Reisverslag  1 t/m 14 Juli 2006

Dag 14 - Zaterdag 1 juli 2006

08:00 Wakker. Nadat een ontbijt mij helemaal heeft wakker gemaakt - vooral de sterke bak koffie doet wonderen - is het tijd voor het verslag. Ik heb wat daagjes achterstand maar dat is te verwachten op Kretaanse bodem. Ik heb in mijn tweede woonplaats nou eenmaal iets "teveel" sociale verplichtingen om jullie daarvan continue op de hoogte te houden. En dan moet je eens in de zoveel dagen een reflectietherapie houden in de vorm van het bijwerken van je verslag.

De ochtend verstrijkt zo en voordat je er erg in kunt hebben is de middag begonnen. Het verslag is dan alweer bijgewerkt en ik heb een leesboek in de hand. De site moet echter nog wel op het alsmaar uitdijende wereld wijde web gezet worden en dus rijd ik om 13:00 naar de Galaxy bar toe. Dit keer krijg ik meteen verbinding en kan ik de site bijwerken. De verbinding is dusdanig stabiel dat ik ook nog wat werkzaamheden voor het thuisfront kan doen. Hiermee verstrijkt echter ook de middag en zodoende zijn we dan alweer snel richting avond aan het gaan. Je merkt het, de dagen vliegen zo wel heel snel voorbij. Het wordt tijd dat ik mij ernstig ga vervelen zodat de tijd wat langzamer gaat. Maar hier in Malia heb ik daar niet veel kans op. De volgende uitdaging staat namelijk al te trappelen om te beginnen.

Dat is de wereldberoemde - in hotel Kyknos tenminste - Magic Night. Dit keer geen Nederlanders die de truukendoos open gaan gooien (zie vorig jaar). Ze wisselen dit jaar de zaterdagavond af met een oude Griek. Aangezien ik dat toch wel wil zien - en daarbij weer contact kan hebben met "file mou" Ruud - besluit ik ook weer te gaan eten in het restaurant. Het is druk maar ik krijg natuurlijk een goed tafeltje en zie heel wat lekkers langskomen. Ik weet zeker dat jullie niet overtuigd zijn, maar ik heb het over het eten wat in buffetvorm naar je staat te lonken.

Aangezien een WK-voetbalwedstrijd in penalty's wordt beslist komen veel gasten op het laatste moment binnen zetten. Dat is dan ook de reden dat de Magic show wat later begint. Ik heb een lekker plaatsje achterin gevonden en krijg van Ruud al snel een groot glas bier voor mijn neus. De goochelshow heeft een aantal verdomd goeie trucs maar is zo traag als een glibberige mousaka tegen de Samariakloof op. Ik kan de 2 uur durende show dan ook maar net uitzitten. Het is jammer voor de man, maar het moet tegenwoordig iets flitsender dan de tijd waarin hij begon.

Ik zat aan een tafeltje naast een tafeltje met een aantal Oostenrijkse meiden (die info krijg ik van Ruud) maar aan het einde zit er nog maar een meisje naast mij. De rest is niet weg getoverd maar is verderop aan een tafeltje gaan zitten waar ook jongens zitten. Het meisje zit nu zo alleen dat ik een gesprek met haar begin. Ze blijkt met haar klas een week lang naar Kreta te zijn gekomen vanuit het Voralberg in Oostenrijk. Ze blijkt het plaatsje Egg - waar ik een vakantie heb doorgebracht met Berry en ouders - wel te kennen.

Ze is de enige in de klas die wat meer geïnteresseerd is in de cultuur. De rest van haar klas wil enkel aan het zwembad liggen en 's avonds op stap gaan. Ik moet even wennen aan het Duits spreken maar ze begrijpt mij wel. We hebben het over Griekenland, mijn rondreis en haar vervolg in haar studie. Ze wil voor de klas komen te staan als lerares wiskunde en/of Engels. Terwijl de rest van de klas nu naar het voetbal zit te kijken, praten wij over een veel leukere sport namelijk volleybal. Ze speelt het ook en we wisselen wat wetenswaardigheden uit. Maandag gaan ze weer naar huis en ze mist haar vriendje zo dat ze waarschijnlijk niet langer van huis had kunnen blijven. Ruud komt zeggen dat hij klaar is met werken en op huis aan gaat. Ik wens hem een goede nachtrust, wetende dat hij die goed kan gebruiken.

Nadat de wedstrijd is afgelopen gaat de klas stappen en zelfs het buitenbeentje wordt weer in de groep opgenomen. Ik stap op de scooter en rijd ook richting de poel des vermaak of verderf. Als eerste strijk ik neer in Lloyd's bar, bij Greg. Hij heeft een mooie Griekse schone bij zich staan en ik word even goed in de maling genomen als zij (Kalia) vertelt dat ze binnenkort gaan trouwen. De grap wordt echter door mij doorzien op het moment dat ze verteld dat ze zwanger is van Greg. Ik kon net het gezicht van Greg niet zien toen ze dat zei maar die man heeft nog nooit van werken gehoord dus dit is een broodje aap verhaal. Helaas word ook mijn huwelijksaanzoek lachend door Kalia weggewuifd dus helaas voor jullie - beste kijkbuislezertjes - is er nog geen Griekse bruiloft in zicht.

Als Kalia vertrokken is gaan Greg en ik het spelletje "Colors" spelen. Het is een beetje als het 'gele auto spel' (welbekend bij mijn jongste broertje Berry en zijn vriendin Frances) maar dan anders. We roepen op een gegeven moment zo hard de kleuren dat de eigenaar vraagt wat we aan het doen zijn. Nadat die de spelregels heeft uitgelegd gekregen - ze zijn simpel - doet hij dapper mee.

Als ik schor ben van het roepen is het tijd om de keel ergens anders te gaan smeren. Dat doe ik in de Peach bar. Ik help er weer mee om het glaswerk terug richting bar te halen en daardoor hoef ik de drankjes niet te betalen. Het is toch tamelijk snel stiller aan het worden en om 02:45 besluit ik mijn werkdag af te sluiten en op huis aan te gaan. Niet veel later sluit ik dan de luiken.
 

Dag 15 - Zondag 2 juli 2006

09:15 wakker en tijd voor ontbijt. Ik heb vanochtend niets anders dan een leesboek op het programma staan en daar houd ik mij dan ook aan. Tegen 11:45 gaat mijn mobiele telefoon en vraagt Ruud of ik zin heb om een frappee te gaan drinken in het internetcafé annex cafeteria. Je kunt er namelijk ook broodjes, stukken pizza en crepes (pannenkoekjes) krijgen. We worden weer vriendelijk geholpen door Anna, de serveerster die van Holland houdt.

Nadat we weer heel wat auto's hebben besproken - en Ruud's twijfel over de nieuwe auto - is het tijd om Oma's gerechten weer te mogen proeven. In de warme kamer van de ouders van Maria krijgen we Oma's gehaktballen met rijst. Dat klinkt wat denigrerend maar zo is het zeker niet bedoeld! De bifteki van de moeder van Maria moet enkel geroemd worden want zo vind je ze bijna nergens in Griekenland. Geen kleffe bal maar stevig en lekker gekruid.

Na het eten gaan Ruud en Maria voor een siësta en ga ik terug naar mijn kamer, omkleden voor een duik in een zwembad. Ik ga met de scooter richting Sissi en daar aangekomen zoek ik Anixi appartementen op waar ik voorgaande jaren van het zwembad heb genoten. Er liggen veel Engelsen omheen en de mij bekende beheerder en beheerster zijn er niet. Ik besluit mijn geplons ergens anders te beginnen en rijd verder.

Ik kom bij het bekende hotel waar zoveel palmbomen omheen staan. Vorig jaar was dit een vervallen zooitje maar ze hebben er duidelijk een renovatie op los gelaten. Tussen een mengelmoesje van nationaliteiten (Italianen, Hollanders, Duitsers, veel Oost-Europees en wat Engelsen) hou ik het beter vol. Ik lig wat te lezen en tevens vitamine D aan te maken. Als het mij te warm wordt dan doe ik de oordoppen in en duik in het water. Dit jaar gebruik ik structureel de oordoppen en hoop zo van een oorontsteking verschoond te blijven. Om 18:30 ga ik dan weer op huis aan.

Nadat ik helemaal klaar ben voor de avond en de nacht stap ik op de scooter. Ik ga eten bij Cretan Family en word daar meteen herkend door Jorgos en welkom geheten. Ik bestel er een saganaki, tomaten-komkommer salade en paidakia met bijbehorende retsina. We hebben het ook over zijn beste vrienden, Martine en René. Ze betrekken binnenkort een nieuwe woning in Meppel en hebben het geld even voor andere zaken nodig. Jorgos vindt dat heel jammer en mist ze nu enorm. Ik zal wat zaken voor ze meenemen en hopelijk verzacht dat enigszins (zeker als je die hele fles in een keer op drinkt). Ondertussen is de geest ook weer uit de raki fles, maar dat feest wordt onderbroken door mijn mobiele telefoon. Het is Pelagia met de mededeling dat ze een barbecue hebben met paidakia. Ondanks dat ik er net al wat onsjes op heb, beloof ik haar dat ze er niet mee blijft zitten.

Ik reken dus af en ga naar hun huis toe. Ik help er met wat voorbereidingen zodat we om 22:30 aan tafel zitten en ik weer wat lamsvlees zit weg te knagen. Nu met bier en in goed gezelschap. Want ook Ruud, Maria, Manolis en Katharina zijn aangeschoven. Het licht valt even uit maar Mike pakt heel rustig de tl-noodverlichting en installeert die op de schommelbank. Hij heeft dat net gedaan als de spanning alweer terug is en we weer kunnen zien wat we in ons mondje stoppen.

Om 0:15 is het feestje voorbij en vertrek ik gewapend met twee vuilniszakken naar beneden. Als ik ze daar in de container heb gestopt gaat de reis door richting bar. Met Greg heb ik weer het kleurenspel gespeeld en daarna heb ik weer wat glaswerk van destructie gered door het uit de handen van dronken Engelsen te halen. Sommige zijn te dronken om een glas goed vast te houden maar ze zeggen altijd heel beleefd "Thank you" als je het lege glas van ze overneemt. De hele avond heb ik al flink wat alcohol voor mijn kiezen gehad en dus is het zaak om de interne watervoorraad goed op peil te houden. Met enige flesjes water (neraki, niet te verwarren met raki) lukt dat goed. Het is 03:30 als ik weer thuis ben en de luiken ga sluiten.
 

Dag 16 - Maandag 3 juli 2006

09:30 Wakker. Niet door de wekker - die gebruik ik niet op Kreta - of uit mijzelf. Nee, hier is het schoonmaakster Alla die met haar werkzaamheden bezig is, die mij uit de droom helpt. Ik ben net aangekleed als ze binnen probeert te komen. Maar mijn sleutel zit nog in de deur en nadat ik die heb verwijderd komt er een spraakwaterval binnen zetten. Ze weet dat ik steeds meer Grieks versta maar zelfs als ik dat niet zou doen dan nog zou ze door blijven praten. Haar schelle stem heeft deze ochtend echter hele andere bijwerkingen in mijn hoofd. Ik kan mijn zwembaddopjes niet zo snel vinden anders had ik die gebruikt. Nu kan ik niet anders doen dan het lijdzaam uitzitten.

Dat ik daarna weer sterk naar mijn bed verlang zul je begrijpen en ik duik er dan ook weer in. Na nog een uurtje slaap en een uurtje lezen in bed is de Oekraïense schoonmaakster uit mijn hoofd verdwenen. Ik heb vandaag weinig op het programma staan, dus ga ik eerst een frappee drinken bij Anna. Lekker aan de hoofdstraat kijken wat er allemaal voorbij komt zetten.

Daarna ga ik verder richting Galaxy bar. Ik heb een goed ontdubbelprogramma gevonden voor mp3 bestanden. Daar had de ober (Stathis) naar gevraagd. Ik geef hem wat uitleg en zet het programma op de memorystick die hij mij geeft. Verbinding is er nu bijna niet, dus berg ik de laptop weer op en ga zitten genieten van een lekkere omelet die Maria mij brengt.

Het is alweer 15:00 als ik afreken en vertrek naar huis. Daar pak ik het leesboek weer want het begint mij steeds verder te boeien (Dean Koontz - Verlossing). Het begint als een detective maar eindigt als een ¿ . Dat ga ik natuurlijk niet vertellen want anders hoef je niet meer aan het lezen te beginnen.

Ik lig net weg te zakken in een siësta als de mobiele telefoon gaat. Het is Ruud die mij eraan herinnert dat er vanavond op het balkon van huize Jongeneelen een etentje gegeven wordt. Geen "candlelight supper" zoals bij mevrouw Bucket (sorry, Bouqué), maar een gezellig etentje met vrienden. Ik zal zeker van de partij zijn en ik wens hem sterkte want hij gaat net naar zijn werk. In de winter zijn de rollen omgedraaid en wrijft hij het er wel eens in dat ze lekker aan de raki en de paidakia zitten. Het kan niet altijd feest zijn. Ik draai mij nog eens om en slaap nog even verder.

Om 20:30 lees ik mijn mail nog even in het internetcafé en ga daarna door naar huize Jongeneelen waar Maria staat te zuchten in de keuken. Ondanks dat ze niet de hele dag heeft moeten werken is er geen sprake van een vrije dag gevoel. Er moesten zoveel huishoudelijke zaken worden gedaan in huis en dan ook nog het etentje. Ik help haar zo goed als ik kan en haal nog snel wat zaken bij een supermarkt en "jaag" haar ouders van hun stoelen waarop ze zitten omdat we stoelen tekort komen op het balkon.

Iets voor tienen komen de eerste "gasten" binnen en dat zijn Mike, Pelagia en hun zonen. Mike heeft afgelopen middag de olijfbomen bij hun huis besproeid met vergif tegen wat ziekten die kunnen voorkomen op de vruchten van deze overigens sterke bomen. Hij heeft zich echter slecht beschermd en nu branden zijn oogleden. Ik verklaar hem voor gek door zo achteloos met gif om te gaan. Hij ligt nu op de bank met twee komkommerschijfjes op zijn ogen. Katharina en Manolis komen niet veel later binnen met hun dochter en zoon. Dan verschijnt ook Ruud van zijn werk en kan het eetfestijn beginnen.

Wij hebben het meeste al op als er nog twee collega's van Maria - een pas getrouwd stel - aanschuift. Maar in Griekenland kan het een komen en gaan zijn aan tafel en wordt er niet op iemand gewacht als het eten op tafel komt. Dat is niet omdat ze niet van koud eten houden maar omdat je anders wel tot heel laat kan wachten want afspraken op tijd zijn ze hier niet zo gewend. Je kijkt maar wanneer je langs komt.

Het eten is heerlijk maar dat is wel aan Maria toevertrouwd. Het is natuurlijk veel te veel wat op tafel komt maar ik kan echt niet meer eten op. Als toetje nog wat lekker ijs en dan is het echt "vol is vol". Ik help nog afruimen en neem de vuilniszakken meer richting container. Het is 01:00 als ik thuis mijn luiken sluit.
 

Dag 17 - Dinsdag 4 juli 2006

08:45 wakker. Voor een ontbijt ga ik dit keer naar Kyknos. Kan ik meteen zien hoe Ruud het op zijn ochtendronde doet. Er staat veel wind en er drijven donkere wolken langs de hemel. Het is zelfs een beetje fris te noemen. Meestal als het in Nederland goed weer is, is het weer hier minder. Niets aan te doen.

Waar ik wel wat aan kan doen is door de mensenmeute van de all-inclusive toeristen heen worstelen om een ontbijtje bij elkaar te scharrelen. Doordat het toch gratis is, zie je mensen met borden vol langskomen waarvan rustig de helft blijft staan. Ruud kan er wat van zeggen, maar het helpt geen fluit. Alsof het hun laatste maaltijd is vallen ze als een troep wolven op het buffet aan wat dan ook in mum van tijd leeg is. In de keuken staan 15 pannen volop omelet te bakken maar hier is weinig tegenop gewassen. Ik wens Ruud sterkte met dit zooitje. Als ik het hier twee weken vol zou moeten houden zou ik geheid iemand verrot schelden en naar buiten kieperen.

Ik ga terug naar de kamer en dan richting auto. Die weet even niet wat hem overkomt want die heeft een week stil gestaan. Vandaag mag hij weer aan het werk, want ik wil naar Heraklion om wat boodschappen te gaan doen. Het is er goed weer voor want in Malia is het grijs en donker. Er valt nog geen regen maar dat lijkt ieder moment te gaan gebeuren. Echter, dichter bij Heraklion lijkt het op te klaren. De zon komt meer door en de wolken zijn lichter van kleur.

In de grote CarreFour ga ik de boodschappen doen. Ik weet de weg na zoveel jaar op mijn duimpje en rijd met gemak door het chaotische verkeer. Ik sla in ieder geval een voorraadje retsina in. Het schap met Malamatina is na mijn bezoek dan ook leeg. Ook wordt er een Grieks toetsenbord aan mijn verzameling toegevoegd, dat is een gewoon qwerty toetsenbord maar dan met de Griekse letters ook op de toetsen. Het heeft een usb aansluiting zodat ik het op de laptop kan aansluiten en dit tikt net iets gemakkelijker. Ook worden er nog wat spullen gekocht voor het onderhoud aan mijn nieuwe terras thuis. Aangezien het een mediterraan terras is kan ik de spullen ook beter hier kopen. Ze zijn hier echt stukken goedkoper want het wordt hier dagelijks gebruikt.

Op de weg terug naar Malia wordt het weer donkerder. Gisteren hingen de donkere wolken boven Heraklion, nu is Malia aan de beurt. Toch hebben we het lang niet zo slecht als het noorden van Griekenland, laat staan de andere Balkan landen zoals Roemenië. Daar spoelen ze weg. Samothraki schijnt ook behoorlijk veel last te hebben (gehad) van de hevige regen. Ik ben blij dat ik dit jaar in het zuiden begonnen ben want het lijkt ieder jaar erger te worden. De zomer begint steeds later en is veel minder stabiel dan vroeger.

Ondanks de dreiging van regen stap ik op de scooter en rijd naar de minigolf. Mike is blij dat hij mij ziet want hij kan niet weg en wil dat ik iets voor hem doe. Dat is terugrijden naar de appartementen en in de stoppenkast de verwarming voor het water aanzetten. Met de weinige zon die we vandaag krijgen is er anders geen genoeg warm water. Dat doe ik voor hem maar ontdek dat iemand reeds de schakelaars heeft omgezet. En dat is Alla, de trouwe schoonmaakster die vanochtend ook het gras heeft gemaaid.

Het is druk op straat want er gaan maar weinig mensen met dit weer op het strand liggen. Dat is goed voor Mike bij de minigolf want de kassa rinkelt daar continue. Ik moet geld halen uit de flappentap en vraag hem naar de kamerprijs. Ik krijg weer een goed prijsje en weet dus hoeveel ik moet tappen.

Nadat ik dat gedaan heb ga ik naar huis voor wat werk aan het verslag, wat lezen en een siësta. De wind gaat iets liggen maar de temperatuur is dusdanig lager (24 graden) dat ik het fris vind en een laken over mij heen trek nadat ik de balkondeuren heb gesloten.

Voor de avondmaaltijd hoef ik niet ver, ik doe dit zelfs te voet. Het is namelijk nog geen 20 meter tot aan de taverna (Argo) van de buurman. Hij verwelkomt mij en we staan wat te praten over het weer en mijn vakantie. Ik bestel er een tomaten-komkommer salade, een saganaki en lam uit de oven. Die laatste kan ik bijna niet de baas, het is weer ruim voldoende. De aanblik van een bijna lege taverna doet mij pijn. De jonge Engelsen die langs komen scheuren hebben geen oog voor dit soort goede zaken. Enkel de fast-food en de bars komen in hun vocabulaire voor. De Engelse kok Jamie doet niet voor niets verwoedde pogingen om die culinaire analfabeten op school iets beters voor te zetten dan "fish and chips". Veel zal het voorlopig niet helpen en daar gaat het goede gedeelte van Malia aan kapot.

Ik rijd naar het internetcafé en als ik daar zit krijg ik telefoon van Ruud. Die vraagt of ik een pizza voor hem kan halen zodat hij, als hij van het werk komt, meteen kan aanvallen. Natuurlijk doe ik dat en om 22:15 sta ik bij huize Jongeneelen. Ik zit even bij de moeder van Maria tv te kijken totdat Maria en Ruud binnenkomen. Het is op het balkon te fris en dus gaan we naar binnen. We kijken wat naar de wedstrijd Duitsland-Italie en zappen dan door naar Gordon Ramsey met weer een bak herrie in de keuken. Daarna Jensen (herhalingen) en af en toe zappend naar de wedstrijd. Die Duitsers zullen wel weer winnen maar na 90 minuten staat het nog 0-0. Ruud wil slapen en ik wens hem een goedenacht en vertrek naar Lloyd's bar.

Daar staat natuurlijk het voetbal aan en ik blijf toch opkijken als de Engelsen schreeuwen. Toch is het dit keer niet een Duitser die in de laatste minuten van de verlenging scoort, maar een Italiaan. Als ze twee minuten later er nog een in trappen is het gedaan met de Duitsers en de Engelsen zingen dat het een lieve lust is. Ik ga door naar Peach bar maar de drukte komt niet op gang. Het is wisseldag voor de Engelsen en dus is het rustig. Onder het personeel en bij Manolis en Maria ontstaat wat onrust als de politie in een verderop gelegen bar binnenvalt en alle proppers (meiden die buiten klanten staan te werven) meeneemt. Toch gaat de show even later gewoon door. Ik vind het om 02:40 welletjes en niet veel later sluit ik mijn luiken.
 

Dag 18 - Woensdag 5 juli 2006

09:30 Wakker en ook goed. Alla heeft blijkbaar woorden met het Tsjechische echtpaar wat de kamer boven mij heeft. Als ze wat later bij mij komt schoonmaken kom ik te weten waar de woordenwisseling over ging. De mensen kregen - volgens hen - te weinig toiletpapier (een rol per 2 dagen). Dus hadden ze al een paar keer uit de schoonmaakwagen een rol extra gejat. Nu begonnen ze weer te zeuren en knapte er bij Alla wat.

Het blijkt dat de Tsjechen wel heel erg van een goedkoper vakantie houden. In hun koffers zit alles, van aardappelen, blikken groente tot aan bier. Je ruikt ook iedere avond eigen kooksels en de taverna's verdienen niets aan deze mensen. Blijkbaar hadden ze niet aan toiletpapier gedacht. Ik begrijp van Alla dat ze zelfs de krant hadden gebruikt. Voor het thuisfront heb je dan wel een mooie vakantie maar je moet eigenlijk op een houtje bijten. Ze hebben het natuurlijk niet zo breed maar om nou woorden te krijgen over toiletpapier (8 rollen voor 2 euro).

Het is 11:00 geworden en ik begeef mij naar huize Jongeneelen. Daar installeer ik een Skype telefoon zodat hij gemakkelijker kan bellen. Emmanuela is druk bezig met het pakken van haar koffer, morgenavond vliegt ze naar Nederland waar ze bij opa en oma gaat logeren. Ruud moet na een uurtje alweer aan de slag want op de woensdag draait hij ook de middagdienst. Daardoor kan hij donderdags in ieder geval uitslapen.

Ik vertrek naar huis en herinner mij dan dat ik ook Mike wilde betalen voor de kamer. Dus keer ik richting minigolf en onder het genot van een frappee betaal ik hem voorn de kamer. Dat is dus ook afgerond. Ik ga daarna naar de kamer en werk het verslag helemaal bij onder het genot van lekkere chill-out muziek. Het is nu 14:45 en ik ben bij. Zo meteen naar de Galaxy bar voor het bijwerken. Wat de rest van de dag gaat brengen is nog onduidelijk. Enfin, dat lezen jullie later wel. Wordt vervolgd¿

De update is weer gelukt in de Galaxy bar. Maar voordat ik dat kon doen kreeg ik de frappee aangeboden door een grote man met zonnenbril op die stil in een hoek voor zich uit zat te staren. Als Stathis mij komt vertellen dat ik de persoon ken, loop ik op hem af. Pas als hij zijn zonnebril laat zakken zie ik wie het is. George de ex-DJ van de bar tegenover Peach! Het is een heel verhaal en ik heb al een gedeelte van het verhaal van de eigenaar van de bar gehoord. Ik heb het jullie toen bespaard en zal dat nu ook doen want de ruzie tussen die twee komt nooit meer goed. De oorzaak is echter triest en dat is dat George zijn vrouw afgelopen winter is overleden. Hij is bijna 20 kilo kwijtgeraakt en zit ook met zichzelf in de knoop. Hij werkt nu in een andere bar, weg van de gekke Engelsen, en draait daar Griekse muziek. Ik zit nog even met hem te praten totdat wat vrienden van hem komen. Ik wens hem het beste en ga achter mijn laptop zitten.

De verbinding was goed en stabiel. Daardoor kon ik ook wat werk verrichten en verliet ik - als een tevreden mens - de bar om richting huis te gaan. Daar wordt het avondritueel volbracht en ik ga bijtijds richting een taverna. Het wordt de Cretan Family. Aangezien Jorgos de exacte bestelling wilde weten wordt er middels sms een poging gedaan om die te achterhalen. Dat lukt terwijl ik een feta uit de oven en een heerlijk gegrilde kip zit te eten. De bestelling kan ik vrijdag ophalen. Jorgos speelt nog wat muziek op zijn bouzouki maar zelfs dat helpt niet om meer mensen naar binnen te trekken. Ook hier heeft men last van de all-inclusive en de verloedering.

Ik wens Jorgos en Katharina een goede avond en ga richting huize Jongeneelen. Maria en Ruud komen binnen met een enorme pizza. Ze willen dat ik ook wat mee eet maar ik bedank vriendelijk. Ik zit vol van mijn eigen maaltijd. We verlaten het balkon omdat de wind het echt fris maakt. Binnen zitten we nog even tv te kijken totdat ze wel trek in hun bedje krijgen. Ik wens ze een goede nachtrust en vertrek richting Lloyds bar. Daar heb ik weer de grootste lol met Greg.

Daarna loop ik door naar Peach bar waar ik aangesproken wordt door Maria. Ze wijst op haar klokje en vraagt waar ik geweest ben want het is hartstikke druk en ze kunnen wel wat hulp gebruiken. Ik maak haar duidelijk dat ik een halve dag/nacht vrij had genomen en lachend loopt ze verder om glazen op te halen. Ik besluit dat ook te gaan doen en zo hebben we al snel de zaak onder controle.

Ik krijg van een van de bardames mijn vertrouwde drankje (metaxa-cola) en zie dat de fles zijn einde nadert. Ik zal er wel genoeg aan hebben gedurende de mij resterende dagen hier (nog 2) maar voor volgend jaar moeten ze zeker inkopen doen. Samen met mijn neraki (klein flesje water) plof ik - naast Manos - neer op de verhoging aan de straatkant. Het wordt na tweeën snel rustiger en om 02:45 vind ik het welletjes. Nadat ik naar huis gereden ben sluit ik al vrij snel de luiken.
 

Dag 19 - Donderdag 6 juli 2006

09:30 Wakker. Het ontbijt wordt op de kamer genuttigd. Ze hebben hier gelukkig geen roomservice want anders had ik Alla weer binnengehad. Nu blijft het rustig en kan ik genieten van een kalme ochtend start. Hierna stap ik op de scooter met de wastas tussen mijn benen. Die lever ik af bij de wasserij en ik hoef mijn naam niet eens meer te noemen. Het meisje herinnert zich mijn naam en verteld lachend dat dit niet bij iedereen gebeurt. Dat geeft je toch weer een speciaal gevoel en naast mijn schoenen lopend stap ik weer op de scooter.

De rit gaat nu naar de groothandel die naast het BP station ligt. Greg heeft mij verteld dat ze daar van die bakjes hebben die hij ook achter de bar heeft. Daarin kunnen de diverse soorten koffie en bijvoorbeeld de suiker. Zodoende kun je een frappee wat gemakkelijker bereiden. Het blijkt dat de groothandel geen moeite heeft iets aan een particulier te verkopen en de prijs staat mij wel aan. Weer iets aan de verzameling toegevoegd.

Ik rijd naar huis en ga wat liggen lezen. Het zal een relaxdag worden vandaag. Geen plannen en weinig zin om iets te ondernemen. Het weer is wat verbeterd maar het is nog steeds bewolkt - met af en toe de zon - en het waait flink. Wel bezoek ik in de middag nog een keer de Galaxy bar. Ik wil mijn mail checken en zit nog wat te internetten. Maria komt mij een lekkere club sandwich brengen als een verlate lunch. Ik berg mijn laptop op en ga naar de kruising zitten kijken. Dat het daar steeds goed gaat is een wonder. Ik zie zoveel toeristen daar de meest rare stunts uithalen. En ook wat er langs komt lopen is een verhaal apart en moeilijk te beschrijven.

Ik ga op huis aan en waag mij weer aan mijn leesboek. Ik krijg een berichtje van Emmanuela dat zij om 17:45 naar het huis van Manolis en Katharina gaat, de eerste stap op weg naar Nederland. Ik meld mij om 17:20 bij huize Jongeneelen en zie een opgewonden maar vrolijke Emmanuela. Dat verandert op het moment dat Ruud en ik haar afleveren bij Manolis. Dan dringt bij haar echt het besef door dat ze twee weken zonder pappa en mamma gaat doorbrengen. De tranen beginnen dan even te vloeien. Ik hoop dat ze een leuke tijd tegemoet gaat en dat de reis zonder problemen zal verlopen. Ruud gaat aan het werk en Maria zal haar straks met Manolis wegbrengen naar het vliegveld.

Ik lig weer eens te lezen op de kamer als ik tot de ontdekking kom dat ik geen trek heb en ook geen zin heb om eruit te gaan om wat te gaan eten. Dus blijf ik heerlijk relaxed liggen luisteren naar wat "chill out" muziek en zie de nacht het stokje van de dag overnemen. Om 22:15 ben ik bij huize Jongeneelen en zitten Ruud en ik te wachten totdat Maria terugkomt van het vliegveld. We hebben een goed gesprek over wat ons in het leven zoal bezig houdt en zodoende verstrijkt de tijd snel. Ik verlaat ze om 0:15 zodat ze hun verdiende nachtrust krijgen en ga naar de bars.

Het is voor veel Engelsen de laatste avond van hun vakantie en dat merk je. Vreemd uitgedost zijn de mannen, compleet hoerig lopen de dames aan je voorbij met een blik van 'dit is mijn laatste kans¿'. Hoe gekker de man eruit ziet des te meer hij besprongen wordt door de dames. Het is een apart slag volk, die Engelsen. Ik hou het tot 03:00 vol en dan ga ik richting bedje. De Engelsen zijn dan nog lang niet moe maar ik sluit lekker mijn luiken.
 

Dag 20 - Vrijdag 7 juli 2006

08:30 Wakker. Ik begin alvast met inladen van de auto. Het is nu nog koel maar de bewolking is grotendeels weg en het belooft een warme dag te worden. Spullen die ik toch niet meer nodig heb kan ik beter nu alvast opbergen, dat scheelt morgenochtend in tijd.

Hierna rijd ik naar de Galaxy bar voor een ontbijt. De vrouw van de broer van Mike, Peggy, herkent mij en van haar krijg ik een cappuccino kado. De omelet smaakt mij goed en laat de dag goed beginnen. Als ik wil vetrekken staan we nog even te praten en ze geeft mij een compliment over de manier waarop ik zoveel mogelijk in het Grieks wil praten.

Ik rijd door naar de minigolf want ik zag Mike al langs rijden (hij zag mij niet want ik zat binnen). Terwijl hij weer de zaak schoon staat te vegen, ben ik twee verse jus aan het persen. Ik nodig hem en Pelagia uit om vanavond mee uit eten te gaan. De kinderen blijven bij oma omdat Emmanuela er ook niet bij is. Het wordt dus een rustig etentje en dat vooruitzicht bevalt mij wel.

Op de weg terug ga ik langs een supermarkt en doe nog wat boodschappen. Als ik dan weer thuis ben komt het onvermijdelijke leesboek op de proppen. Ik heb wel een lijstje gemaakt wat ik vandaag nog allemaal moet doen en op welk tijdstip. Het is de laatste dag op Kreta en er moet afscheid genomen worden en wat losse eindjes vastgeknoopt worden. Kortom, druk! Ik begin al echt op een Griek te lijken want eigenlijk heb ik genoeg tijd voor dit alles.

In de middag ga ik voor de laatste keer langs bij de Galaxy bar. Zonder laptop en dat valt meteen op. Maria is toegelaten tot de universiteit van Heraklion en is daar zeer blij mee. Ik drink er een frappee en praat wat met haar en Stathis. Ik eet niets want er staan vandaag twee 'diners' op het programma. Eind van de middag met Manolis en Maria van de Peach bar en 's avonds na tienen mijn groepje vrienden, Ruud, Maria, Mike en Pelagia. Gelukkig heb ik gisterenavond niets gegeten en heb ik de balansdag van tevoren gehouden. Ik neem afscheid van iedereen bij de Galaxy bar en hoop ze volgend jaar weer te spreken. Op de weg terug naar de kamer haal ik mijn wastas weer op. Schoon is de was en tevreden is de eigenaar. Ik bedank haar weer voor de service en rijd naar huis.

Om 17:30 krijg ik telefoon dat Manolis en Maria er klaar voor zijn. Ik rijd naar de bar en stap daar in hun Jeep. Ze rijden naar Milatos en we strijken neer bij een visrestaurant. Ze zijn fervente visliefhebbers maar ook voor mij is er voldoende te eten. Het is fijn dat je hun nu kunt spreken zonder dat je in het oor van de ander hoeft te schreeuwen. Toch roept al vrij snel de plicht want de bar moet om 20:00 open en Maria moet nog naar de juweliersshop van haar ouders voor de rest van de avond. Daarna helpt ze dan weer in de bar. Ik betaal de rekening en bedank hun voor alle drankjes die ik heb gekregen. Zij bedanken mij weer voor de hulp die ik gegeven heb.

Het is 19:30 als we weer in Malia zijn. Ik rijd door naar de Lloyds bar - nog geen 50 meter verder - en tref daar Greg en Kalia aan. Aries - de eigenaar - komt even later binnen. Greg laat mij verschrikkelijk lachen met wat kleine filmpjes die hij op zijn mobiel heeft staan. Kalia staat er wat onzeker bij want ze denkt dat wij haar uitlachen. Ik heb de tranen over de wangen lopen en bezweer haar dat zij niet het "lijdend onderwerp" is. Als we uitgelachen zijn vraagt zij Greg of hij morgen een keukendienst van haar wil overnemen. Ze heeft twee bruiloften op het programma staan en heeft een jurk van 70 euro hiervoor gekocht.

Ze heeft het bijna voor elkaar dat hij de keuken overneemt als ik roet in het eten gooi. Ik meld dat er morgen voetbal is. Nadat zij wat gebeld heeft blijkt dat het feest niet door zal gaan. Ze kan niet weg want het voetbal zorgt voor extra klandizie. Teleurgesteld laat ze haar hoofdje hangen. Na het voetbal heeft het volgens haar geen zin meer om naar de bruiloft te gaan. Ze is niet boos op mij omdat ze er anders morgen achter gekomen waren. Ik neem afscheid van haar want als ik vanavond laat terugkom is zij naar huis en krijg toch een dikke knuffel. Greg zie ik vanavond wel.

Ik rijd door naar Cretan Family. Ik vertel tegen Jorgos dat ik vanavond niet kom eten omdat ik met vrienden uit ga. Hij drukt mij de beloofde spullen in handen en voor mijzelf heeft hij er ook een flesje raki bij gedaan. Ik neem afscheid van hem en Katharina en rijd naar de kamer terug. Ik maak mij op voor de avond en om 22:10 kom ik bij huize Jongeneelen aan. Daar staan mijn vrienden al op mij te wachten, blijkbaar hebben ze zich naar huis gehaast en snel omgekleed. In de auto van Mike rijden we met zijn vijven naar Apano Sissi. Daar gaan we bij een taverna eten die Ruud laatst met zijn collega's heeft bezocht. Achter in de zaak is een mooie tuin en daar gaan we dan ook zitten.

We bestellen van alles en de tafel staat al snel vol. Voor mij komt er als hoofdgerecht natuurlijk paidakia en die is mij een partij lekker! Vers en lekker zacht op de grill omgetoverd tot een stukje hemel op aarde. De retsina fles gaat rond en het is een gezellig geheel. Emmanuela belt nog even vanuit Nederland op en volgens mij gaat het goed met haar. Ik moet hier evenveel betalen voor vijf personen als voor drie personen bij het visrestaurant. Ja, de vis wordt duur betaald.

Bij huize Jongeneelen neem ik afscheid van de ouders van Maria, van Maria en Ruud en krijg van hun een grote fles olijfolie en twee flessen raki. Ik word ook ieder jaar verwend door die mensen en ze nemen een speciaal plekje in mijn hart in. Met de oliefles tussen mijn benen rijd ik weg op de scooter en wordt uitgezwaaid door Maria en Ruud. Ik rijd naar de auto en zet de fles daarin. Dan keer ik de scooter want ik moet nog een fles ophalen. Namelijk bij huize Vlastos (Mike en Pelagia). Daar neem ik afscheid van hen en hun twee zoontjes. Ook deze fles komt heelhuids bij de auto aan.

Dan keer ik weer de scooter en ga richting bars. Bij Lloyds is Greg druk en heeft weinig tijd om nog wat te praten. Na een biertje neem ik afscheid van hem en Aries. Ik loop door naar Peach bar. Daar zie ik voor het eerst de vader van Manolis. Vorig jaar was hij er iedere avond, nu niet. De reden wordt mij niet duidelijk. Het is een rustige avond en ik heb de metaxa fles bijna leeg. Toch hou ik het om 01:45 echt voor gezien en neem afscheid van iedereen. Ik krijg van moeder Eleni ook een fles raki toegestopt en dan is het toch echt tijd om huiswaarts te keren. Om 02:15 sluit ik dan de luiken.
 

Dag 21 - Zaterdag 8 juli 2006

07:30 Wekker. Ik moet eruit en dat doe ik dan ook. Na een stevige bak koffie en een ontbijt gaan de laatste spullen in de auto. Ik neem nog een douche en controleer daarna de kamer of ik niets vergeten ben. De ventilator wordt weer in de berging van de receptie gezet en ik breng de scooter naar de verhuurder terug (dit keer de vestiging Stalida en dat is 20 meter lopen).

Ik was de ramen van de auto nog even en neem daarna afscheid van Alla. Ze zwaait mij uit als ik de Astra weer door het smalle gangetje richting straat stuur. De rit naar de haven van Heraklion gaat snel. Er is weinig verkeer op de weg en het nieuwe tweebaans stuk bij Gouves maakt het ook een stuk sneller. In circa 30 minuten heb je nu de haven bereikt. Iets te vroeg voor inscheping en dus rijd ik iets door naar het busstation. Ik haal daar een frappee en terwijl ik terugrijd naar de haven word ik aangesproken door een taxichauffeur. Het is een Griek maar praat een goed woordje Nederlands. We staan voor het stoplicht, maar net voordat ik wil vragen of hij in Nederland onze leraar Grieks wil worden als het stoplicht voor hem op groen springt. We hebben een vacature omdat de vorige leraar er helaas vanwege zijn werk mee heeft moeten stoppen.

Ik blijf op het haventerrein wachten totdat het 10:15 is. Dan rijd ik richting boot en word ik het kampeerdek op gestuurd. De auto staat redelijk goed vooraan en even ben ik bang dat het een gevalletjes schade wordt als een Griek naast mij moet parkeren. Hij luistert niet naar de aanwijzingen van het personeel en dat maakt de man die aanwijzingen geeft razend. Hij geeft de bestuurder er - vocaal - flink van langs en daarna gaat het beter. Ik hou het dus nog schadevrij (afkloppen!).

De oversteek verloopt zonder problemen. De boot vertrekt op tijd en de eerste 15 minuten is het op dek nog uit te houden. Dan zijn we op snelheid en op open zee en vliegen de stoeltje in het rond. Ik zoek binnen een plekje op een grote bank. Aan het begin van de middag eet ik wat in het self service restaurant en probeer het nog even aan dek in de beschutting van een overkapping. Dat gaat een tijdje goed maar dan zoek ik toch maar de bank weer op. Ik heb geluk en kan er zelfs een tijdje op liggen soezen.

Keurig op tijd meren we aan in Pireaus (18:00) en niet veel later kan ik de boot verlaten. Ondanks de duidelijke aanwijzingen gaat het toch fout en dreig ik weer in Pireaus te verdwalen. Ik heb echter geluk en bereik dan toch de snelweg naar het noorden. Blijkbaar eerder een klein bordje gemist want de bewijzering is droevig.

Eenmaal op de snelweg gaat het goed en snel richting het noorden. Ik bereik Lamia omstreeks 20:00 en in de buurt zijn vele hotels. Ik voel mij echter nog niet vermoeid en besluit door te rijden zover als het gaat. De volgende grote plaats is Larissa maar die passeer ik op een afstand en ik zie geen hotels. De scherming zet in en ik zal nog even door moeten rijden. Ik besluit dan ook door te rijden tot na het stuk waar de snelweg nog aangelegd moet worden. Dat gaat door een bergrug en is nu nog een slingerende weg. Daar langs ligt Pantelemonas en dat is bijna aan het einde van het berggedeelte. Ik zie daar om 21:45 een groot hotel en zet de auto langs de kant.

De receptionist heeft nog een kamer. Ik krijg 5 euro korting omdat ik zijn vriend ben - ik zie de beste man voor het eerst - en nog eens 5 euro korting omdat ik wat Griekse woorden ken. Het wordt dus 55 euro voor een nacht in een kamer met airco en in den ochtend een ontbijt. Ik krijg de sleutel van 404 en word in de lift naar boven gestuurd. Het is ooit een luxe hotel geweest maar het zou wel een opknapbeurt kunnen gebruiken. De kamer is groot, niet geheel schoon en de bedkamer is heel simpel. Goed genoeg voor een nacht en ik zie op de kaart aan de deur dat hij 85 euro had mogen vragen.

Ik kijk op bed nog even wat tv maar al snel begint de vermoeidheid toe te slaan. Om 23:15 sluit ik dan ook de luiken.
 

Dag 22 - Zondag 9 juli 2006

07:45 De wekker gaat maar ik was net daarvoor al wakker geworden. Ik heb heerlijk geslapen en de zon schijnt door de luiken van het balkon. Als ik die open doe valt mijn mond bijna open. Het balkon ziet er niet uit maar het uitzicht is werkelijk schitterend! Uitzicht over zee en ver beneden mij zie ik een mooi zwembad liggen. Lang geniet ik er echter niet van want ik wil snel weer gaan rijden. Na een douche pak ik dus de spullen en zet die alvast in de auto. Dan is het richting eetzaal. Het is een groot hotel maar ik ben de eerste aan het buffet. Twee lekkere bakken koffie en plakjes brood met kaas en gekookt ei.

Ik reken af en om 08:30 start ik de diesel weer. Het is nog even slingeren langs de laatste uitlopers en dan is het vlak tot voorbij Thessaloniki. De rit gaat dan ook voorspoedig. Bij Thessaloniki wordt het wel donkerder en als ik de grote stad passeer komen er wat spetters op de ramen. Even later breekt de zon weer door en laat ik de tank weer volgooien. De dieselprijs is hier bijna gelijk aan die van Nederland maar als je goed rondkijkt kan je dat wel 10 cent de liter besparing opleveren.

De rit gaat nu verder naar Kavala en kom ik langs Chalkidiki. Daar wordt het drukker op de weg. De snelweg is hier nog steeds in aanleg en er zijn veel mensen uit Thessaloniki die een weekendje weg gaan (weet ik uit ervaring toen ik twee jaar geleden in Chalkidiki was). Tevens hebben we onze Turkse medemens uit Duitsland en Nederland. Die wagens rijden afgeladen en ze doen alsof ze de hele weg voor zichzelf hebben. Met moeite weten de Grieken ze zover te krijgen dat ze op de rechterstrook gaan rijden. Ik wens ze veertig maagden toe en rijd al toeterend langs ze.

Voor een kruising met verkeerslichten kom ik in een lange rij te staan. De verkeerslichten staan duidelijk op het verkeerde programma. Ik heb geluk want er rijdt net een politiewagen langs en de agenten besluiten in te grijpen. Dat lost het file probleem snel op. Hierna is het nog wat kilometers tweebaansweg maar dan kom ik weer op een stuk snelweg. Ik rijd voorbij Kavala en bereik om 11:45 de veerboot in Keramoti. Die vaart binnen 10 minuten weg dus haal ik snel mijn tickets en rijd de boot op. Terwijl ik op de boot zit belt Ruud met een computerprobleem. Hij heeft een virus gehad en moet de boel opnieuw installeren. Ik geef telefonische ondersteuning en dat heeft blijkbaar geholpen.

Na een half uur bereik ik Thassos en ik schiet de boot af als een Griek. Althans, dat hoorde ik later. Ik weet nu nog van niets maar weet prima mijn weg richting de woning van Elsbeth en Stelios. Ik toeter nog even als een Griek mij aan ziet komen en toch zijn auto voor de mijne plant. Niet veel later bereik ik het huis en de deur wordt opengedaan door de kinderen Tijn, Tim en Ioli. Ook Stelios komt eraan en heet mij welkom. Hij vraagt of ik Elsbeth gezien heb want die stond bij de boot op gasten te wachten. Ik heb haar niet gezien, maar zij mij wel! Dat blijkt als ze even later mij ook welkom heet. Zij heeft mij van de boot zien schieten, nog wat geroepen maar ik had de ramen dicht en hoorde mij toeteren naar die Griek.

We praten elkaar bij op het balkon terwijl de kinderen ook hun aandacht opeisen en krijgen. Ik neem het appartement onder hun huis in beslag en begin wat spullen uit te laden. Zij gaan naar zee en vragen of ik mee wil. Ik bedank voor de eer en wil eigenlijk even gaan slapen. Ze vertellen mij dat ik moet doen alsof ik thuis ben en dat geeft een goed gevoel. Na een douche ga ik op bed liggen voor een kleine siësta.

Dat is een grote siësta geworden. Ik heb bijna 4 uur geslapen ('dan zal je het wel nodig gehad hebben'). Ondertussen is de familie ook thuis gekomen en zitten de kinderen te waterverven op het nieuwe terras. Dankzij Ioli komt de glazen tafel ook onder te zitten maar met water is dat zo weg. Ik krijg van Elsbeth een frappee en zit langzaam wakker te worden. Elsbeth staat er vandaag alleen voor, de andere dagen heeft ze hulp van een meisje. Dat is niet meer Alma want die heeft in de zomer een ander baantje.

Het is 19:00 als de kinderen gaan eten. Ik blijf er even bij maar zie dat ze door mij steeds gekker beginnen te doen. Dat is pedagogisch onverantwoord en ik ga dan ook naar mijn kamer. Ik lig wat te lezen als het boven rustig wordt, hetgeen betekent dat Elsbeth de kinderen in bed heeft gekregen. Maar dan hoor ik een ander geluid en dat is een laag gerommel. Ik loop naar buiten en zie dat het aan de overkant - de vaste wal - flink aan het onweren is. Beste flitsen en daar zal ook wel wat water naar beneden komen. In Nederland is onweer gewoon in de zomer, hier niet. Maar tegenwoordig is niets meer normaal.

Ik hoor van Elsbeth dat Stelios in een bar voetbal zit te kijken. Zij moet het huis nog schoonmaken en komt misschien later. Ik rijd naar die bar en vind Stelios. Italië speelt in de WK finale tegen Frankrijk en als ik binnenkom hebben ze net 19 minuten gespeeld en scoort Italië 1-1. Net voor de rust dreigt het onweer roet in het eten te gooien. Een flinke flits en we krijgen een duidelijke spanningsdip. Maar het komt weer goed en dat geldt ook voor de spetters die vallen. We zitten onder een grote parasol en het spettert maar even dus van een verhuizing naar binnen is geen sprake. De wedstrijd moet uiteindelijk met strafschoppen worden beslist en Italië wint (de Grieken zijn duidelijk voor Italië).

Er komt een grote Servische man naast Stelios zitten. Sergei zit in de reisbranche en hoopt samen met Stelios wat extra zaken te kunnen doen. Op Nederlanders heeft hij het niet zo dankzij de Balkan oorlog en ik laat dat maar zo. We gaan nog wat in het centrum drinken en zien uitgestorven straten. De hotels zitten vol - deze mensen kunnen dat weten - en toch niemand op straat. De mensen hebben dus weinig geld om in de vakantie te kunnen besteden.

Het gesprek gaat over op de persoonlijke toer. Via vrouwen, huwelijk en kinderen komt het op ouders uit. Beide hebben hun vader verloren en vertellen daar over. Dat wordt zo emotioneel dat ze zich even moeten herstellen in het toilet. Ik heb beide ouders gelukkig nog en hoop dat ze nog lang op deze aarde rond mogen lopen. Zo kan een zakelijk gesprek toch een heel ander gezicht krijgen. Het is 02:30 als we huiswaarts gaan en niet veel later sluit ik mijn luiken.
 

Dag 23 - Maandag 10 juli 2006

08:30 Wakker. Ik maak een lekkere bak koffie en smeer wat brood wat ik gisteren in de supermarkt heb gekocht. Daarna pak ik de laptop in en ga naar het kantoor van Stelios. Hij heeft wel een draadloze verbinding maar niemand heeft de sleutel. Dan maar een kabel uit een computer, instellingen overnemen en dat blijkt goed te werken. De VPN verbinding lukt mij echter niet en de router is beveiligd (ja, handig als je er wat meer vanaf weet). Wel kan ik dus internetten en mijn mail lezen. Hierna ga ik wat liggen zonnen en plonzen in het zwembad wat van het appartementencomplex is waarin het kantoor gevestigd is.

Om 11:00 keer ik terug naar mijn kamer. Elsbeth geeft mij een kop koffie en we staan te kijken naar de Zuid-Afrikaanse buurman - die timmerman is - en hier een betonnen trap met hout gaat bekleden. Het kindermeisje is er nog niet en Elsbeth moet eigenlijk naar kantoor om wat assistentie te verlenen. Ik moet eigenlijk weer eens goed gaan tikken want jullie zaten natuurlijk met smart op het vervolg te wachten. Maar als Elsbeth vraagt of ik op de kinderen wil letten totdat het meisje er is, laat ik haar natuurlijk niet in de steek. Net als ze weg wil rijden komt het meisje eraan en word ik dus ontslagen als nanny. Het andere werk roept en ik installeer mij achter het Griekse toetsenbord wat aan de laptop is aangesloten. Ik tik dus driftig een tijdje weg totdat toch de vermoeidheid de overhand krijgt.

Daar doe ik niet moeilijk over en ga liggen voor een siësta. Ik heb 2,5 uur liggen knorren als de mobiele telefoon gaat. Gelukkig had ik hem op 'slaapstand' gezet en is de ringtone een concert fluitende vogeltjes. Mijn normale ringtone had ervoor gezorgd dat ik rechtop in bed had gezeten. Het is de zoon van de baas met wat vragen. Ik help hem weer op weg en volgens mij is dat gelukt want ik heb geen telefoon meer gehad.

Het was goed dat hij belde want nu kan ik weer aan het verslag verder. Nadat ik zo goed als bijgewerkt ben ga ik naar boven toe. De kinderen wachten op het eten en ik help mee de kip tandori klaar te maken (ja, ook hier is Knorr in de keuken te vinden). Ik leid Ioli af met een boekje want anders staat ze enkel maar paprika bij haar moeder van het keukenblad te halen en op te eten.

Ik blijf nu bij de etende kinderen zitten en hou het redelijk rustig. Daarna worden ze wel weer wild want eten geeft ze een massa energie. Met drie kinderen voor mij staan we diverse gezichtsuitdrukkingen te oefenen (lachen-boos-huilen-verliefd) en iedereen heeft daar veel plezier in. Als de kinderen naar bed moeten laat ik ze alleen met hun moeder want anders gaan ze echt nooit slapen.

Elsbeth vraagt of we samen wat gaan drinken en eten. Ik vind dat een prima idee en neem snel een douche en kleed mij om. Elsbeth heeft al met de kinderen gegeten en heeft wat minder trek maar in gezelschap eet je altijd wel een hapje mee. We gaan langs het kantoor van Stelios om te vragen of hij mee wil. Die staat net af te sluiten en gaat met het personeel eerst wat drinken. We sluiten ons hierbij aan want ik hou het best nog wel even vol met de reserve die ik heb.

Ik zit het meest met Jorgos te praten. Hij had mij vanochtend ook geholpen met de computer en heeft duidelijk een elektronica achtergrond. Het is een snelle prater, bijna een adhd gevalletje. Zijn vriendin is er ook bij en dan heb je Maria en Effie. Effie is een Duitse die nu op Thassos woont en een huis aan het bouwen is met haar man. Samen met Elsbeth, Stelios en mij heb je dan de hele groep compleet.

Na twee biertjes is het tijd voor wat eten en we verhuizen met de hele groep naar een cafetaria. De bestelling is van tevoren door Stelios al doorgebeld want we zitten nog niet of het eten komt op tafel. Souvlaki, bifteki, soutzoukakia, choriatiki, tzatziki, patat en wat flessen retsina maken dat de tafel in recordtempo vol staat. Al pratend gaat bijna alles op en moet er nog wat aangevuld worden. Het meeste wordt er natuurlijk in het Grieks gesproken en ik probeer zoveel mogelijk ervan te volgen. Af en toe helpt iemand voor wat vertaling.

Het is 23:50 als ik met Elsbeth weer terug rijd naar huis. Onderweg wordt er nog even gestopt voor sigaretten en halen we een doosje onder de auto vandaan (ze had er overheen gereden bij de kiosk en zat vast onder de voorbumper). Lachend gaan we verder en ze rijdt de auto vakkundig de garage in (en dat gaat steil omhoog in een 180 graden bocht). Ik wens ze een goedenacht en betreedt mijn domein. Ik lees nog even een hoofdstuk en sluit dan toch mijn luiken.
 

Dag 24 - Dinsdag 11 juli 2006

09:30 Wakker. Zo, lekker uitgeslapen. Na het ontbijt pak ik de laptop in en ga ik naar kantoor. Daar check ik mijn mail en zet het nieuwe gedeelte van het verslag op de website. Ik heb nog steeds geen mogelijkheid om een vpn verbinding op te zetten, de beheerder geeft de beveiliging niet graag vrij. Kan ik mij iets bij voorstellen.

De ochtend verstrijkt terwijl ik wat in en rond het huis keuvel. Aangezien keuvelen erkend wordt door de Dikke van Dale, maar niet toegestaan is in werktijd (het is geen taak of actiepunt), doe ik dit graag in mijn vakanties. Het leven hoeft niet altijd zinnig te zijn.

De middag wordt doorgebracht met Elsbeth en de kinderen rondom een zwembad bij een hotel in Skala Rachoniou. Daar zwemmen ze vaak. Er staat een fikse wind en ik besluit eerst bij de pollbar neer te strijken. Met een frappee zit ik op een barkruk en zie hoe de kinderen in en uit het zwembad gaan. Het meisje achter de bar heet Joanna, is Grieks maar heeft ook een paar jaar in Duitsland en Engeland doorgebracht. We praten over cultuurverschillen en over godsdiensten. Van moslims moet ze wat minder hebben, een bezoek aan Turkije is haar slecht bevallen. Ze zit nu meer op het boeddhisme en dat is heel wat in een Grieks-orthodoxe omgeving.

Ze leert mij ook een freddo maken. Ik heb dat al eens eerder gezien van Alexia in Kala Nera maar was het weer vergeten. Je maakt met de koffiemachine een sterke bak espresso (een mok vol). Je verkruimelt ijsblokjes en gooit dat samen met de espresso in een cocktailmixer. Voeg eventueel suiker toe en schudden maar. Giet het in een glas, voeg eventueel melk toe en schep nog wat schuim uit de mixer boven op de koffie in het glas. En zie daar, een freddo.

Elsbeth is van pure vermoeidheid in slaap gevallen en wordt door Ioli liefdevol toegedekt met handdoeken. Dat heeft moeders eerder bij haar gedaan toen ze klappertandend uit het water was gekropen. Ik plons er aan het eind van de middag nog even in en wordt er - tegelijk met de kinderen - uitgeroepen. Terwijl Elsbeth met de kinderen op huis aan gaat, ga ik nog even langs de supermarkt voor wat frisdrank en water want vloeistoffen worden hier veel genuttigd.

Na een kleine siësta ben ik er weer helemaal bij. De kinderen hebben hun eten op - sommige met grote moeite - en gaan richting bed. Ik ga richting stad en loop eerst wat door de straten te slenteren. Er zijn een aantal taverna's in een klein smal straatje wat mij doet denken aan Rethymnon. Ik zoek echter niet zo'n toeristische plek en vind aan de havenkant een taverna met gezellige tl- en spaarlamp verlichting. Er zitten maar twee tafeltjes toeristen, de rest is Grieks.

De ober begint in het Grieks wat zaken op te noemen maar ik weet al wat ik wil. De grill kon ik namelijk al goed ruiken en die rook goed. Ik bestel een tomaten-komkommer salade, een feta van de grill en paidakia. De salade heb ik vrijwel meteen maar de andere twee laten lang op zich wachten. Uit ervaring weet ik dat dit een goed teken is, dan is de smaak optimaal. En wachten terwijl je een karafje retsina hebt en lekker mensen kunt bekijken is helemaal niet zo slecht. Mijn ervaring wordt dan ook maar weer eens bevestigd en de paidakia is om je vingers erbij op te eten.

Aan het eind wordt mij nog wat retsina van het huis aangeboden. Ik vraag om "ligo" (een beetje) en krijg een hele karaf. Dat is teveel van het goede en ik drink die slechts voor een kwart op. Het is dan al 23:30 en ik verwacht niet meer dat Stelios nog op het werk zit. Hij maakt lange dagen maar dat gaat hem opbreken. Thuis gekomen zie ik inderdaad de twee auto's in de garage staan en dus liggen ze al te slapen. Bij mij geeft de retsina dezelfde aandrang en dus sluit ik niet veel later mijn eigen luiken.
 

Dag 25 - Woensdag 12 juli 2006

08:30 Wakker. Na het ontbijt ga ik weer richting kantoor en check mijn mail. Als ik weer thuis ben en bij de kinderen en Elsbeth rondloop hoor ik dat de koffiemachine toch af en toe kuren heeft. De aardlek slaat er dan uit. Terwijl Elsbeth naar kantoor gaat en de kinderen in de handen van Panajotta en oma toevertrouwd, ga ik de koffiemachine schoonmaken. Misschien geeft dat enige soelaas. Terwijl oma en Ioli aandachtig toekijken haal ik het binnenwerk eruit. Helaas geeft het schoonmaken niet het gewenste resultaat. Toch maar eens kijken of ik nog meer uit elkaar kan halen. Maar dat komt een volgende keer.

Ik had namelijk van Elsbeth gehoord dat huisje 4 leeg staat. Ik heb geen zin om te verhuizen maar het zwembad kan ik wel gebruiken. Dus geen villa dit jaar, maar wel even lekker plonzen. Zo gezegd is hier snel gedaan. Handdoek en leesboek mee en ik lig op een ligbed van zon en water te genieten. De zon wordt echter gehinderd door wat wolkjes en ik besluit om in Thassos stad een frappee te gaan drinken. Eerst loop ik er wat rond tussen de toeristen die van souvenirshop naar souvenirshop slenteren. Dan ga ik op een terras zitten voor de frappee.

De wolkjes zijn onderhand verdwenen en dus ga ik op huis aan en ga nog wat aan het zwembad liggen. Het begin van de middag wordt al relaxend zo doorgebracht totdat het tijd is voor mijn massage. Ik heb Elsbeth namelijk een afspraak laten maken bij de Russische dame waar ik vorig jaar ook door gemasseerd ben. Ik weet echter de weg ernaartoe niet meer precies en dus bezoek ik even kantoor waar ik van Elsbeth en Stelios de aanwijzingen krijg.

Om 15:00 meld ik mij dan voor de top-tot-teen massage en na 45 minuten lijkt het wel of ik kan zweven. Lichaam en geest zijn helemaal verkwikt en ik glim van de olie. Je kunt mij proberen vast te houden maar ik glibber gewoon tussen je vingers door. Aangezien ik nog wel moet kunnen sturen, mag ik mijn handen even wassen in de badkamer. Ik maak meteen een afspraak voor overmorgen en betaal die ook meteen. Het kost hier €17,50 voor 45 minuten, dat is de helft van wat je in Nederland betaald.

Thuis duik ik eerst onder de douche om de olie te verwijderen voordat ik mijn siësta ga houden. Na de siësta bezoek ik de supermarkt om de voorraad in de koelkast weer op peil te brengen. Bij thuiskomst hebben de kinderen het eten al op en help ik Ioli om wat fruit naar binnen te krijgen. Dat gaat met moeite maar de aanhouder wint. Dat ze daarna een snoepje mag uitkiezen zal ook ongetwijfeld hebben meegespeeld. Chantage, daar kun je niet vroeg genoeg mee beginnen.

Elsbeth brengt de kinderen naar bed en ik ga mij beneden omkleden. Ik weet nog niet wat ik ga doen maar dat vult Elsbeth even later voor mij in. Ze vraagt of ik mee ga om gasten van een villa de weg te wijzen naar een verhuurder van een quad. In Malia struikel je daar over, hier op het eiland zijn ze op een hand te tellen. Iets ander soort toerist wat hier op het eiland verblijft. Ik rijd met haar mee terwijl de gasten - een man met twee jonge gozers - achter ons aan rijden.

We rijden naar Meso Potamia en ik krijg onderweg wat achtergrond informatie over de man. Laat ik het zo stellen, de man bulkt van het geld en het is een beetje duister waar dat vandaan komt. Misschien dat we straks meer te weten komen. In het plaatsje parkeren we de auto's en hij stelt zich voor als Abby. De gozers zijn twee Duitse jongens die graag op een quad rondrijden. Ze krijgen van hem geld toegestopt, maar hij regelt de quad. Aangezien hij 20 dagen hier verblijft, krijgt hij de quad voor weinig en de groene 100 euro flappen komen uit zijn zak.

Als we even later bij een bar zitten te drinken, krijgt Elsbeth ook een voorschot in groene flappen uitgekeerd. De gozers zijn met de quad aan het rondrijden. We horen hem uit en komen wel wat te weten. Hij is een geboren Griek (uit Xanti, richting Turkije) en heeft een zaak wat schepen verft. Specialistisch werk, aluminium jachten die van een goede coating voorzien moeten worden. Dat schijnt goed geld op te leveren. Hoewel hij zich geen Griek meer voelt heeft hij wel een Grieks paspoort. Ook een Nederlands paspoort en dat mag nog steeds, Emmanuela heeft die combinatie ook. Hij werkt voornamelijk met Grieken die op de Nederlandse werven in 6 maanden net zoveel verdienen als hier in een heel jaar. Kost en inwoning wordt voor ze geregeld.

Abby gaat met die gozertjes wat eten en vertrekken dan richting huis. Elsbeth en ik lopen eerst nog wat rond. We hebben een mooi stenen gebouw gezien wat door spotjes schitterend verlicht is. We twijfelen of het een hotel of een bar is. Het blijkt en bar in aanbouw te zijn, compleet met zwembad. Heel mooi aangelegd, dit gaat een geheide hit worden. We lopen wat verder en komen langs een zaakje wat eigendom is van een Nederlandse. Ze heet Petra en is getrouwd met Chris, een Griek die goed Nederlands spreekt. We staan wat te praten en Elsbeth koopt wat kettingen. Het is een zaakje waar vrouwen de hele dag in rond zouden kunnen lopen. Ik koop een koumbouloi - een ketting waar de Griekse mannen mee lopen te spelen - die volgens Chris makkelijker in gebruik is dan de traditionele.

We lopen nog wat verder in dit plaatsje wat beroemd is om zijn souvlaki. Ik heb echter helemaal geen trek en dus gaan we weer richting huis. We stoppen onderweg nog wel op een dorpspleintje. Hier schenken ze tsipouro met mezes (kleine hapjes) en we zitten hier nog een tijdje te praten en van de avond te genieten. Dan krijgt de vermoeidheid de overhand bij Elsbeth en gaan we echt op huis aan. Om 0:10 zijn we thuis en wens ik haar een goede nacht. Niet veel later sluit ook ik mijn luiken.
 

Dag 26 - Donderdag 13 juli 2006

08:00 Wakker. Vandaag wil ik een rondje over het eiland doen. Na een ontbijtje en een paar stevige bakken koffie kan ik er helemaal tegenaan. Ik rijd het rondje eiland met de klok mee. Ik kijk onderweg of ik mooie villa's met dito tuin zie waar ik eventueel ideeën op kan doen voor mijn eigen tuin. Volgens Elsbeth heb ik weinig kans daarop en ze lijkt gelijk te krijgen. Om 11:00 kom ik op de zuidkant van het eiland in de op een na grootste stad aan, Limenaria. Daar parkeer ik de auto en loop wat rond. Onder de bomen bij het strand zit ik op een lekker zacht bankje met een frappee. Er is een bus vol Tsjechen gedropt op een terras iets verderop en ik zit onbeschaamd mensen te kijken.

Daarna loop ik wat verder rond langs het strand en de onvermijdelijke winkeltjes. Het ontbijt vanmorgen is alweer weggezakt en ik besluit een omelet te nemen. Die gaat er goed in en hierna stap ik weer in de auto. De tweede helft van de rit levert ook weer vele mooie uitzichten op en het is gewoon een schitterend eiland. Voor mijn eigen tuin levert het wat minder op. Om 14:00 ben ik weer thuis en is het tijd voor een siësta. De zon is fel vandaag en ondanks de zonnebril is het toch vermoeiend voor de ogen. Dus sluit ik ze nu even.

Om 16:00 ben ik weer helemaal verfrist en werk ik eerst nog even wat aan het verslag alvorens ik bij villa 4 een duik neem. Als ik weer opgedroogd ben en naar mijn kamer loop, kom ik Elsbeth en de kinderen tegen. Ze gaan naar een verjaardagspartijtje bij de buren. Ik ga op hun lounge terras zitten met het leesboek. Het zijn de laatste hoofdstukken en het verhaal heeft mij echt in de greep. Toch word ik wat rusteloos van enkel zitten en besluit mij wat dienstbaar te maken. Ik veeg het terras schoon van alle olijfboomblaadjes en ander aangewaaide rommel. Ook het stoepje achter, waar de houten trap wordt gemaakt, wordt schoon geveegd. Dit keer is het hoofdzakelijk zaagsel wat ik op een hoop probeer te krijgen.

Daarna is het tijd om de planten in de tuin van water te voorzien. Terwijl ik daarmee bezig ben hoor ik wat gerommel. Ik kijk langs het huis en zie donkere wolken aan komen waaruit regelmatig een bliksemflits komt. Toch zet ik door met bewateren en dat is maar goed ook. De bui drijft namelijk ten westen van het eiland voorbij en er valt geen druppel.

Ik had de kussens van het terras reeds ingepakt en dus ga ik op bed met wat tuinplannen aan de gang. Ik heb van mijn ouders wat maten doorgekregen en ze hebben stenen lopen tellen. Hoewel ik een schatting heb gevraagd, hebben ze iedere steen in hun handen gehad. Je zou ze bijna niets meer durven vragen.

Om 21:00 liggen de kinderen te slapen en zijn Elsbeth en Panajotta met de was bezig. Ik sta nog wat met ze te praten alvorens ik naar een taverna afzak. Hier ben ik vorig jaar met hun geweest en het was goed eten. Ik bestel er nu een saganaki, een tomaten-komkommer salade en een Artemis schotel (souvlaki, bifteki en gyros). Samen met een flesje retsina smaakt het heerlijk. Ik heb echter een verschrikkelijke dorst en dus gaat er eerst een flesje water naar binnen.

Het is 22:50 als ik weer thuis ben. Stelios is ook thuis maar alles is stil boven. Zou Elsbeth zich dan nu aan her plan hebben gehouden om bijtijds naar bed te gaan? Ik zal het morgen wel te weten komen. Ik pak het leesboek en lees het nu helemaal uit. Het is 23:55 als ook mijn luiken gesloten worden.
 

Dag 27 - Vrijdag 14 juli 2006

09:00 Wakker. Na de gebruikelijke ochtendrituelen ga ik achter mijn laptop zitten. Het is weer tijd om het verslag bij te werken zodat jullie, lieve kijkbuislezertjes, weer helemaal bij zijn met mijn belevenissen. Villa 4 is weer bezet, dus voor een zwembad zal ik moeten rijden. Vandaag weet ik echter nog niet of ik ga plonzen. Het is wel heet en de lucht is vochtiger. Gelukkig niet zo broeierig als dat het in Nederland kan zijn. Ik heb om 15:00 weer een massage afspraak en zal daarna wel zien wat de dag mij brengt.

Ik ben dus nu weer helemaal bij en zal zo richting kantoor rijden om de site bij te werken. Wordt vervolgd¿

Op kantoor heb ik de site bijgewerkt en de e-mail gecontroleerd. Daarna ben ik weer huiswaarts gekeerd en heb op het terras zitten lezen. Het is wat bewolkt en het windje maakt het aangenaam vertoeven. Zo verstrijkt de tijd en moet ik mij gaan bewegen richting Thassos-stad. Ik kan gelukkig weer een parkeerplekje vinden want het is druk met auto's. Toeristen en Grieken komen uit de hele omgeving hierheen om boodschappen te doen, bankzaken te regelen of koffie te drinken. Als ik langs de haven richting het huis van Janna loop zie ik op het vaste land grote onweerswolken (cumulonimbus voor intimi). Zouden we vandaag dan wel de hoognodige regendruppels ontvangen? We moeten het afwachten.

Ik lig weer in het kamertje op een soort verstevigde behang-plak-tafel - ik kan mij omdraaien zonder dat hij instort - en krijg van tenen tot aan kruin de ontspanningsmassage. Ik val bijna in slaap, zo heerlijk voelt het aan. Na 45 minuten glim ik weer helemaal en neem ik afscheid van Janna. Tot volgend jaar zullen we maar zeggen.

De donkere wolken die ik eerder had aan zien komen zijn al grotendeels opgelost. Regen gaan we dus niet krijgen, maar ik stap onder mijn eigen regenbui (ook wel douche genoemd). Ik heb op aanraden van Janna de olie een tijdje laten zitten maar er is nu voldoende ingetrokken op mij lekker gemarineerd te voelen.

Aan het begin van de avond word ik eerst sloper en dan tuinman. Een oud traphekje en de oude box moeten eraan geloven. Ik sloop ze uit elkaar en verzamel de spijlen. Die gebruik ik om de bloemen (gladiolen oid) op te kunnen binden zodat ze aan hun voet niet opknikken en de kopjes laten hangen. Als ik de meest grote bloemen heb ondersteunt is het tijd om de planten te voorzien van water. Ze hebben het zwaar in dit klimaat maar met wat waterige hulp zijn ze toch in staat te overleven.

De kinderen liggen op bed, Panajotta kijkt tv, Elsbeth is aan het tennissen en Stelios zit op zee te vissen (dat is zijn ontspanning). Panajotta is duidelijk een ander hulpje dan Alma, die hier vorig jaar was. Dit meisje is 16 jaar en heeft weinig ervaring. Elsbeth moet haar aansturen want anders gaat ze tv kijken. Ze moet er maar de zomer mee door zien te komen. In het najaar komt Alma weer terug.

Ik heb mijn 'werkdag' er weer op zitten en ben er toch wel bezweet van geraakt. Dan gebruiken we toch nog iets meer water? Er schijnt genoeg in de bodem te zitten. Daarna installeer ik mij - met een mythos in de hand - op het balkon en kijk uit over Thassos-stad wat langzaam in het donker gedompeld wordt. De veerboten varen voor de laatste keer vandaag richting vaste land (21:15).

Stelios komt thuis en niet veel later komt ook Elsbeth eraan. Door een misverstand denkt Stelios dat ik beslist pizza wil eten. Ik had echter voorgesteld een pizza te halen en die thuis op te eten. Als we achter de communicatiestoornis komen is de gevangen vis reeds door anderen opgegeten en gaan we toch naar een pizzeria.

We zitten bij de pizzeria aan de haven waar de veerboten liggen. Stelios wordt toch nog met werk geconfronteerd want een charter-veerboot komt nog met 3 bussen toeristen om 23:15 binnenvaren. Stelios betaald voor de hele boot en ziet dat er toch 3 personenauto's zijn meegereisd. Dat krijgt nog wel een staartje. De pizza smaakt goed, samen met twee grote pullen bier. Stelios had dorst van het zeevissen en heeft de eerste in recordtijd leeggedronken. We zitten te praten in de heerlijke, afgekoelde buitenlucht. Om 23:30 reken ik af - dat is wel het minste wat ik terug kan doen voor mijn verblijf bij hun - en we rijden richting huis. Voor dat de klok middernacht heeft kunnen slaan heb ik mijn luiken al gesloten.
 

Ja, lieve kijkbuislezertjes. Deze twee weken zijn omgevlogen. Als je wilt weten hoe het mij verder vergaat, dan zou ik zeker eens op de link aan de linkerkant klikken met de tekst "15 t/m 31 juli". Daar gaat deze vakantiesoap verder...