkers zijn al druk aan het werk. Per dag maken ze een boorgat van 24 meter diep. De ploeg erna doet er wapening in en vult hem af met beton. En dus na 2 dagen is de fundering voor weer een pilaar van de overkapping klaar.
Dan ga ik terug naar mijn kamer want ik heb een afspraak met de penningmeester van de volleybalvereniging WIJHKO. He, komt die dan naar Griekenland? Nee, ik ga zijn pc in Nederland overnemen en zijn emailadres wijzigen. Dat moet omdat wanadoo over is gegaan naar online.
Nadat ik dat snel geregeld heb is het tijd om voor de zaak aan de slag te gaan. Er moeten nog wat zaken gerepareerd worden en aangepast worden, voornamelijk voor de website. De verbinding is goed en ik kan goed aan de slag. Heel af en toe een hapering of een vertraging maar als het zo blijft dan hoor je mij niet klagen.
En dat gebeurt ook niet en de tijd verstrijkt snel. Met enkel even een plaspauze en een (fris!)drankpauze is het zo 16:00 en heb ik er 6 uurtjes werk op zitten. Maar dan werkt het ook weer zoals gewenst is. Aangezien de lunch is overgeslagen heb ik wel trek gekregen. Ik negeer dat want ik weet dat ik bijtijds ga eten in Egio. Even op bed liggen lezen en daarna een lekkere douche en omkleden.
Om 19:30 verlaat de auto het weilandje en ga ik naar Egio. Dankzij de tomtom heb ik de straat zo gevonden maar zie niet zo snel IQ-pizza. Wel zit ik bij het politieburo en dat heeft Yota mij verteld. Ik parkeer de auto en controleer of ik hier wel mag staan. Dat er meerdere auto's al staan, zegt niets. En ik wil (en kan) geen discussie met agenten gaan voeren.
Dan ontdek ik de pizzeria, de naam staat op de opengeslagen voorpui. Ik zie Despina niet en dat wordt bevestigd door Kostas (de man achter de balie). Ze is boodschappen doen en zal zo terug zijn. Ik ga vast zitten en bestel een salade en een pizza. Als drank een cola want ik moet straks nog terugrijden.
Even later komt Despina binnen en herkent mij meteen. Een omhelzing en 2 zoenen later zitten we elkaar bij te praten. Deze pizzeria is afgelopen winter geopend om de strijd aan te gaan met de crisis. Veel mensen bestellen nu eten in plaats van uit eten te gaan. En ze hoopt een graantje mee te pikken. Naar Australië is ze niet geweest, daarvoor is de toekomst nu te onzeker.
De rest van de avond is de crisis een terugkerend discussiepunt. Kostas is er ook bij gaan zitten. Hij is opgeleidt als bouwkundig ingenieur, deels zijn opleiding in Engeland genoten, en komt hier in Griekenland totaal niet aan de bak. Werkt nu in de pizzeria maar is laatst wel 4 dagen naar Londen geweest om te proberen daar aan de bak te komen. Zonde dat dit soort mensen niet kunnen doen waarvoor ze zijn opgeleidt.
Hij erkent dat het in Griekenland fout is gegaan op vele fronten en dat de regels niet zijn nageleefd (kijkt er erg van op als ik vertel dat de gemeente met luchtfoto's onze percelen controleert). Maar vraagt wel waarom een Nederland, die zich wel aan de regels heeft gehouden, nu ook moet bezuinigen. Enfin, de discussie gaat nog een flinke tijd verder.
Nikos, de vriend van Despina, is ook aangeschoven. Hij heeft een bandenzaak en hij gaat zelfs naar mijn auto toe om te kijken naar mijn banden. Kostas vond dat ik dure banden heb maar Nikos bevestigd dat ze in Griekenland ongeveer hetzelfde kosten. Het is blijkbaar de maat die het duurder maakt.
Om 0:30 ben ik zelfs door Despina gevoerd met een stukje chocoladepizza en is het genoeg geweest. Ik reken af, neem afscheid en rijd de auto terug naar huis. Onderweg doe ik het rustig aan want voor mij zit een onverlichte brommer met een helmloze jongen erop die er flink op los zigzagt. Het is 01:30 als ik mijn luiken sluit.
|
