|
08:00 Wakker. Als eerste wordt de dag begonnen met een frappee op het terras. Dat ligt nu nog niet in de zon en daarom is het daar lekker zitten en mensen kijken. Mensen die naar de supermarkt gaan of van de markt in het centrum terugkomen. Alles loopt, fietst, scootert en rijdt langs elkaar, door elkaar. En niemand die meteen boos reageert als mensen elkaar midden op straat even staan te begroeten.
Dan naar binnen voor een ontbijtje terwijl Dimitra de parasols uitklapt op het terras. Normaal zou ik dan na het ontbijt nog een frappee op het terras nemen, maar dit keer zal ik die frappee ergens anders nuttigen. Ik loop het centrum in en slenter wat door de straten. Dan loop ik tussen twee gebouwen door en beland ik bij kafenion Omonia. Een kafenion is een cafe waar oude mannen hun dag doorbrengen. Veelal met kaartspellen of met elkaar discussierend over de meest uiteenlopende zaken.
De eigenaar ken ik al vele jaren en hij reageert verrast en verheugd dat ik weer in Naoussa ben. Vroeger kreeg hij het nog wel eens te horen van Athina, maar die ziet hij tegenwoordig veel minder nu ze een kind heeft. Ik krijg een frappee en ga gezellig de mannen bestuderen. Dat doen zij soms ook richting mij, maar ze vragen het nooit aan mij. Ik hoor de eigenaar regelmatig uitleggen dat ik uit Nederland kom en al vele jaren in Naoussa kom.
Ik loop daarna verder en bezoek de supermarkt (CarreFour) waar ze de lekkere retsina hebben. Nog steeds geen nieuwe voorraad en dus ook geen doos. Er staan 16 flesjes. Dus ga ik de auto halen, koop de 16 flesjes en 2 keukenrollen en sta daarna een tijdlang flesjes in keukenrol te wikkelen en daarna in een tas te zetten. Past precies op de bodem van de tasen dankzij het keukenpapier rinkelt er niets.
Om iets over enen meld ik mij bij mijn restaurant. Athina zit er met Nikos en ook Dimitris zit iets verderop met vrienden te praten. Athina haalt een koffie voor mij en we zitten een tijd bij te kletsen. Maar altijd is er kleine Nikos die de aandacht trekt. De kleine schavuit weet precies wat hij moet doen. Gelukkig zijn beide oma's er ook een kunnen die af en toe ook Nikos bezig houden. Ik mis haar wel in het restaurant. Zij was het altijd die mij speciale gerechten onder de aandacht bracht en dat in het Engels kon uitleggen. Dimitris heeft een zeer beperkte kennis van het Engels. Maar dat heb je hier ook bijna niet nodig, er zijn heel weinig buitenlanders hier.
De rest van de middag wordt op de kamer doorgebracht. Ik ben bezig met het ontwerp van de modelspoorbaan op zolder. Nog best een planning om alles zover te krijgen dat je het eenvoudig houdt maar wel genoeg mogelijkheden. En straks dan ook nog uitwerken met echte spoormaten, maar ik heb nu al het gevoel dat het grote station niet gaat passen. We zullen zien, de software zal dat uitwijzen. En ik val in slaap...
...Om wakker te worden als er buiten getoeterd wordt. Er gaat een bruiloft door de straten. Het is 18:30, dus tijd voor een leesboek en een biertje op het terras. Daar lees ik totdat ik Akis zie aankomen. Ik leg het leesboek weg en loop met hem mee naar het gebouwtje waar de dansgroep traint. Ik ben er al eerder geweest maar toen ging de training niet door wegens gebrek aan belangstelling. Nu is Akis eigenlijk al doodmoe, de hele dag heeft hij perziken staan selecteren. Maar toch begint hij met de training als de groep eindelijk aanwezig is. Hoewel maar de helft is op komen dagen is het toch redelijk vol in het kleine zaaltje. Hoe doen ze dat als iedereen er is?
Al snel hebben de meeste een natte rug en het zweet op het voorhoofd. Het valt mij op dat Akis de danspassen het meest duidelijk uitvoert. Sommige andere dansers en danseressen kunnen redelijk meekomen maar ik zie er ook een paar die vaak de moeilijkere passen als een grote doen of maar wat huppelen. Eerlijkheidshalve moet ik wel zeggen dat ik ze het totaal niet na kan doen. Bij het derde stapje zouden mijn benen al in een knoop liggen en de rest in een deuk. Dus ondanks herhaalde verzoeken van Akis blijf ik het bij "mono vleppo" (enkel kijken) houden.
Het is 21:45 als de laatste pasjes zijn gezet en we teruglopen naar het hotel. Akis is nu echt gesloopt en zal zo meteen zijn bed induiken. Morgen om 05:30 gaat de wekker weer. Ik kleed mij om en ga uit eten. Daarna nog even rustig wandelen door het centrum en langs de drukke bars. En nog even lezen op bed maar dan is het ook voor mij genoeg geweest en om 0:45 sluit ik mijn luiken.
|
