|
Iets over zessen word ik wakker van de omroep. We zijn in de haven van Pireaus. Ik doe rustig aan en ben om 07:15 in de - bijna lege - garage. Voor mij die bestuurdersloze auto en naast mij nog wat auto's. Even gewacht maar er verschijnt niemand. Dan rijd ik zelf toch de auto naar voren? Anders kan ik heel lang wachten. Dat moet ik alsnog want even later blijkt de garage naar buiten te zijn afgesloten. Ik hoor kettingen ratelen en dus zijn ze met vrachtwagens boven mij bezig. Ik toeter wel een paar keer om te laten weten dat ik sta te wachten.
Dan gaat het luik open en kan ik de boot verlaten. Het is nu 07:30. Even de gps instellen en dan door Pireaus heen worstelen voordat ik op de snelweg kom. Gelukkig gaat het nu een stuk sneller dan jaren geleden, dankzij broertje Harry en de Griekse tomtom kaart (die hij gevonden heeft). Terwijl de snelweg door Athene heen gaat, komt het even tot stilstand op de 5 rijstroken. Maar even later gaat het verder en wordt het steeds rustiger.
Over de rit kan ik verder kort zijn. Even getankt bij een Shell pomp met diesel in de aanbieding. Mijn auto wordt vol bewondering bekeken en ik kan alle vragen nog in het Grieks beantwoorden. En ik stop hierna nog een keer voor wat eten (sandwich en koffie). Daarna kan de cruisecontrole weer aan en die hoeft er enkel af bij de tolpoortjes. Ik denk dat ik ca 15 euro aan tol kwijt ben, maar de snelwegen liggen er dan ook goed bij.
Het is 13:30 als ik mijn auto in het hete (36 graden) Naoussa stil zet bij Hotel Xaiyati. Nikos zit achter de balie en hij blijkt te weten dat ik zou komen. Hij was namelijk met Akis perziken aan het plukken toen ik Akis het sms-je stuurdde. De beide meiden weten van niets. Katharina is met beide kinderen van haar en Nikos (Eliza en Jorgos) in Chalkidiki op vakantie. Die komen vrijdag terug. Dat kom ik te weten als ik met een frappee op het terras met Nikos zit te praten.
Ik besluit de spullen nog even in de auto te laten, krijg de sleutel van kamer 20 (de grote suite) en plof even op bed. Anderhalf uur later ben ik wakker en ga ik wat spullen uit de auto halen. Ook even langs de supermarkt aan de overkant voor wat flesjes water. Daarna ga ik weer met een frappee op het terras zitten. Net als Nikos erbij komt zitten verschijnt Dimitra (ook wel Toula genaamd) met haar dochtertjes, Mara en Georgia. Ze is verbaasd maar ook blij om mij weer te zien. Nikos kan meteen uitleggen wat ik gedaan heb met het sms-je. Akis, haar man, is nu aan het werk in de rijschool. Meerdere baantjes en dat al vele jaren. Luie Grieken, jaja!
De beide meiden zijn nog wat schuchter. Mara herkent mij wel maar dat is pas echt zo als ik "Ik ben een kui-kui-kuikentje" op zet. Binnen de kortste keren zitten beide meiden op mijn schoot (waarom werkt dit niet bij meiden boven de 18?!?) en mag ik de muziek - wat hen betreft - eindeloos herhalen. Dat doe ik dus niet. Na zes keer vind ik het welletjes en ga ik naar mijn kamer. Ik laat het bad vollopen en zit er even later in.
Na een klein uurtje ben ik schoon en fris en ga ik richting centrum. Ik weet de weg en loop naar mijn favoriete restaurant. Dimitris herkent mij meteen en begroet mij. Daarna is de beurt aan zijn moeder. Athina is bij hun zoontje thuis, maar niet veel later verschijnt zij toch. Ik word begroet, zij noemt mij altijd "Jan". Hun zoontje is al een redelijke peuter geworden! Het eten smaakt weer prima, speciaal de batso (plakje kefalotiri in de koekenpan). Malamatina retsina om het af te maken.
Voldaan loop ik terug naar het hotel. Daar zit Akis op het terras, samen met nog twee mannen. Hij begroet mij met een warme hartelijkheid die Grieken hebben als ze je mogen. Hij ziet schijnbaar aan mijn ogen dat ik naar bed verlang. Hij stuurt mij dan ook naar boven, morgen praten we verder. Ik sluit om 23:30 mijn luiken.
|
