|
08:40 De wekker rukt mij uit dromenland, het vertrek uit Ano Pedina is aanstaande. Yiannis is alweer met het ontbijt bezig, terwijl Rita, Monica en Marie als bezig zijn met een yoga of tai chi sessie. Ik krijg van Yiannis alvast mijn Griekse koffie en dan verschijnen ook Peer en René op het terras. Beiden hebben - net als ik - toch wel een beetje last van de tsipouro van gisterenavond, maar het algemene gevoel is dat het een prima feestje was.
Dan zijn de dames ook terug van hun sessie en na het ontbijt ga ik alvast de eerste spullen in de auto stoppen. Dan hebben we dat al gehad. Ook een nieuwe voorraad jam verdwijnt in de auto (ja Pa, het komt er aan). Het 4-tal gaat vandaag weer een autoritje maken en vertrekken dus voordat ik vertrek. Ik wens ze nog een goede vakantie en bedank ze voor de gezelligheid.
Met een frappee wordt de ochtend afgesloten terwijl ik Rita nog een keer wat uitleg en ik zie dat de 4 dames vandaag gesplitst worden. Moeder en de middelste dochter gaan de Vikos kloof lopen (terwijl het bloedheet is), de oudste voelt zich niet lekker en blijft met de jongste thuis. Wel nemen ze afscheid van mij. Dat doet ook het wandelende stel.
Aangezien de flappentap gisteren helemaal leeg was, maak ik de rekening over via internet. Yiannis brengt de dames weg die de kloof gaan lopen (ja zo bespaar je wel op autohuur) en ik neem alvast afscheid van hem. Ik mag hem echt heel graag en ik geloof dat dit wederzijds is. Als ze komende winter in Nederland zijn, zal ik ze zeker op gaan zoeken.
Ik blijf nog even met Rita zitten praten totdat het nu echt tijd is om te vertrekken. Dus zoek ik eerst Lena op, die mijn kamer aan het schoonmaken is. Met een dikke knuffel neem ik afscheid van die lieverd die het nu even niet zo gemakkelijk heeft in haar leven (daar laat ik het bij, geen verzoeken voor meer info opsturen). Dan is het afscheid nemen van Rita. Een brok-in-de-keel momentje. Ook Kimon wordt uit bed getrommeld, hij heeft nu lang genoeg geslapen. Ik wens hem succes met zijn studie aan de hogeschool voor de kunsten in Enschede.
Terwijl ik met Rita naar de auto loop, komt Yiannis aanrijden. Nogmaals bedank ik hem en dan ga ik maar snel in de auto zitten, want anders wil ik helemaal niet meer weg. Zwaaiend ga ik de berg af en richting Ioannina. Daar ben ik net op tijd (13:00) voor mijn massage met reiki van Nina. Wat een genot en een speciaal gevoel. Ik geniet van iedere minuut, blijf wakker (ondanks het korte nachtje) en vind het aan het einde van de 90 minuten toch weer veel te kort. Ik bedank Nina weer hartelijk en als ik volgend jaar weer n de buurt ben, zal ik zeker weer plaatsnemen op de massagetafel.
De auto is bloedheet geworden en de airco heeft er moeite mee om dat te veranderen. De rit naar Parga verloopt goed en snel. Het is bekende weg, maar toch ook weer niet. Want ze zijn bezig om de weg te verbreden en soms heb ik geen idee meer waar ik precies rijd, zoveel hopen zand en aarde liggen er. Maar dan komt de afslag naar Parga en is er op die weg niets veranderd. Het is druk in Parga, overal staan auto's. Ik neem dus de weg bovenlangs en kom bij Ionion Beach tot stilstand. Ik heb geen kans om de auto uit te stappen want Apostoli duikt de auto al in om mij te begroeten.
Ik krijg een klap van de molen als ik de auto dan uit stap. Ik had het al op de thermometer gezien, het is hier een frisse 36 graden! Ik kies voor een appartement op de begane grond, dat scheelt trappen lopen met de bagage in deze temperatuur. Tolis (kort voor Apostolis, maar vaste kijkbuislezers weten dat al) wil mij helpen met de bagage maar ik vertel hem dat ik uit de auto leef en slechts het hoogstnoodzakelijke uit de auto haal. Hij krijgt telefoon en vliegt alweer weg. We gaan zo een biertje drinken, roept hij nog.
Terwijl ik uitpak komt broertje Andonis mij begroeten. Ik heb dan al snel alle benodigde spullen in de kamer en zet de airco aan. Dan komt Tolis terug en gaan we een scooter voor mij ophalen. Daarop ben ik veel mobieler dan met de auto want het centrum staat steeds vaker vast. Ik ontmoet ook Tolis zijn vriendin, Tammara, die zwaar zwanger is. Ze moet nog een maand en dan krijgen zij en Tolis een baby. We vergelijken lachend haar buik met de mijne, maar Tammara wint duidelijk. Alleen zij is het straks weer kwijt en ik moet er meer moeite voor doen. De zuster van Tammara, Christina, is uit Servië overgekomen en blijft bij haar zusje. Tolis moet nog even wat doen en ik besluit even naar het strand van Valtos te rijden. Knetterdruk maar dat is ook niet verwonderlijk met deze temperaturen. De vader van Tolis en Andonis ziet mij, begroet mij hartelijk en biedt mij een biertje aan onder de parasol. Dat mag ik natuurlijk niet weigeren. Ik sms Tolis dat ik daar zit en die komt even later aanrijden.
Als ik bijgepraat ben met vaders (gaat zo goed als compleet in het Grieks), ga ik terug naar het appartement. Daarnaast is een cmplex wat Alexia heet en een bar heeft. Het heeft echter een hele steile weg omhoog. Tolis moet mij naar boven trekken want ik glijd steeds weg uit mijn slippers. Ondanks dat ik mijn voeten na de massage schoon heb gemaakt, komt er nog olie uit de poriën. Maar ik geraak boven en zit al snel met Tolis aan het bier. Dat smaakt goed. Tolis maakt al plannen voor de komende dagen maar heeft snel door dat ik naar mijn bedje verlang vanwege de korte nacht. Dus helpt hij mij weer de heuvel af en sta ik snel daarna onder de douche terwijl de airco het binnen aangenaam maakt.
Ik plof op bed neer en val niet meteen in slaap. Maar net als de slaap mij te pakken krijgt gaat de telefoon. Slaperig neem ik de telefoon aan en krijg mijn vader aan de lijn. Hij heeft een nieuwtje want ze hebben een nieuwe tweedehands auto gekocht. Weliswaar weer een nieuwe Renault "ik zie niks" (Scenic) maar nu van 2010 met (kippen-?)lederen bekleding en alle luxe. Hij is er blij mee en dat ben ik ook voor hem en moeders. Dat er maar vele veilige kilometers gereden mogen worden.
Na het telefoontje is slapen er natuurlijk niet meer bij. Ik lig een tijd te lezen en ga mij dan gereed maken voor een avondmaal. Ik moet er nu weer op uit, het wordt niet bij het appartement geserveerd. Maar ik heb hier mijn vaste stekki, Sakis taverna. Ze weten dat ik in het dorp ben, het nieuws gaat hier snel. Ondanks dat het helemaal vol zit en Sakis en zijn zonen druk zijn, nemen ze gewoon even de tijd om mij te begroeten. Sakis, Vangelis en Dimitris komen mij dus op Griekse wijze begroeten. Daarna loop ik de keuken in en begroet moeder Maria en kok Jorgos.
Ik moet wel een tijdje op een tafeltje wachten, maar met een ouzo voor mijn neus en grapjes maken met de langslopende Vangelis en Dimitris (koud he!?!), vind ik dat helemaal niet erg. Uiteindelijk krijg ik een tafeltje waar de vader van Sakis altijd heeft gezeten. Het is een hoekje waar altijd wel iets koelte waait. Dat is nu wel nodig want het koelt in Parga zeker niet zo af als in de bergen. Tijdens het eten krijg ik nog meer nieuws. Vangelis en Andonis verwachten beiden hun tweede kind in oktober! Hun beide eerste kinderen kwamen ook al bijna gelijktijdig ter wereld en nu zijn ze zelfs op dezelfde dag uitgerekend. Doen ze aan synchroon n****ken (gecensureerd in verband met te jonge lezertjes)?
Na het eten schuif ik bij Vangelis en Fotis aan. Fotis is een oudere man die hier iedere avond een glaasje wijn met wat kleine hapjes komt eten. We praten nog wat bij maar dan verlang ik toch erg naar het bedje. Ik leg Vangelis de reden nog even uit en wens dan iedereen een goede nacht. Ik ben met de scooter weer snel thuis en sluit om 23:30 mijn luiken.
|
