|
08:00 Wakker maar ik blijf nog lekker even liggen. Vandaag geen eigen ontbijtje maar een bij Dimitris (van Sakis) in zijn hotel, Acrothea. Daar rijd ik dan ook even later naar toe en ik mag gewoon van het ontbijtbuffet pakken en op het terras gaan zitten wat een waanzinnig uitzicht heeft over de baai van Parga met het kleine eilandje daarin. Dimitris - Mitsos voor vrienden - is nu nog druk met andere gasten maar komt toch al regelmatig even bij mij buurten.
Als ik het ontbijt op heb en bij de receptie ga zitten en hij het wat minder druk krijgt, gaat hij bij mij zitten. We praten over van alles maar voornamelijk over de technologie en internet dat tegenwoordig meer dwingend is dan ondersteunend. Hij zou er een dagtaak aan kunnen hebben om alles bij te houden. Zijn eigen website, die van zijn ouders, alle mail, facebook, boeking.com en nog veel meer. De tijd van vroeger met enkel fax en telefoon zijn duidelijk voorbij.
Sakis komt ook nog even langs. Hij moet wat zakelijke dingen bespreken en heeft hier afgesproken. Dimitris en ik praten buiten nog even verder maar dan laat ik hem ook verder gaan met zijn werk. Ik bedank hem voor het ontbijt want hij wil van geen betaling weten.
Om 11:30 ben ik weer thuis en Tolis weet waar ik geweest ben want hij heeft mijn scooter er zien staan. Ik pak nu mijn kleine laptop en ga door naar de appartementen van Sakis, Bizantio genaamd. Daar zit mamma-Maria (de vrouw van Sakis), maar ik moet nu eigenlijk oma-Maria zeggen maar daar heeft ze een hekel aan. Want kleindochter Maria (om het makkelijk te maken), de dochter van Vangelis en Christina, loopt druk rond te stappen. Vorig jaar lag ze nog als klein hummeltje in de armen van haar ouders!
Ik zit een tijd met hun te praten en te spelen met de kleine Maria. Vooral tijdens etenstijd moet moeders alles uit de kast halen om haar te laten eten. Ik zit dan even wat te internetten als Dimitris eraan komt. Hij gaat samen met Vangelis met hun boot even een stukje varen. Ze nodigen mij uit maar ik bedank vriendelijk. De zon brandt ongenadig en ik heb het al een beetje heet aan de kop. Ik hoop dat ze nog een keer gaan varen, dan ga ik beslist mee!
Als de jongens net weg zijn komt er hulp in de vorm van Katzika-mou. De jongen heet Stavros, heeft een paar jaar geleden in het restaurant gewerkt en kreeg van mij de bijnaam "mijn geitje", omdat hij zo lekker kon mekkeren. Toen was het al geen kleine jongen, nu ik het een flinke geit, zeg maar gerust een grote bok. Hij herkent mij meteen en het gemekker begint al.
Ik vertrek naar huis en ga even liggen voor een klein slaapje. Hierna is het hoofd een stuk frisser en ik rijd even het centrum in. Wat spullen gekocht en een afspraak gemaakt voor een massage voor zaterdag 13:00. Daarna ga ik aan de boulevard zitten voor een freddo. Aan de zeekant is het strak blauw en daar kijk op uit. Totdat ik achter mij wat gerommel hoor. Ik kijk achterom en zie inktzwarte wolken boven de heuvels van Parga. Ik vertrouw het niet, ondanks dat mamma-Maria mij verzekert had dat het vandaag niet zou gaan regenen (enkel in de bergen).
Ik rijd dus terug naar huis waar ik Tammara en Christina (haar zus) bij de receptie aan tref. Een bezoek aan het strand zit er niet in en dus besluit ik de dames gezelschap te houden. Tammara zit te puffen in de warmte en wil regen. Haar zus probeert haar tot steun te zijn. We zitten een tijdje buiten bij de receptie tot er ineens dikke druppels naar beneden komen. Even lijkt het meteen ook weer op te houden, maar dan gaat de sluis ineens vol open.
Een kletsnatte Tolis komt aanrijden en snelt proestend naar binnen. Het is nu gevaarlijk glad op de weg, niet om met een scooter op de weg te zitten (zelfs de driewieler, met twee voorwielen, die hij heeft). Echter, Christina moet naar huis want zij moet zo werken in Antico Bar. Dus besluit Tolis de oude Toyota pickup van onder de bomen te halen, hij wil zijn Mercedes niet uit de garage halen. De meiden stappen in de oude kar en worden naar huis gereden.
Ik ga op het balkon zitten lezen en voel dat de lucht lekker afkoelt door de regen. Dat hadden we wel even nodig. Na ongeveer anderhalf uur houdt het op met regenen, het dondert nog wel wat in de verte. Ik besluit wat later te gaan eten, want het zal nu wel meteen druk worden bij Sakis.
Het is 22:45 als ik mij bij Sakis meld en er staan nog mensen op een tafeltje te wachten. Doch snel erna kan ik aanschuiven voor een maaltijd. Het was daarstraks wel even paniek in het restaurant. Mensen stoven naar binnen, maar wilde ook weer snel naar buiten. Een gesleep met tafels als gevolg. Na het eten blijf ik gewoon zitten. Ik ga straks met Vangelis naar Sail-In. Ik zit te geinen met Jorgos, de kok. Als de laatste gasten, twee Finse meiden, vertrokken zijn is het 01:30 en gaan Vangelis en ik naar Sail-In.
Hier raakt Vangelis in een serieus gesprek met Stefanos, dus ik besluit Akis te gaan vervelen. Ook sta ik een tijdje met Marianthi te praten. Als het serieuze gesprek ten einde is, bieden beiden excuus aan mij aan. Ik geef aan dat ik er geen moeite mee heb en krijg als dank nog een metaxa-cola. Vangelis gaat om 03:00 naar huis en ik neem nog een afzakkertje. Dan vind ik het ook genoeg en om 04:00 sluit ik mijn luiken.
|
