|
08:00 Ik ben net voor de wekker wakker en begin mijn spullen in te pakken. De meeste stop ik ook al in de auto waarbij ik merk dat de lucht totaal bewolkt is en dat het een lekkere 25 graden is. Dat is dus prima weer om te rijden. Maar eerst een ontbijtje. Er zijn enkel twee Roemeense gezinnen aanwezig en ik mag weer een speciaal voor mij gebakken omelet bestellen. Samen met het normale buffet een prima start van de dag.
Nadat ik daarna de laatste spullen heb gepakt en in de auto heb gezet, is het tijd voor het afrekenen. Ik bedank hierna Charlies, wens haar sterkte met de laatste 2 maanden van de zwangerschap en hoop op een gezonde jongen. En natuurlijk hoop ik haar volgend jaar weer te zien. Zij wenst mij nog een fijn vervolg van de vakantie en daarna stap ik in de auto.
De rit naar de snelweg gaat over de weg die ik vroeger vaak gereden heb omdat de snelweg nog niet af was. Nu is het circa 40 kilometer slingeren door en langs de bergen en dan kan ik de snelweg op. De tunnel onder Metsovo geeft nu hetzelfde effect als vaak van de Gotthard tunnel in de Alpen gezegd wordt. Namelijk dat het een scheiding is van de weersystemen. Nu ook want tot mijn grote verrassing is het na 4,5 kilometer tunnel ineens onbewolkt en knalt de zon de auto in.
Meteen wordt het warmer en mag de airco zijn werk doen. Ik rijd door naar Ioannina. Ik had ook een afslag eerder kunnen afslaan en zo buiten Ioannina om naar de Zagori kunnen rijden, maar ik wil langs de Jumbo. Ik ben toch vroeg en kan daar lekker weer even rondkijken. Dus sla ik bij Ioannina de weg richting Arta op en na een paar kilometer sta ik bij de Jumbo.
Daar kan ik mij anderhalf uur vermaken en heb ik weer wat spullen gekocht. Het past nog wel in de auto, hoewel de auto er al goed gevuld uitziet. Daarna rijd ik langs Ioannina en richting Zagori. Binnen 45 minuten sta ik voor hotel Porfyron en ik zie Yiannis naar buiten komen. Hij begroet mij met een warme omhelzing. Ik loop achter hem aan en ga naar binnen. Daar zijn Rita en Lena en ook die begroeten mij als de verloren zoon.
Dan steken twee zonen van Rita en Yiannis hun hoofd buiten de keuken, want ze willen weten waarvoor de opwinding is. Kimon en Staas zijn allebei thuis bij hun ouders. Kimon herkent mij wel van vorig jaar en is minder schuchter dan zijn broer. Al snel sta ik in het Nederlands met Rita bij te praten en even later zit ik buiten met een biertje met zowel Yiannis als Rita te praten. Ik voel mij hier zo thuis!
Ik heb Rita al van tevoren een sms gestuurd en gevraagd mij niet voor de lunch uit te nodigen. Dan heb je op een dag een ontbijt, een stevige lunch en een fiks avondeten. Dat is gewoon teveel. Zij gebruiken in de avond weinig tot niets, maar ik besluit de lunch dus over te slaan. En dus gaat de familie eten terwijl ik mijn kamer op zoek. Van zoeken is totaal geen sprake, ik ken het gebouw goed en ik heb mijn vaste kamer, namelijk nummer 5 (Molikas).
Ik pak wat spullen uit de auto maar dat is beperkt. Ik heb de auto voor de deur, dus kan altijd zo wat spullen pakken als ik dat nodig heb. Daarna plof ik op bed, staar naar het plafond en voel mijn ogen zwaarder worden. Aangezien de zon langzamerhand in de kamer komt, doe ik het gordijn dicht maar laat het raam open. En zo val ik lekker in slaap.
Verfrist word ik om 17:30 wakker en lig nog wat te lezen. Er is een andere familie in het hotel en die ontmoet ik als ik mij op het terras meld voor een frappee. Het is Peter, zijn vrouw Ine en hun dochtertje Imke (9 jaar). Ik heb meteen een klik met ze. Peter is de prater, Ine de genieter en Imke is blij dat er nog een kind in het hotel is gekomen. Want Imke probeert meteen mij uit met wat grapjes. Ik heb wat boeken afgeleverd bij Rita, onder andere een paar die zij bij bol.com heeft besteld. Dat hoort Imke en die roept meteen John Bol.com wat bij mij op de lachspieren werkt. Haar ouders zitten eerst nog wat gegeneerd erbij maar merken dan dat ik een brede rug heb die wel wat kan hebben.
Zo is de avond al begonnen en worden de tafels buiten gedekt. Het is tijd voor mijn eerste diner van Yiannis. Wat kan die man koken! Dat is echt een genot, je zou hem zo willen inhuren om iedere dag voor je te koken. Verse ingrediënten en vetarm. Aan de tafel naast mij zit Imke en die probeert steeds weer oogcontact te maken. Ik hou mij pedagogisch verantwoord en probeer haar niet te gek te maken.
Je merkt dat het hier in de omgeving lekker afkoelt als de avond invalt. Veel muggen zijn er niet vanwege de hoogte maar er is dit jaar wel een vliegenplaag. En die zijn hier een stuk sneller dan in Nederland. Bij de Jumbo heb ik nog naar een vliegenmepper gekeken en ik heb nu spijt dat ik hem niet meegenomen heb. Na de maaltijd en het toetje van Rita, bestel ik een frappee Porfyron. Zo, die heb ik gemist!
Imke gaat naar bed en tot mijn verbazing volgen Peter en Ine als snel dat voorbeeld. Ze trekken er iedere dag op uit met de auto en zijn best vermoeid van de rit. Ze houden in de middag ook geen siësta en dus kan ik dan wel begrijpen dat ze naar bed verlangen. Ik duik nog even met een leesboek op de bank en krijg van Rita en Yiannis nog wat tsipouro. Allemaal heel vervelend. Toch vallen ook mijn ogen al voor middernacht dicht tijdens het lezen. Ik wens Rita en Yiannis een goede nacht - de jongens zijn eerder naar vrienden gegaan, die komen pas laat thuis - en zoek mijn bed op. Om 0:15 sluit ik mijn luiken.
|
