|
07:15 Wakker maar ik draai mij nog een keer om. Het is 09:00 als ik mijn bed verlaat en de dag begin. Geen Appie, de buuf is al wel terug van vakantie en heeft dus nu haar winkelwagentje te pakken (Griekenland loopt een uur voor). Ik neem een ontbijtje en een sterke bak koffie.
Ik besluit, nu het nog "iets" koeler is, om even wat door de winkelstraten te lopen. De thermometer in de auto geeft al een leuke 32 graden aan. Ik zet mijn auto aan de oude haven en slenter wat tussen de winkeltjes (moet bij slippers meteen aan Rocco en Jenny denken, vreemd is dat!). Het grote hotel op de hoek is nu verlaten, de mooie binnenplaats is een puinhoop. Weer iemand die het niet gered heeft. Ook zijn er wat winkeltjes gesneuveld. Ja, de crisis ontziet niemand. Ondanks dat hier extra aanloop van Oost-Europeanen is, is het aantal toeristen ook hier minder geworden en geven ze minder uit.
Met een freddo zit ik een tijd naar een knoflookverkoper te kijken. Vooral de oudere mannen kopen knoflook van hem. Zouden ze dat nodig hebben om hun vampiervrouw van zich af te houden? Een hele streng met grote knoflookknoppen (en dus ook grote tenen) voor maar 5 euro. Voor de rest is het nog redelijk rustig op straat.
Ik ga via de supermarkt en de bakker terug naar huis. Het begint broeierig heet te worden. Elsbeth gaat met de kinderen naar het strand, ik bedank ervoor. Ik neem wel even een duik in het zwembad maar het water is flink opgewarmd en brengt dus niet veel verkoeling. Dan maar lekker liggen lezen met de ventilator aan.
En dan valt het mij ineens op dat de zon niet meer schijnt. Er hangt wat dikkere bewolking en op het vaste land - net als gisterenavond - rommelt het wat. Ik had Paradise beach al opgegeven vandaag, vanwege de hitte. Dan is de rit mij toch teveel. En met mogelijk onweer op komst vervalt het helemaal. Elsbeth raad mij toch wel een duik in zee aan. Dus rijd ik even naar het strand van Tarsanas. Het is ondertussen wat gaan waaien en ik zie mensen de zee verlaten. Ik besluit mij te nestelen op een lekkere bank en het weer even aan te kijken. Als het dan begint te spetteren besluit ik weer terug te keren naar huis.
Ik zet thuis alles tegen elkaar open en dat verfrist iets. De regen is van heel korte duur en het gerommel komt niet dichterbij. Ik besluit verder te gaan met het verslag, jullie hebben tenslotte er weer met smart op moeten wachten. Het is nu 20:10 en ik kan in de huidige tijd gaan tikken of zelfs in de toekomstige. Morgen ga ik in ieder geval met de site van Apostolis bezig. Hij belde vrijdag en ik heb het hem nu beloofd. Morgen ook weer heet met kans op een bui, de rest van de week iets minder heet en droog.
Elsbeth vertrekt woensdag met de kinderen richting Frankrijk (met tussenstop in Italië) en ik verlaat vrijdag het eiland. Heb dus twee avonden het rijk alleen met Stelios (heb wel tegen Elsbeth gezegd dat ik haar in de echtelijke plichten niet zal vervangen). De volgende update zal ik dus nog wel vanaf Thassos doen.
Wordt vervolgd...
Na de update ga ik nog even liggen lezen. Het is een boek wat gaat over simulanten in een Duits sanatorium (gekkenhuis) tijdens de oorlog (een paar Duitsers en twee neergestorte Engelse vliegers). Mooi plot maar het eindigt niet na de tweede wereldoorlog maar gaat dan ineens door in 1972.
Het eten geschiedt weer in Messogios en ik blijf lang natafelen. Akis vraagt wat ik voor plannen heb en als ik zeg dat ik geen plannen heb stelt hij voor om samen nog wat te gaan drinken. Hij gaat zich even omkleden en ik ga alvast naar bar Brazil, schuin tegenover de nationale Griekse bank. Ik zit er en stuur hem een sms dat zijn toekomstige vrouw ook mee mag komen. Als hij komt vertelt hij dat Barbara een verjaardag heeft van haar bazin en waarschijnlijk niet langs zal komen.
We zitten van het bier te genieten en ik zie het meisje van Tarsanas binnenkomen. Die was vanmiddag druk in discussie met een jongen want ze hadden een kinderfeestje en moesten 30 stoelen en wat tafeltjes klaar zetten. De jongen moest iedere keer opnieuw tellen en het meisje moest daar steeds meer van lachen. Ik had ook door wat er gebeurde en ze had door dat ik er ook schik in had. Dat vertel ik Akis waarop die het meisje (of eigenlijk jonge vrouw) uitnodigt bij ons te gaan zitten. Ze heet Svetti, komt uit Bulgarije maar werkt al 13 jaar bij Tarsanas. Ze praat zeer goed Grieks en gaat in de winter maar een maand terug naar Bulgarije, de rest van de tijd blijft ze op Thassos. Ze heeft vandaag 14 uur gewerkt (nee, hier kennen ze geen Arbo) en is toe aan wat ontspanning.
Dan komt wat later toch Barbara binnen en maak ik kennis met de vrouw waarop Akis zo verliefd is. Dat blijkt wel als ze elkaar zien en dat is wederzijds. Ze kennen elkaar 8 jaar en gaan 20 oktober in het huwelijksbootje stappen. Het is een leuke open vrouw en het klikt meteen. We praten wat over de crisis en hoe voorzichtig en soms bang de Duitse toerist is. Maar ze worden hier met open armen ontvangen, wat Merkel ook doet. Uiteindelijk brengen de toeristen het geld in het laatje.
En dat de tijd vliegt als het gezellig is, blijkt wel als Akis en Barbara naar huis willen gaan. Het is 3:00. Ik besluit ook op huis aan te gaan, enkel Svetti gaat nog even bij een collega zitten. Ik sluit 3:30 mijn luiken.
|
