|
06:00 Ik word wakker van de omroep dat chauffeurs hun kaart van de hut bij de receptie moeten inleveren omdat we bijna in de haven zijn. Om 06:30 voel ik de motoren tot stilstand komen, we liggen dus in de haven. Ik pak rustig mijn spullen en verlaat op mijn gemak de hut. Het schip is al bijna leeg, de garages ook zo goed al. Enkel voor mijn auto staat een BMW (Ja Rocco en Jenny, Breed Maar Waardeloos zou ik normaal gezegd hebben, maar na wat jullie hebben meegemaakt ben ik nog steeds heel blij dat jullie in een grote wagen reden en rijden).
Ik verwacht dat ik dan toch moet gaan staan wachten, ik sta er redelijk krap tussen en rechts heb ik de scheepswand en 2 meter naar links staat nog een verlaten auto. Maar dezelfde man die mij gisteren prima heeft geloodsd, seint mij dat ik kan instappen. Ik vertrouw hem helemaal maar toch begint hij na 10 keer steken te wanhopen. Maar toch wringen we de Mazda uit zijn plek en kan ik de boot verlaten (na hem nog goed bedankt te hebben).
In een langzaam wakker wordend Heraklion heb ik niet veel moeite om de snelweg te bereiken. En dan zet ik de auto lekker op 90km/u op de cruisecontrole en stuur ik richting Chania. Het is heerlijk rustig op de weg en net voor Rethymnon (de plaats waar mijn liefde voor Griekenland is begonnen) stop ik bij een pompstation voor een koffie en een broodje. Buiten in een kooi zit een papagaai. Terwijl ik in het zonnetje van de koffie en broodje geniet, slingert de papagaai allerlei Griekse woorden naar mij. Ook malaka komt prima uit zijn mond (de vertaling hiervan ga ik hier niet geven). Lachend roep ik wat woorden terug waarop hij mij met een scheef hoofd aan blijft kijken. Doet mij denken aan Jacco van tante Mien (dit is enkel bekend bij mijn familie).
Daarna rijd ik weer rustig door en net voor Chania stop ik bij een pompstation met een car wash. Enkel, de machine doet het niet. Een man die goed Duits spreekt vertaald dat voor mij want de oude pompbediende praat weinig buitenlands. Ik vraag of ik dan wel even de hoge druk spuit mag gebruiken en voor dat ik het weet staat de oude man mijn auto met de hand te wassen! Dat was nou ook weer niet de bedoeling. Ondertussen helpt de Duits sprekende man wat mensen aan de pomp. Hij blijkt buschauffeur te zijn met een eigen bus en komt vanuit het noorden van Griekenland ieder jaar 6 maanden naar Kreta omdat hier meer werk is in het transporteren van toeristen. Maar het seizoen is nu dusdanig slecht dat hij overweegt om zijn bus naar Oostenrijk of Zwitserland te rijden en daar zijn diensten aan te bieden.
Ondertussen help ik ook de oude man met het wassen van de auto. Als ik hem duidelijk maak dat hij niet perfect schoon hoeft te zijn (enkel afspoelen en het verwijderen van wat vogelschijt was goed geweest) dan schudt hij zijn hoofd. Het gebeurt goed of niet. Hij baalt enkel dat de wasstraat al een week kapot is zonder dat de monteur langs is geweest.
Uiteindelijk staat de auto weer te glimmen en bedank ik hem hartelijk. Hij wil slechts 4 euro hiervoor hebben! Ik geef hem 10 en hij begint - met Kretenzer trots - te weigeren. Als ik hem vertel hoeveel het in Nederland kost (en dan volledig automatisch) dan bindt hij in. Wel krijg ik dan een flesje water kado wat ik graag accepteer. Zo is zijn trots ook gered. Ik wens beide heren een goede zomer en rijd weer verder.
Na Chania komt de dwars doorsteek van Kreta, ik ga van noord naar zuid en merk dat de weg op een paar plaatsen is aangepast. In plaats van een berg kronkelend te volgen bij een inham, gaat de weg nu over een viaduct rechtdoor. Scheelt weer een slinger of wat op deze verder goed slingerende weg.
Het is 10:30 als ik Paleochora en het hotel bereik. Het hotel heb ik vanuit Nederland geboekt en betaald, dus dat moet goed komen. Ik krijg kamer 101, op de begane grond, achter de lobby. Een grote kamer en ook een grote badkamer met bubbelbad. Ik heb de auto aan de straatkant geparkeerd, ze hebben ook een ondergrondse parkeergarage maar die toegang is zo steil dat ik vrees dat ik mijn bodemplaat eronderuit rijd (zeker omdat hij vanwege wat pakketten toch wat lager op de weg ligt). Dan staat hij maar wat meer in de zon, zal niet de laatste keer zijn.
Ik pak de noodzakelijke spullen uit de auto en installeer mij op de kamer. Het raam heeft een gordijn maar de grote balkondeur enkel een stuk vitrage. Wel gek maar daardoor weet ik wel dat ik in de ochtend bijtijds gewerkt zal worden door het invallende licht (gelukkig wel een balkon op het noorden, dus geen rechtstreeks invallend zonlicht).
Ik loop naar het centrum, tijd voor nog een bakkie koffie en ik wil ook nog wat eten. Dat wordt een omelet en dat smaakt prima. Het centrum is niet veel gewijzigd sinds de laatste keer dat ik hier geweest ben. Ik dacht die dag nog dat het 4 jaar geleden was maar na controle van de verslagen zal het blijken dat ik hier in 2006 voor het laatst was, dus alweer 6 jaar geleden!
Ik loop nog even wat rond en ontdek dat restaurant Akrogiali nog steeds bestaat. Dus ik weet waar ik de avonden zal gaan eten.
Terug bij het hotel maak ik een afspraak voor een massage. Het is alweer bijna 2 maanden geleden sinds de laatste en ik ben er hard aan toe. Donderdag om 12:00 ga ik voor 90 minuten plat op de massagetafel. Hierna trek ik mij terug op de kamer. Doordat ik beneden bij de lobby zit heb ik draadloos internet op de kamer. Maar iedere kamer heeft ook een aansluiting en je kunt een netwerkkabel huren. Maar natuurlijk heb ik die bij mij. En zo heb ik snel connectie. Je zit dan wel op een klein krukje, dus voor lange werksessies is dat wat minder geschikt.
De middag verstrijkt met lezen en een kleine siësta. Aan het eind van de middag ga ik weer richting centrum voor een freddo. Al lopend krijg ik een onbekend nummer wat belt maar ik hoor niemand. Als ik even later bij een bar met uitzicht op zee aan de freddo zit, belt er weer een onbekend nummer. Nu krijg ik wel iemand te spreken en dat blijkt Pa te zijn. Het belt via een goedkope inbellijn. We hoeven elkaar niet veel te vertellen, hij is een van de trouwe lezers, samen met Ma. Maar van het thuisfront krijg ik wel een update, ook van mijn broertjes en zusje.
Hierna keer ik terug op de kamer om mij om te kleden voor de avond. Ik loop dan weer naar de boulevard en ga zitten aan een van de tafeltjes van Akrogiali. Konstadina herkent mij meteen en heet mij welkom. Op dat moment schatten we beide dat het ongeveer 4 jaar geleden is dat ik hier was (zoals eerder gezegd zou de bewijsvoering op 6 jaar uitkomen). Alles is goed met haar, haar broertje Stelios en haar ouders. Het restaurant loopt nog goed hoewel ze wel duidelijk een afname van toeristen merken.
Vanavond loopt het goed door en ik zit weer goed te smullen van de heerlijk bereidde gerechten. Aan het einde krijg ik een raki van het huis. Toch is het een lange dag geweest en ik merk dat ik naar het bed verlang. Ook omdat ik weet dat ik vroeg wakker zal zijn vanwege het invallende licht. Dus loop ik nog wel even door het centrum maar ga nergens zitten en loop naar het hotel terug. Daar lig ik nog even op bed te lezen maar om 23:30 sluit ik mijn luiken.
|
