|
07:30 Wakker. Tijdens het ontbijt zie ik de masseuse. Ze heeft een vroege afspraak en vraagt hoe ik mij voel. Ik antwoord dat ik een stuk losser in schouders en nek ben. Tevreden gaat ze naar beneden, naar de wellness. Na het ontbijt stop ik de meeste spullen alvast in de auto en blijf daarna op bed nog wat liggen lezen. Maar dan is het 10:00 en heb ik enkel nog wat kleine items uit de bar af te rekenen. De oude baas km ik tegen en die zegt goodbye tegen mij. Misschien is hij wel blij dat hij nu het tv geluid weer hard kan zetten.
Onderweg is er veel wind en is het wel wat drukker op de weg. Maar ik heb geen haast en rijd rustig langs de noordkust. Bij Heraklio wordt het - zoals altijd - even rommelig met invoegend en uitvoegend verkeer maar het laatste stukje naar Malia gaat weer prima. Ik zie dat de snelweg boven Malia klaar is! Ik heb er niets aan, de volgende afrit is weer voorbij Malia, maar het zal rustiger zijn in de hoofdstraat van Malia.
Ik heb onderweg contact gehad met Ruud en Pelagia. Ruud stuurde een sms dat ze in Heraklio zijn en dat ze vanavond langs een zieke vriend gaan. Ik zal Ruud en Maria dus morgen zien want ze hebben morgen nog een vrije dag. Van Pelagia kreeg ik door dat kamer 1 (boven de bar) voor mij gereserveerd is. En dat blijkt ook zo te zijn als ik 13:45 in Malia aankom. De sleutel zit aan de buitenkant in het slot en de airco staat aan om het binnen aangenaam te maken. Perfecte service!
Ik pak wat spullen uit maar het is te heet om veel uit te pakken en laat toch het meeste in de auto zitten. Als ik iets nodig heb, dan pak ik het wel. Ik loop daarna naar de dichtstbijzijnde shop van Minoan King. Aan de jongen daar vraag ik Stavroula te bellen, te zeggen dat Yiannis uit Holland er is en dat ik dezelfde scooter wil als vorig jaar (heb het nummer niet meer). Blijkt een Piaggio te zijn met kenteken HHZ656, Stavroula weet dat foutloos. En laat die nou net in deze shop staan. Dus rijd ik niet veel later weg, wel zonder helm omdat er enkel kleine helmpjes liggen (jaja, met mijn kop is alles klein te noemen).
Ik rijd naar het kantoortje van Stavroula en zit daar een tijdje bij te praten. Daar heeft ze een helm die mij net past maar morgen komen de echt grote helmen terug (ik moet er gewoon zelf een kopen en meenemen). Hierna rijd ik door naar de boekhandel van Pelagia maar die is tussen de middag gesloten. De rest van Malia is - op het eerste gezicht - niet veel veranderd.
Terug naar de kamer en even een siësta. Ik heb van de autorit en de krappe helm van daarnet een knallende koppijn gekregen. Even wat aspirine erin en oogjes dicht. Niet veel later sms Ruud dat ze op het strand zijn. Ik laat dat even aan mij voorbij gaan. Na twee uur voel ik mij weer een stuk beter. Ik stap weer op de scooter (zonder helm, via de rustige straatjes) en ga naar de boekhandel. Pelagia verwelkomt mij hartelijk en we praten elkaar bij. Al snel gaat het over de crisis en de verkiezingen van komende zondag. Mensen zijn pessimistisch dat er een goede regering gaat komen en de rek is er helemaal uit.
Dan stopt er ineens een Getz voor de deur en stappen Ruud en Maria uit. Ik kan ze dan toch vandaag begroetten! Het is hier in Malia echt thuis komen, het voelt zo goed. We praten even bij, de rest zal morgen gebeuren want zij moeten de zieke (en helaas terminale) vriend gaan bezoeken. Ik blijf nog even zitten en ga dan door naar Cretan Family.
Jorgos is bezig met het opnemen van een bestelling maar vraagt de mensen even geduld te hebben. Ik word verwelkomd met een grote omhelzing. Ik loop langs Opa die er gelukkig beter uit ziet dan vorig jaar en krijg dan van Eddy een warm welkom en meteen een groot bierglas. Ik hoef niets te bestellen, dat heeft Jorgos meteen al geregeld. Aristo komt even later binnen en ziet mij pas als ik op sta en op hem af loop. Maar ook hier straalt de warmte en echtheid vanaf. Ook meneer Kosti, de keukenchef, ziet mij dan en heet mij welkom. Zoals gezegd, thuiskomen.
De feta uit de oven verschijnt al snel en daarna de paidakia. Ik zit te smullen, zonder mes en vork. Die heb ik wel maar paidakia eet je met je handjes. Dat hebben de broertjes een duidelijk gemaakt aan mij door gewoon het bestek weg te halen van mijn tafel. En ik luister altijd heel goed als ik opgevoed word. Hmmmmm (kan slaan op de laatste zin of het eten, zoek maar uit)
Jorgos begint al vroeg met spelen en ik moet menigmaal de glaasjes met raki vullen en aan hem geven. Ondertussen ook wat bier weggeklokt, dus aan alcohol geen gebrek. Ik zit even later met een Nederlands stel te praten wat ook Rene en Martine kent (ben alleen nu hun namen vergeten maar dat wordt hersteld!). Daardoor vliegt de tijd en Jorgos is ondertussen naar de bar bij hun appartementencomplex gegaan. Wij zitten nog een tijdje met Aristo te praten. Afrekenen mag nu niet meer, de bon moet mee en dat komt wel. Het blijkt dan al 0:45 te zijn. De tijd is omgevlogen! Het is 01:30 als ik mijn luiken sluit.
|
