Reisverslag  15 t/m 31 Juli 2006

Dag 28 - Zaterdag 15 juli 2006

09:00 Wakker. Zo ik heb even 9 uur geslapen. Dat doe ik bijna nooit. Je merkt wel dat je er luier van wordt. Maar het is vakantie en dat is een prettig gevoel. Ik hoor al wat rennende voetjes boven mij (voor de familie: niet zo hard als in het huisje in de Ardennen) en na het ontbijt loop ik naar boven. De kinderen hebben het brood op behalve Ioli. Die treuzelt altijd met eten maar uiteindelijk gaan er toch weer wat hapjes naar binnen. Kwestie van doorzetten en afleiden.

Om 11:00 rijd ik met de auto naar een strand aan de oostkust, Amoudia genaamd. Daar heb ik vorig jaar een Negeriaan met cd's gezien. Ook nu loopt er weer een rond maar het is niet dezelfde als vorig jaar. Ik kies 6 cd's met Griekse popmuziek uit en krijg een 7e gratis. Nadat ik mijn frappee op heb ga ik in de auto de cd's controleren. Ze spelen allemaal goed en dus hoef ik niet op zoek naar hem om wat om te ruilen.

Ik rijd nu naar de westkust, voorbij Prinos. Daar weet ik van vorig jaar dat er een BP pomp zit die de laagste prijs heeft. Tevens is er een wasstraat, hoewel je dat 'straat' met een korrel zout moet nemen. In de buitenlucht staat een wasinstallatie opgesteld en voor 5 euro wordt de auto eerst zorgvuldig met de hogedrukreiniger afgespoten en dan aan de borstels overgeleverd. Hij staat weer helemaal te glimmen maar dat duurt hier niet zo lang. Nadat de tank ook gevuld is (97 cent de liter, het is hier ook stukken duurder geworden), rijd ik naar hotel Aegean Sun (hotel Nicole volgens de kinderen) en ga bij Joanna een frappee zitten drinken. Er liggen heel veel kinderen in het zwembad en er is geen enkel ligbed vrij. Dus blijf ik aan de bar hangen en wordt er niet geplonsd.

Thuisgekomen is het tijd voor een siësta maar ik ben zo uitgeslapen dat de god Hypnos mij niet te pakken krijgt. Dan maar wat muziek luisteren en lezen. Om 18:30 is het weer tijd om voor tuinman te spelen. Ik pin de laatste bloemen vast, spoel een stinkende grote aardewerk pot om - daar heeft iets te lang water in gestaan - en besproei alle planten. Aangezien het broeierig warm is en de wolken enkel dreigen is er weinig afkoeling en loop ik rood aan. Ik besluit mijzelf ook als plant te zien en duw mijn hoofd onder de tuinslang. Ik was erop gekleed, mobiel en geld liggen binnen en de handdoek buiten.

Na het water geven kan ik meedoen met een 'mister wet t-shirt' verkiezing en sta ik nadruppend bij de achterdeur. Ik roep Panajotta bij de tv weg en vraag om een biertje. Dat krijg ik aangereikt en even later kijkt Elsbeth door de deur. Ze heeft de kinderen op bed en hoorde mij buiten op de nieuwe trap lopen. Ze neemt zelf een frappee en we bespreken wat mogelijkheden die ze met de tuin en de barbecue kan doen. Ze vertelt dat de nieuwe bar in Skala Potamias waarschijnlijk vanavond al open gaat en stelt voor om er heen te gaan. Dat vind ik een goed plan. Elsbeth moet nog wat huishoudelijke taken verrichten en ze zal beneden aankloppen als ze zover is. Ik duik dus snel onder de douche en kleed mij om.

Ik zit al lezend te wachten als ze aanklopt. Stelios zit bij de souvlaki tent en wij gaan hem daar ophalen. Hij zit daar met kennissen en die willen ook wel mee. Dus rijden wij in de auto van Elsbeth terwijl we achtervolgd worden door een Porsche. In Skala Potamias kunnen we de auto kwijt in een straat die leidt naar de bar. Die is inderdaad geopend, hoewel nog niet officieel. Een soort proefdraaien zullen we maar zeggen. Dat blijkt ook wel want we moeten lang op de drankjes wachten en bij het personeel gaat niet alles goed.

Om 01:15 gaan de speakers buiten uit en zal de buurt een zucht van verlichting slaken. Er ligt niemand in het zwembad, dat is - denk ik - ook niet snel iets wat de Grieken zullen doen. Ze hebben de zaak wel snel verder ingericht en afgezien van wat lekkage uit de bovenverdieping is het een mooi geheel geworden. De dj staat lekker te draaien en de metaxa-cola smaakt goed.

De gasten gaan naar binnen om verder te feesten of blijven buiten om nu rustig te kunnen praten. Wij vertrekken weer naar Limenas (Thassos-stad) en lopen daarnaar het disco straatje. Het is bijna niets vergeleken met Malia, maar de sfeer is hier beduidend gezelliger. Veel Griekse jeugd met wat toeristen er doorheen. Ook hier patrouilleert de politie en moeten de glazen puien gesloten worden. Wij blijven buiten staan genieten maar om 03:00 vindt iedereen het welletjes. Op naar huis waar niet veel later de luiken worden gesloten.
 

Dag 29 - Zondag 16 juli 2006

09:30 Wakker. Ik ontbijt terwijl buiten oma de kinderen loopt te voeren. Oma is bang dat de kinderen slecht eten en dus - iedere keer dat ze er is - is ze druk bezig de schade in te halen. Er hangt een zak brood en fruit aan het speeltoestel en terwijl de kinderen schommelen krijgen ze wat toegestopt. Stelios is net wakker en van hem krijg ik een koffie die we op het balkon opdrinken. Elsbeth is nog in dromenland.

Als Stelios naar kantoor is gegaan besluit ik even langs het zaakje met een mooi monumentje te rijden. Het is een klein kerkje wat je hier vaak langs de weg ziet staan. Deze is klein genoeg om mee te nemen en toch mooi afgewerkt, wat niet altijd samengaat. Helaas is er niemand op de zaak. Er hangen twee mobiele nummers aangeplakt maar die worden niet opgenomen.

De ochtend wordt verder besteed aan het verslag en met lezen. In de middag ga ik weer naar het zwembad in Skala Rachioni. Elsbeth heeft verteld dat ze daar later op de middag - als Ioli weer wakker is - ook naartoe komen. Er hangt wat bewolking her en der en dus is het lekkerder in de zon. Ik lig een tijd te lezen en plons er tussendoor wat in het water. Het is in het begin nog lekker rustig in het zwembad en daar maak ik dankbaar gebruik van. Van Joanna heb ik dan al mijn frappee gekregen. Zij loopt te rennen tussen bar en keuken want ze staat er zondags alleen voor.

Dat is ook de reden dat Elsbeth aan weinig rusten toekomt. Want als ze er is willen haar kinderen aandacht en staan er ook klanten aan de bar te wachten. Aangezien het hotel eigendom is van de familie, werkt ze dus mee en helpt de mensen vanachter de bar totdat Nicole haar komt assisteren.

Het wordt steeds drukker bij het zwembad en ik besluit mijn ligbed op te geven en bij de bar te gaan zitten. Ik probeer een koude cappuccino die best lekker smaakt. Elsbeth neemt de kinderen om 18:00 weer mee naar huis. Ik blijf nog even zitten en neem wat later afscheid van Joanna.

Thuis gekomen ga ik beginnen met opruimen en zit daarna de tuinplannen nog eens te bekijken. Het sproeien doet Elsbeth vanavond als ze de kinderen op bed heeft gelegd. Ik sta nog wat met haar te praten alvorens ik naar het centrum afzak. Het is druk in het centrum en ik besluit bij een willekeurige taverna neer te strijken. Ik eet een tomaten-komkommer salade voor de vitaminen, een gegrilde feta omdat ik dat lekker vind en een lamsbout omdat ik lamsvlees - zo mogelijk - nog lekkerder vind. Ook deze bout is weer heerlijk mals en valt zo van het bot. Aan het einde krijg ik een metaxa van het huis aangeboden.

Het is 23:00 als ik weer thuis kom en het huis in volledige rust aantref. Stelios en Elsbeth liggen al te slapen wat niet verwonderlijk is na de late nacht van gisteren. Ik lig nog even wat te lezen maar sluit om 23:45 ook mijn luiken.
 

Dag 30 - Maandag 17 juli 2006

08:15 Sinds lange tijd een wekker gezet maar ik ben daarvoor al wakker geworden. Vandaag gaan we weer eens van logeerplek veranderen. Omdat het nu nog koel is, kun je beter in de vroegte de auto inpakken. Na het ontbijt meld ik mij boven waar ik door Elsbeth en de kinderen wordt verwelkomd. Zij vertrekt naar kantoor en oma regelt de zaken totdat Panajotta van haar vrije dage terugkeert. Ik word door Ioli aan tafel gezet en moet haar helpen met puzzelen. We hebben veel schik maar ik moet het puzzelen na een tijdje afbreken anders had ik er misschien tot het eind van de dag gezeten.

Terwijl ik beneden de spullen inpak krijg ik contact op een van de mobiele nummers van de 'monumenten' zaak. De vrouw is Engelse en dus gaat de communicatie gemakkelijk. Ze verteld dat het kerkje 250 euro moet kosten. Ik bedank haar voor de informatie. Het moet wel leuk blijven! Dit betekent wel dat ik nu doorzet met inpakken. Had ik het kerkje goedkoper gekregen en pas laat op kunnen halen, dan was ik een dag later vertrokken. Zo flexibel ben ik wel in de planning.

Ik maak het appartement schoon, rijd de auto de garage in zodat het inladen gemakkelijker gaat (en koeler) en zorg dat alle spullen weer hun plekje in de auto krijgen. Na een douche is het dan afscheid nemen. Eerst van oma, een tante, Tim en Ioli. Tijn is weer de hort op en zie ik niet. Daarna rijd ik door naar het kantoor en neem daar afscheid van Elsbeth en Stelios. Ik bedank ze voor de heel prettige week bij hen en mag zelfs niets voor water en elektra betalen. Ik ben altijd welkom en zij hebben het ook gezellig gevonden dat ik er was.

Daarna rijd ik naar de haven en zie dat er over een kwartier een veerboot gaat. Al snel heb ik de tickets en rijd ik de boot op. Ik blijf weer in de auto zitten en pak mijn leesboek. Ik had van Elsbeth gehoord dat ik even de kant van Xanti op moet rijden. Dat is tegengesteld aan de gewenste richting, maar daar zou ik een paar zaken aantreffen die ook monumentjes verkopen. Dus rijd ik eerst daarheen. Bij een van de zaakjes staan vele beelden en een aantal mooie kerkjes, dit keer in grieks-blauw. Van de man - die in de schaduw zit met zin vrouw - hoor ik dat die 120 euro moet opbrengen. Dit komt beter in de buurt en is eigenlijk 20 euro boven mijn bovengrens die ik van tevoren had bepaald. Maar de vrouw wordt meegestuurd om nog even exact te bekijken welke ik bedoel. Die prijs blijkt voor een lelijker model te gelden. Die ik op het oog heb moet 180 euro opbrengen. Helaas, dat gaat niet door.

De rit naar Naoussa is bekend terrein en voornamelijk snelweg. Om 16:30 stop ik voor hotel Xatiati en krijg ik de schrik van mijn leven. Ik had ze niet gebeld omdat ik de aankomstdag niet exact wist en nu zie ik een dichte deur en het pand zwaar in de steigers. Schilders zijn bezig er een nieuwe verflaag op te brengen. Ik sta er nog naar te kijken als de deur van het eetzaaltje open gaat en Katharina eruit komt lopen. Ze kijkt mij aan en vraagt 'Krasso?'. Ik knik bevestigend en begroet haar met 'Yiassou Katharina!'.

Dat haalt haar definitief over de streep, ik word verwelkomd met 2 zoenen en naar binnen meegenomen. De schilders zijn vandaag begonnen en - als het goed is - vrijdag klaar. Een aantal kamers zijn gesloten en ze vraagt of ik bezwaar heb tegen een kamer zonder ramen. Als ze mij die laat zien blijkt het een kamer met enkel een dakvenster te zijn. De airco houdt het koel en ik vind een klein raampje wel prettig. Bij kamer 21 heb je veel glas en witte gordijnen, niet echt verduisterend. Hier is het dankzij dat kleine raampje automatisch al wat donkerder. De rest ziet eruit zoals ik gewend ben van dit hotel, keurig schoon en mooi ingericht. Ik heb nu zelfs een klein koelkastje op de kamer. Ik neem dus kamer 33 voor een week. Ik mag van Katharina verhuizen als de schilders klaar zijn, maar ik verzeker haar dat ik hier prima zit.

Dan word ik bijgepraat met familienieuws. Nicos is bij de kinderen en die doen het uitstekend. Dimitra (Toula) heeft met Akis een baby gekregen, het kind is 3 maanden geleden geboren. Dus vorig jaar - toen ik er was - zijn ze niet enkel druk geweest met het bouwen van hun huis. Het huis was in februari zover dat ze erin getrokken zijn. Ik ben dus weer helemaal bij op het familievlak. Ik krijg een frappee en zit wat tv te kijken over mooie plekjes op Kreta. Ik ben op veel plaatsen geweest maar zie ook wat nieuwe plekjes.

Aan de overkant is een gloednieuwe supermarkt gekomen. Dat was vorig jaar nog een bouwput. Ik loop er op mijn gemak doorheen te slenteren en koop er wat frisdrank voor op de kamer. Als ik terugkom blijkt Katharina vervangen te zijn door Dimitra. Ook door haar word ik verwelkomd met 2 zoenen en een heleboel hartelijkheid. Ze spreekt nog steeds weinig Engels - het gaat wel beter - maar met mijn nieuwe Griekse kennis komen we een heel eind. Ik krijg zelfs een compliment van haar omdat ik zoveel ben opgeschoten met mijn Grieks. Ik vind het nog te weinig en hoop dat we een nieuwe leraar kunnen vinden. Met haar gaat het goed en - in tegenstelling tot veel Griekse vrouwen - ziet ze er alweer superstrak uit. Ze accepteert het compliment met de haar kenmerkende lach en twinkelende ogen.

Even later komt Akis met een lege kinderwagen aan. Ook door hem word ik op Griekse wijze begroet. Hij spreekt beter Engels en als ik hem vraag waar zijn dochter is, krijg ik te horen dat hij haar geld voor een koffie heeft gegeven en dat ze eropuit is. Even later wordt het kind dan binnengedragen door een trotse opa en oma. Het kind zal ik blijven zeggen want ze krijgt pas haar naam als ze gedoopt wordt. Voor die tijd zal ze er toch niet naar luisteren.

Ik keer terug naar de kamer en maak mij gereed voor het avondeten. Om 21:00 loop ik de binnenstad in en zie dat mijn favoriete taverna gesloten is. Vorig jaar waren ze ook een dag per week gesloten en dus moet ik een ander plekje vinden. Keuze genoeg en ik strijk neer aan de straat waar ook veel bars aan zitten. Ik neem een saganaki, een tomaten-komkommer salade en een kipsouvlaki. Met wat retsina is dat voldoende om mij een heel voldaan gevoel te geven.

Om 23:15 loop ik terug naar het hotel. Akis en Dimitra hebben wachtdienst. Dochterlief wil nog steeds niet slapen, ze ligt liever een Griekse soap te kijken. Nu al verpest voor de rest van haar leven. Ik verlang wel naar mijn bedje en wens ze een goedenacht. De airco heeft er moeite mee om de warmte de baas te worden maar nadat ik aan het begin van de avond het dakraam op een kiertje heb gezet is het beter geworden. Ik zap nog even op de tv maar geef mij dan over aan Hypnos en sluit mijn luiken.
 

Dag 31 - Dinsdag 18 juli 2006

05:33 Met een droge keel en een kriebelhoest word ik wakker. De droge keel is zo verholpen door wat fris en neemt de kriebelhoest blijkbaar mee. Hoewel het al licht wordt is het mij te vroeg. Ik hoef niet aan het werk! Ik draai mij nog eens om en val toch weer in slaap.

07:50 Wakker. Na de gebruikelijke ochtendrituelen loop ik naar de eetzaal beneden. Enkel een schoonmaakster is bezig maar het buffet staat al klaar om aangevallen te worden. Het is verder rustig behalve het geluid van de schilders die alweer bezig zijn. Dimitra komt even later van beneden - dochterlief had aandacht nodig - en begroet mij.

Buiten is het bewolkt waar het zonnetje af en toe doorheen prikt. Ik ga weer naar de kamer en installeer de muziekinstallatie en mijn laptop. Vandaag wordt een rustige dag. De keel schor en de neus vol. Even een dagje om ervoor te zorgen dat het niet doorzet. Daarbij heeft het verslag weer aandacht nodig om jullie tevreden te houden.

Als eerste loop ik het centrum van Naoussa door. Er is verder niet veel veranderd. Ik neem een softijsje voor de keel (nee, geen keelpijn) en loop al likkend en lekkend door het park waarbij ik ook de tuinsproeiers moet ontwijken. Thuisgekomen krijg ik van Dimitra een frappee met een neraki en sms mijn ouders. Ik heb nog wat vragen over maten in de tuin en ze blijken morgen in Meppel te zijn. Ik bel ze op om de 7 vragen door te geven en we wisselen verder nog wat bijzonderheden uit. Het meeste weten ze al dankzij dit verslag.

Op de kamer gekomen begin ik te tikken terwijl de nieuwe cd's in hun geheel worden beluisterd. 's Middags hou ik een lange siësta. Dat is niet zo gepland, maar nadat ik weer een leesboek uit heb val ik in slaap en word drie uur later wakker.

Dan begin ik weer met tikken totdat het 19:21 is en ik de tegenwoordige tijd heb bereikt. Voor het eten ga ik langs een internetcafé. Ik heb nog geen draadloos signaal kunnen ontdekken. Dus mag de memorystick mee om de overdracht - hopelijk - te doen slagen. Wordt vervolgd¿

De update is eindelijk gelukt in een internetcafé want eerst waren er problemen om een pc te vinden die de memorystick accepteerde. De jongen die de zaak in de gaten hield had er niet heel vaal kaas van gegeten en kende te weinig Engels om heel gemakkelijk mee te communiceren. Na ook mijn mail en het gastenboek te hebben gecontroleerd (leuke mensen die er wat inschrijven), is het tijd voor een frappee. Aan de weg met de vele bars strijk ik op een comfortabel bankje neer en zit mensen te kijken.

Ik ga bijtijds richting mijn favoriete restaurant hier in Naoussa - Oinomageiremata - waar Dimitris en Athena de scepter zwaaien. Ik loop naar binnen en word meteen herkend door beiden en hartelijk verwelkomd. Ze gaan over twee weken trouwen en zijn nu continue met de voorbereidingen bezig. Er zullen ongeveer 500 gasten komen. De huwelijksreis gaat langs diverse Griekse eilanden. Ze gaan kamperen, echter niet op een camping maar in het wild. Dat dit illegaal is en dat ze daarvoor in september voor de rechtbank moeten verschijnen, weerhoudt hen er niet van ook hun wittebroodsweken zo door te brengen. Mochten ze gepakt worden dan kan dat meteen meegenomen worden in de rechtszaak, zegt Athina lachend.

Ik eet een lam (niet geheel) uit de oven met de bekende saganaki - hier maken ze die van een heerlijke, mij onbekende kaassoort - en een tomaten-komkommer salade voor de vitaminen. Ik sta na het eten nog wat met Athina te praten maar etende Grieken eisen al snel haar aandacht op. Ik ga richting huis en kom daar om 22:00 aan. Ik ga nog wat liggen zappen en liggen lezen. Zodoende is het 23:50 als mijn luiken aangeven zicht te willen gaan sluiten. Ik geef hier graag aan toe.
 

Dag 32 - Woensdag 19 juli 2006

07:30 Wakker. Na het ontbijt stap ik al snel in de auto want ik wil vandaag een stuk gaan rijden. Ik rijd eerst naar Veria want dat stuk moet je altijd door om bij de snelweg te komen. Die snelweg rijd ik dan op richting Kozani. Ik zie dat ze de laatste tunnels en bruggen nog niet af hebben, maar de rest van het traject ligt er nog steeds mooi bij. Omdat ze het traject nog niet voltooid hebben, zijn de tolpoorten ook nog niet bemand. Met een "free pass" kom ik dus weer gratis door de vele tunnels en viaducten.

Bij Kozani ga ik even in de fout en ben een afslag te ver gereden. Dat heb ik pas verderop in de gaten, als ik een bepaalde weg maar niet kan vinden. Uiteindelijk kom ik via wat binnendoor wegen alsnog op de gewenste weg uit. Die lijdt naar het Aliakmona meer, een stuwmeer in de gelijknamige rivier wat gebruikt wordt voor elektriciteitsopwekking. Ik rijd over de brug heen die halverwege het meer de ene met de andere kant verbindt en rijd langs het plaatsje Servia.

Ik volg de weg tot net voor Elassona en sla dan linksaf richting Katerini. Die weg leidt door de Olymbos kloof. Voordat het zover is, is het tijd voor een frappee. Ik stop in een klein landbouwdorp - Kallithea - bij een kafenion waar vele oudere mannen zitten. De meeste spelen kaart of zitten erbij te kijken. Het is 11 uur en toch vloeit en niet alleen maar cafeïne maar ook tsipouro, de drank die tussen ouzo en raki in zit. Volgens de barman hebben veel mannen nu te weinig te doen op het land en daarom gaan ze hier zitten drinken en kaarten. Ik houd een heel gesprek met hem in het Grieks want hij kent bijna geen woord Engels. Soms hebben we even handen en voeten nodig of moet ik het, met de beperkte woordenschat die ik nog heb, op een andere manier zien te verduidelijken. Ik snap niet alle woorden die hij gebruikt maar begrijp de vraag of zin vaak wel. Voor mij geen alcohol en ook geen sigaret, die hij mij aanbiedt.

Na een bezoek aan het toilet - geen toiletpot maar een gat in de grond met een soort opvanggedeelte erop - begrijp ik waarom een van die oude kereltjes er wijdbeens uit kwam lopen. Ik hoef gelukkig enkel te wateren en kan daarom gepaste afstand houden en krijg na het doortrekken geen bruine rug (bron: Bert Visscher). Aan afrekenen hoef ik niet te denken, de frappee is van de barman en hij vond het leuk dat een Hollander zijn kafenion heeft bezocht. Hij zegt lachend dat ik anders volgend jaar maar terug moet komen om te betalen. Ik bedank hem hartelijk en stap weer in de auto.

De kloof is mooi maar minder ruig dan ik gehoopt had. Het is eerder een groene kloof, met vele bomen en een mooi slingerende weg die niet helemaal over de bodem van de kloof loopt. Je bent wel ingesloten door bergen van de categorie 'boven 2000 meter' en die zijn opvallend groen begroeid. Blijkbaar zit er veel water in dit gesteente. Eerst was het plan om via Katerini en de snelweg weer op huis aan te gaan. Maar nadat ik de tank weer vol heb laten gooien, besluit ik een bergweg richting Veria te gaan proberen. Het blijkt een prima geasfalteerde weg te zijn en ik kom langs een aantal wintersport plaatsjes. Ski's te huur voor 8 euro en dat bord zie je dan terwijl het ondertussen 34 graden is geworden. Een vreemd gezicht.

Ik lunch in het plaatsje Rizomata bij een fastfood restaurant met de naam "de drie biggetjes". Nu is fastfood hier in Griekenland wel een ander begrip want het duurt best lang voordat ik mijn 3 stokjes souvlaki en patatjes heb. Maar ik heb vakantie, dus geen haast. Ook hier zitten wat oudere mannen met een tsipouro en mezes (schaaltje met tomaat, kaas, ham en feta). Voor mij blijft het vocht bij een fanta lemon.

Hierna rijd ik verder en kom weer bij de Aliakmona rivier, hetzij nu op een - naar schatting - 700 meter hoogte. Ik kijk in het dal waar het stuwmeer is opgehouden en als rivier langs Veria stroomt richting zijn delta bij Thessaloniki. Daar stroomt hij dan in zee. Bij Veria echter hebben ze nog een stuwmeer aangelegd. Dit keer niet voor elektriciteit maar als spaarbekken voor drinkwater. Terwijl ik naar beneden slinger zie ik dat en bereik ik niet veel later Veria.

In Veria besluit ik wat supermarkten aan te doen. Ook hier is een Lidl, maar ze hebben weinig leuks in de aanbieding. Ik zie in een andere supermarkt wel een motor liggen voor de barbecue. Hiermee kun je kip, varken of lam aan het spit doen en al rustig ronddraaiend grillen. Hij draait op 220V en bij de kassa zie ik dat hij inderdaad werkt en rustig ronddraait. Voor de 12,50 kan ik hem niet laten liggen en dus wordt er weer wat toegevoegd aan de verzameling. Nu thuis nog een varken of lam slachten (ik hoor de buren nu al gillen terwijl ik sta te grillen).

Hierna ga ik op huis aan en is het tijd voor een siësta. Nadat ik 2 uur heb geslapen wordt de rest van de middag en het begin van de avond al lezend en muziek luisterend doorgebracht. Ik ga nu op een wat betere tijd eten, namelijk 21:30. De zon is onder en het koelt lekker af. Het dakluik gaat open en er komt wat frisse lucht naar binnen terwijl ik een kalfsvleesschotel in een lekkere saus met onder andere citroen zit te eten. Als 'vooraf' de gebruikelijke saganaki en tomaten-komkommer salade, maar die laat ik voortaan achterwege, dat weten jullie nu wel. Het is geen vooraf omdat je hier alles tegelijk - naar goed Grieks gebruik - op tafel krijgt. Het smaakt er niet minder om.

Thuis gekomen zie ik Akis en Dimitra op de bank zitten. De baby slaapt eindelijk en ze hebben wel het geluk dat ze sinds een paar dagen de hele nacht door slaapt. Akis zit aan het water maar Toula zit aan de wijn. Ze hebben geen tsipouro maar wel metaxa. Doordat dit een 7 sterren fles is, laat ik hem niet mixen met cola maar drink hem puur. Hij smaakt goed en wel zitten wat te praten over hun huis en de afgelopen tijd.

Als ik op de kamer ben zie ik dat ik een sms heb gehad. Mijn ouders hebben wat maten van de tuin - na aanleiding van mijn vragen - en zitten nu in mijn huis te wachten tot ze de antwoorden door kunnen bellen. Ik krijg ze aan de telefoon en krijg antwoord op al mijn vragen. Hierdoor kan ik morgen mooi verder met de plannen. Om 0:15 sluit ik - al denkend aan de tuin - mijn luiken.
 

Dag 33 - Donderdag 20 juli 2006

07:45 Wakker. Iedere keer zonder wekker maar doordat er voldoende licht door het dakraam komt gaan de luiken vanzelf open. Na het ontbijt loop ik wat door het centrum van Naoussa te slenteren en kom in het park. Daar vind ik wel bankjes maar die zitten niet lekker. Daarbij moet je ook de sprinklers in de gaten houden want anders krijg je een nat pak. Ik strijk neer bij een van de vele bars en met een frappee op tafel ga ik verder met het tuinontwerp.

Gelukkig zijn mijn ouders nog in Meppel en we hebben een paar keer contact - via sms en telefoon - zodat ik mijn plaatje compleet heb. Na 2 uur naar het ontwerp te hebben gestaard, prikken de ogen en dus hou ik ermee op. Je moet af en toe afstand ervan nemen en zorgen dat het een eenheid blijft want de tuin is te klein voor alle ideeën die ik heb (nog afgezien van de financiële aspecten). Op de kamer wordt in Excel de financiële kant uitgewerkt. Zo kan ik de plannen ook op die kant van de haalbaarheid toetsen. Ik lijk wel een architect.

Met het leesboek onder de arm ga ik terug richting park en zit er een tijdje lekker onder de grote bomen te lezen. Dan eet ik daar een omelet en is het tijd voor een siësta. Ik maak Toula gek met mijn plannen want zij zit te gapen maar moet de receptie bemensen. Haar dochtertje moet wel slapen maar heeft daar duidelijk geen zin in. Ondanks het wiegen van haar moeder staan de ogen wagenwijd open. Ik laat mij hierdoor toch niet weerhouden en ga lekker even onder zeil.

Het begin van de avond begint met een bezoek aan de super. De drankvoorraad moet weer aangevuld worden want met de steeds hogere temperaturen stijgt het verbruik ook. Daarna zit ik weer wat te lezen en kijk een Grieks reispprogramma met allerlei beelden uit Griekenland. Ik verbaas mij erover dat ik toch nog nieuwe plekjes te zien krijg. Ik ben dus duidelijk niet klaar met ontdekken, hoewel sommige zullen zeggen dat alles wel op elkaar lijkt. Ik respecteer die mening maar denk er toch iets anders over.

Athina helpt mij met mijn speciale wens. Ik wil geen hoofdgerecht, enkel allerlei kleine voorgerechten. Samen kiezen we er wat uit totdat zij zegt dat ik er nu toch echt genoeg heb. Ze blijkt gelijk te hebben want ik krijg niet alles op. Maar het was heerlijk en ik heb weer wat nieuwe gerechten uitgeprobeerd waarvan er slechts een mij minder beviel. Dat ik veel lust kun je ook wel aan mij zien. Voldaan ga ik weer richting hotel en om 0:15 heb ik weer een paar hoofdstukken gelezen en sluit ik mijn luiken.
 

Dag 34 - Vrijdag 21 juli 2006

07:30 Ik word wakker met een droge mond. De airco maakt de lucht droger ondanks dat ik het dakraam op een kiertje heb. Maar met fris - echt koud - water uit de kraan, afkomstig van de bergen bij Naoussa, is dat snel verholpen. Na het ontbijt ga ik weer in de auto zitten. Ik wil vandaag ongeveer dezelfde route rijden als woensdag, echter nu blijf ik het stuwmeer volgen. Als het goed is moet ik zo ook weer terug kunnen keren naar Veria.

De eerste stop is echter niet ver van Naoussa en betreft een bedrijf waar ze ijzerwaren en zaken uit beton of gips verkopen. Er staan ook een paar monumentjes buiten. Nadat ik de eigenaar heb gevonden vertel ik hem dat ik wil weten hoeveel een bepaald kerkje kost. Als eerste schrijft hij een bedrag van 150 op maar als ik hem duidelijk maak dat ik de pilaar - een betonnen paal - niet nodig heb, komen we uit op 130. Eigenlijk iets boven het door mij bepaalde maximum maar hij is wel heel mooi. En dus sluit ik de deal. De man vraagt of ik een Griekse koffie wil hebben en als ik bevestig, loopt hij naar binnen. Ik zet de auto binnen het hek, rangschik wat bagage en til de kerk zo op de achterbank. Ik schat dat hij een 30 kilo weegt, maar hij past prima op de achterbank.

Als de man voor de koffie roept, loop ik naar binnen en we zitten wat te praten over mijn vakantie en dat ik het kerkje naar Nederland wil brengen. Als hij mij wil helpen met inladen staat hij verbaasd te kijken dat de kerk reeds op de achterbank staat. Ik krijg als dank nog een klein kapelletje mee waar je een klein kaarsje in kan laten branden. Hij wenst mij een goede reis en maant mij voorzichtig te zijn want hij weet hoe de Grieken kunnen rijden.

Iets zwaarder vervolg ik mijn weg richting Aliakmona meer. Bij de brug zet ik de auto stil en ga te voet naar de andere kant lopen. Er staan heel wat mensen vanaf de brug te vissen. Sommige met hengels en sommige enkel met wat vislijn. De gevangen vis is niet groot en het zijn er ook niet heel veel. Dat leert mijn telling terwijl ik langs de emmertjes wandel. Na 1620 meter heb ik de overkant bereikt en keer ik om. Een aantal vissers vraagt mij of ze verderop niet wilde bijten en ik zeg maar van niet. Een Griek ziet dat ik het niet helemaal begrijp en kent wat Duits. Ik maak hem duidelijk dat ik slechts over de brug wandel en hij knikt begrijpend. Toch denk ik dat hij mij nu echt voor gek verklaart en ik loop glimlachend verder.

Dat het warm is merk ik als ik weer het begin van de brug heb bereikt. 3240 meter in 45 minuten waarbij ik af en toe stil heb gestaan voor het nemen van foto's of voor een praatje. Gelukkig staat er een 'kantina' wagen waar ik een frappee en een flesje water neem. Ik rijd over de brug verder en sla de weg in richting Velventos. Niet veel verder zet ik de auto - in de schaduw van wat bomen - weer stil.

Met het kerkje op de achterbank komt mijn indeling van de bagage in gevaar. Voor een betere gewichtsverdeling wil ik het kerkje eigenlijk op de voorstoel hebben. Aldus gedaan en ik zit naast een kerkje wat keurig in de veiligheidsgordels hangt. Ik drapeer er een kleed omheen en vanwege het koepeltje bovenop de kerk, lijkt het net alsof er iemand onder zit.

Ik vervolg de weg langs het meer richting stuwdam. Daar kom ik even in verwarring doordat de kaart niet klopt met de werkelijkheid. Volgens de kaart vervolgt de weg zich rechts van de stuwdam maar in de werkelijkheid moet ik over de stuwdam heen en loopt de weg daar verder. Ik vervolg die weg dan ook en duik een groen dal in waardoor een gigantische pijp loopt. Daar stroomt het water van het meer door richting opwekcentrale. Die bereik ik verderop en volgens een klein bordje moet ik een smalle betonnen weg naar boven volgen om bij Veria te komen, terwijl de gewone weg verder loopt. Ik volg eerst de gewone weg maar die eindigt verderop bij de centrale.

Als ik terug ben gereden en de smalle weg omhoog rijd, zie ik dat die na 200 meter overgaat in een rotspad. Langzaam laat ik de auto achteruit rollen. Die weg ga ik niet in en ga dus weer terug naar Velventos. Dan komt er een pickup van het elektriciteitsbedrijf naast mij staan. Het eerste wat de man vraagt is wat ik naast mij heb zitten. Dat lijkt een beetje nieuwsgierige vraag maar het Griekse nieuws wordt al twee weken gedomineerd door de verdwijning van een jongetje - Alex - in de buurt van Veria. De man ziet een bolletje onder een deken en wil er - begrijpelijk - wel meer van weten. Als hij ziet dat het een kerkje is vertelt hij dat de weg naar Veria ongeveer 2000 meter slecht is maar dat het daarna weer goed asfalt wordt.

Ik bedank hem en laat de deken nu niet meer het koepeltje bedekken. Straks heb ik een heel arrestatieteam rond de auto staan! De man heeft gelijk, maar ook weer niet. Want na die 2000 meter komen er nog een paar stukken waar de natuur (lees: losgeraakte rotsblokken) de weg weer terug heeft veroverd. Ze schuiven dan de grootste blokken opzij en maken over het split een nieuwe weg. Als ik weer over een stuk weg hobbel moet ik denken aan mijn jongste broertje die een voorliefde had voor dit soort wegen. Het liefst stuurde hij mij over de meest smalle ezelspaadjes. Ik ben blij als ik Rizomata bereik want ik weet van de vorige rit dat het vanaf nu weer een goede weg is.

In Rizomata eet ik weer wat souvlaki met patat. Voldaan rijd ik nu weer langzaam slingerend naar beneden en zie het stuwmeer - en Veria - steeds dichterbij komen. Ik stop regelmatig voor foto's. De hele vakantie heb ik opvallend weinig foto's geschoten maar dat komt omdat ik dit jaar enkel bekende plekken heb bezocht en die staan al op de gevoelige plaat.

Om 15:15 kom ik weer bij het hotel aan en ontmoet eindelijk Nikos, de man van Katharina. Hij is al druk met trainingen van de Griekse ski ploeg. Ik maak geen grapje, hij is daar echt mee bezig. In september gaan ze op training op een gletscher in Oostenrijk en in november gaan ze naar Finland. Het weekend zal hij in Chalkidiki doorbrengen waar ze ook een trainingskamp hebben. Onder het genot van een biertje vertelt hij mij wat verhalen over Mount Athos, de Griekse variant op het Vaticaan.

Na een uurtje eist de schilder zijn aandacht op. Ze zijn nog niet klaar maar dat is ook omdat de balkons toch een andere kleur moeten krijgen. Ik ga naar boven voor een siësta. Dat lukt best want het rijden en lopen heeft mij best vermoeid. Ik ben ook niets meer gewend.

Het begin van de avond wordt in gepaste rust doorgebracht en ik zie op het Griekse nieuws dat ze nu bij een stuk van de rivier bij Veria aan het zoeken zijn geweest naar Alex. Veel van de achtergrondinfo begrijp ik niet maar ze schijnen een vrouwelijke verdachte te hebben maar nog geen spoor van het lichaam. Vandaar dat die man zo graag wilde weten wie er naast mij zat!

Om 21:30 ga ik eten en dit keer wordt het een gevulde schnitzel met kaas, ham en champignons. Vult goed kan ik je vertellen. Voldaan hobbel ik terug naar het hotel waar ik met Akis nog even probeer om dochterlief aan het slapen te krijgen. Uiteindelijk lukt het en dan ga ik haar voorbeeld maar volgen. Ik lees nog een hoofdstuk maar sluit om 0:10 dan toch mijn luiken.
 

Dag 35 - Zaterdag 22 juli 2006

07:50 Wakker. Het is weekend en dus is de eerste actie dat ik naar de "Boek en Blad" en AH moet. Oh nee, nog niet! Het is nog vakantie! Over 2 weken zal het normale leven alweer van mij bezit hebben genomen, maar nu nog even niet. Ik neem dus maar rustig mijn ontbijtje en bekijk wat er gepland staat voor dit weekend. Niets! Maandag ga ik weer een flink stuk rijden (355 km die je echter in 6 uur aflegt vanwege de bergen), dus hou ik het de komende twee dagen rustig.

Ik loop richting centrum en ga er bij een bar op een zacht bankje zitten. Met een frappee voor de neus wordt er weer aan het tuinontwerp gesleuteld. Ik ben met bepaalde punten niet helemaal tevreden en kom op een ander punt niet met een mooie oplossing. Ik vrees dat die open blijft staan totdat ik aan het bouwen ben. Soms kom je er op tekening niet uit en moet je het geheel voor je zien.

Zo werkend is de middag al begonnen zonder dat ik het gemerkt heb. Ik wandel verder in het centrum en ga een boekhandel binnen (het is tenslotte wel zaterdag). Ik krijg geen koffie maar koop wel 3 tijdschriften over tuinen en villa's in Griekenland. Misschien staan hier nog ideeën in en anders is het wel goed voor mijn Grieks.

Op de weg terug naar het hotel neem ik een pitta gyros die ik al op heb voordat ik het hotel betreed. De tijdschriften zitten hier allemaal in folie dus ik heb er niet even doorheen kunnen bladeren. Dat doe ik nu en ik zie dat ik een goede koop heb gedaan. Daarna loop ik naar de grote supermarkt aan de overkant. Morgen is hij gesloten en ik moet nog wat zaken aanschaffen (o.a. Metaxa voor vrienden). De Malamatina retsina is hier 12 cent per fles goedkoper dan in Heraklion. Logisch, want je zit hier zowat op de bron van dit lekkers. Ik vul de auto dus nog iets verder af met drank.

Ik werk wat dagen van het verslag bij en besluit morgen een update te doen. Ik heb de siësta overgeslagen want in mijn hoofd borrelt het teveel met tuin en andere zaken. Ik ga een volleybalwedstrijd liggen kijken en dat zorgt inderdaad voor de gewenste afleiding.

De schilders zijn vandaag nog even bezig geweest en ik heb samen met Akis en Katharina het resultaat besproken. Zij moeten nog wel wat wennen, maar ik vind het een mooier geheel. Ze lachen en vragen zich af of ik soms ook architect ben. Ik vertel dat je in Nederland veel woonprogramma's heb en dat je vanzelf wel wat zaken mee krijgt.

Ik ga vroeg richting restaurant. Met vroeg bedoel ik 21:00 en dan zit er echt nog niemand in het restaurant, zeker niet als de rest van je klandizie uit Grieken bestaat. Athina is er nog niet maar Dimitris beveelt de gehaktballen in een yoghurtsaus aan. Die smaken inderdaad prima. Athina komt binnen en vraagt of zij mij goed voedsel hebben gegeven omdat ze anders even maatregelen gaat nemen. Ik vertel haar dat ze best weet dat het hier altijd goed is. Ondertussen zijn de Grieken ook aan tafel geschoven en wordt het goed druk, het is tenslotte weekend. Ik heb de maaltijd op en verlaat mijn tafeltje op het terras zodat er andere kunnen zitten en verhuis naar binnen.

Aan een tafeltje bij de keuken bestel ik een tsipouro en Athina vertelt dat dit echt iets is voor de noord-Europeaan om na het eten een sterk drankje te bestellen. Hij smaakt mij echter goed. Ondertussen lopen Athina en de andere serveerster heen en weer om iedereen tevreden te houden en komt Dimitris zwaar bezweet uit de keuken. Hij gaat bij het open raam zitten en ik waarschuw Athina dat hij probeert ziek te worden en zo onder de bruiloft uit te komen.

Ik dol wat met de andere serveerster en probeer haar zogenaamd te laten struikelen als ze met een vol blad borden aan komt lopen. Ze heet Katharina en is klein van stuk. Dat blijkt later als ik mijn tweede tsipouro op heb, het rustiger is geworden (01:00) en we bij de kassa staan. Ze komt met haar hoofd net boven het 'barblad' uit waarop de kassa staat.

Athina is verbaasd dat ik ondertussen zoveel kan verstaan en dwingt mij in het Grieks te vertellen aan Katharina hoe dat komt. Ik vertel dat onze Griekse leraar ermee stopt en gebruik hiervoor 'Telos' (einde/op). Zij begrijpen echter dat de leraar overleden is en ik vertel ze dat dit - godzijdank - niet het geval is. Je ziet maar, een communicatiestoornis is zo ontstaan. Toch zijn er wel wat meer zaken die verschillen tussen onze talen. Onze uitspraak van de letter "r" komt uit de keel terwijl een Griek dat met zijn tong doet. Zo zijn er nog wat verschillen. Zij proberen mij wat Griekse tongbrekers te laten zeggen en ik laat hun "huis", "jenever", "pappalaatmijnpiepilos" (die gaat perfect) en nog wat typisch Nederlandse woorden zeggen.

Al grappend en grollend is het 01:45 geworden en is het restaurant leeg op wat vrienden van Dimitris na. Ik wens iedereen een goede nacht en ga richting huis. In mijn handen heb ik een flesje homemade tsipouro en een uitnodiging voor de bruiloft. Ook al ben ik er volgende week niet, de uitnodiging is dusdanig mooi dat ik er graag een wilde hebben. Athina heeft dat verzoek graag ingewilligd.

Het hotel is in diepe rust en ik ga zachtjes naar mijn kamer. Van de wandeling ben ik lichtelijk verhit want de temperaturen stijgen met de dag. De airco kan het net bolwerken onder het dak en het duurt even voordat alles weer is afgekoeld. Om 02:15 sluit ik dan mijn luiken nadat ik de wekker op 09:00 heb gezet.
 

Dag 36 - Zondag 23 juli 2006

09:00 De wekker gaat af. Het duurt even voordat ik wakker ben want het bed ligt nog zo lekker. Toch is het genoeg slaap en even later meld ik mij in de eetzaal. Katharina heeft dienst en verwelkomd mij. Ik ben de eerste dus iedereen in het hotel is aan het uitslapen.

Na het ontbijt gaat het weer richting bar voor een frappee en wat tuinplannen. Met wat nieuw inzicht kom ik dan toch uit een paar problemen (pardon: uitdagingen). De Grieken hebben vandaag rustdag maar dat geldt niet voor hun stembanden. Langzaam stromen de terrassen vol en wordt het een gezellige boel. Geen alcohol maar cafeïne - in allerlei vormen die denkbaar is - vloeit rijkelijk.

Ik loop door het park en het centrum. Alle winkels zijn dicht en hoe heter het wordt, des te rustiger op straat. Enkel die gekke buitenlander loopt op zijn gemak door de straten te slenteren. In het park eet ik een omelet en hierna ga ik op huis aan. Lezen op bed, dat moet leiden tot een siësta en die wordt dan ook ingezet.

Het eind van de middag wordt besteed aan het verslag zodat ik nu weer helemaal bij de tijd ben. Morgen dus naar Parga, de laatste stop voor het einde van deze rondreis. Apostoli weet dat ik kom, dus ik hoef mij niet te haasten. Straks naar het internetcafé en dan eten. De volgende update komt vanuit het altijd gezellige Parga. Wordt vervolgd¿

De rustdag wordt dus vervolgd tot de avond reeds gevorderd is. Akis is beneden met zijn dochter aan de wandel, althans het is eigenlijk een rondje om de pilaar. Maar door de beweging van de kinderwagen is mevrouw eerder geneigd te gaan slapen. Stilstand betekent een huilbui terwijl het echt geen huilbaby is. Ik neem afscheid van hem want hij moet morgenochtend om 7 uur weer aan het werk. Ik bedank hem voor de gezellige tijd, de week is omgevlogen.

Om 21:00 loop ik naar het internetcafé en zet het verslag weer live. Daarna wandel ik door naar het restaurant waar door Athina het varken uit de oven wordt aanbevolen want die komt echt net uit de oven. Hij smaakt inderdaad heerlijk en weer heeft de keuze van Athina mij geen kat in de zak opgeleverd. Ik neem afscheid van Athina en Dimitri en wens hen volgende week een schitterende bruiloft en een goed begin van de huwelijkse staat. En ook wens ik ze succes bij de rechtszitting aangaande wild kamperen.

De kerkklok slaat middernacht (hoe hij dat doet, ik heb geen idee maar hij doet het) en dat is ook het tijdstip dat ik het slapende hotel zachtjes binnensluip en richting mijn kamer ga. Daar gaan niet veel later ook de luiken dicht.
 

Dag 37 - Maandag 24 juli 2006

07:45 Daarop stond de wekker afgesteld, maar ik ben al eerder wakker. Als eerste ga ik de spullen inpakken en in de auto zetten. Het is nu nog relatief koel dus het is beter om daarvan te profiteren. Het inpakken gaat voorspoedig en alles krijgt zijn plekje in de auto.

Na al dat gesjouw heb ik het toch warm gekregen maar de douche doet wonderen. Hierna meld ik mij voor de laatste keer in de eetzaal en val het buffet aan. Dimitra heeft ochtenddienst en vraagt of ik al zin heb in een frappee. Ik maak haar duidelijk dat ik eerst een warme koffie wil hebben en dat ik daarna wel zin heb in een koud bakkie.

Met de frappee in de hand sta ik bij de receptie nog wat met Dimitra te praten. Ook het afrekenen komt ter sprake. Ik had nog geen prijs gehoord maar had geen schokkende verandering ten opzichte van vorig jaar verwacht. Dat is ook niet het geval en de prijs is slechts 2 euro verhoogd. Ik hoef slechts de kamer voor 40 euro per nacht af te rekenen, van de rekening voor alle frappee's en biertjes wil ze niets weten. Ik bedank haar hartelijk en hoop dat ik haar volgend jaar weer kan spreken. Zij bedankt mij voor de gezellige tijd en zo nemen we afscheid.

Het is 10:30 als ik de auto start en Naoussa verlaat. Het eerste stuk - tot aan Grevena - is snelweg en gaat dus prima. Hierna houdt de snelweg op en gaan we slingerend richting de Metsovo pas. Bepaalde stukken weg zijn verbeterd maar het blijft een vertragend gedeelte. Toch schiet het redelijk goed op want er zijn weinig vrachtwagens, sleurhutten of campers op de weg. Het blijft echter oppassen voor scheurende Turken die zo snel - als Allah wil - naar Turkije of de hemel met 40 maagden willen gaan. Inhalen op de meest onmogelijk plekken en schijt hebben aan iedere verkeersregel. Nee, het zijn niet mijn vrienden op deze weg, zeker niet als ze zo voor je neus opduiken (daar laat ik het maar bij).

Ik bereik Ioannina en weet dat de weg naar Igoumenitsa verder slingert en dat je via het zuidelijke Arta weliswaar om rijdt maar - doordat het vlakker is - toch sneller opschiet. Buiten Ioannina kom ik borden tegen die wijzen naar de snelweg richting Igoumenitsa. Die is dus klaar! Blij rijd ik deze snelweg op en gaat het tempo weer omhoog. Maar lang duurt deze vreugde niet want bij Dodoni houdt de snelweg op en gaat het slingerend verder. Oh, ik heb toch enkele Griekse wegenbouwers zitten vervloeken! Geef dat dan op de borden aan. Blijkbaar was dat te veel moeite.

Voordat ik afgekoeld ben van deze - bijna Griekse - woede uitbarsting kom ik weer op de snelweg terecht. Een stuk door wat bergen is dus blijkbaar niet af maar nu staat duidelijk aangegeven dat de snelweg bij Paramythia zal eindigen. Dat is een prima plek want vandaar is het slechts 23 kilometer naar Parga. Bij Paramythia zie ik wat donkere wolken rond een bergpunt en ineens knalt daar een bliksemflits naar beneden. Ga ik dan regen krijgen? Niet dus, want het blijft bij die ene flits en richting Parga verdwijnen alle wolken als wolken voor de zon kunnen verdwijnen.

Net voor Parga stop ik bij een restaurant met een prachtig uitzicht over een van de baaien aan dit stuk gedeelte van de kust. Het is een verlate lunch want het is al 15:15 maar hij smaakt er niet minder om. Daarna rijd ik verder en bereik ik al snel Parga. Even door wat smalle straatjes worstelen en dan sta ik voor het Parga complex waar Apostolis de scepter zwaait. Ik zie hem staan, toeter, doe de alarmlichten aan en zet de auto midden op de smalle weg neer. Zo doe je dat in Griekenland, de rest wacht wel. Hij begroet mij door het open raampje en zegt dat ik door moet rijden naar het Ionian Beach complex en dat hij volgt op de scooter. Zijn broertje, Andonis, zit op mij te wachten.

Dat klopt inderdaad en ook door hem word ik uitbundig begroet. Ik krijg de sleutel van kamer 64 en hij vraagt of hij moet helpen met uitladen. Ik bedank hem hartelijk maar ik doe dat stukje bij beetje. Daarbij komt dat hij vertelt dat het een 3-persoonskamer is (op de bovenste verdieping) maar dat hij graag heeft dat als er een 2-persoonskamer vrij komt, ik die ga bezetten. Ik vind dat geen probleem. Apostoli is er ondertussen ook en met hem spreek ik een prijs af. Die is hoger dan voorgaande jaren maar het is nu ook hoogseizoen. En ik krijg er een scooter bij, dus als je 12 euro van de voorgestelde 55 aftrekt, dan houd je een nette prijs van 43 euro over. En dat met airco dus ik mag zeker niet klagen.

Die airco gaat meteen op vol want het is vochtig warm in Parga. Ik heb wat spullen naar boven gesleept en loop te soppen. Ik neem een koude douche maar het water is hier lang niet zo koud als het bergwater van Naoussa. Daarna ga ik even onder zeil want dat heb ik wel verdiend na die autorit.

Na iets meer dan een uurtje word ik weer wakker en meld mij bij Andonis. Ik krijg een scooter en rijd hiermee naar Apostolis. Daar krijg ik het treurige bericht dat hij en Emma uit elkaar zijn. Ik had dat al verwacht want hij liet daar door de telefoon al iets over los maar wilde het niet over de telefoon tegen mij zeggen. Ik krijg nu het verhaal te horen maar dat blijft vertrouwelijk en is dus niet voor jullie kijkbuisoogjes bestemd. Zijn leven staat nu redelijk op zijn kop en hij is duidelijk niet de oude. Terwijl ik aan mijn frappee slurp word mij dat wel duidelijk. Ook zijn vriend Jorgos heeft een relatiebreuk opgelopen, dus Zana krijg ik niet meer te zien. Emma zit nu in Kroatië om daar toeristen te begeleidden want ze heeft Parga helemaal achter zich gelaten. Jammer dat zaken zo moeten eindigen¿

Als ik terugkom bij het complex meldt Andonis dat ik morgenochtend in kamer 57 terecht kan, een 2-persoonskamer op de 2e verdieping. Hij is nu echter al leeg en ik besluit de verhuizing nu al te doen. Geen probleem volgens Andonis en weer biedt deze aardige jongen zijn diensten aan. Hij heeft al in de tuin staan zwoegen en dus vertel ik hem dat hij lekker mag uitrusten.

Na de verhuizing kan ik weer de airco op vol zetten en een douche nemen. Het is 22:15 en dus tijd voor het bezoek aan de taverna Sakis. Ik word door Sakis en zijn vrouw Maria begroet. Maria staat in de bloedhete keuken maar dat is niet echt aan haar te zien. Ik zou een verschrikkelijke plas onder mijn voeten hebben. Sakis vertelt dat hij mij vanmiddag al heeft zien zitten voor het appartementencomplex, pratend met Andonis. Ik hoor van moeder Maria dat Dimitri net vanmiddag weer vertrokken is richting leger. Hij had 10 dagen verlof en die waren nu voorbij. Hij moet nog 3 maanden van zijn jaar diensttijd volmaken.

Dan kom Vangelis binnen en ziet mij staan. Zijn mond valt bijna open en eerst wist hij het zweet van zijn gezicht alvorens hij mij hartelijk begroet. Hij mist zijn broertje in de bediening en heeft er nu twee jongere jongens - Fanny en Stavros - voor terug. De arme jongen heeft het duidelijk zwaar in deze hitte. Hij loopt te rennen terwijl ik het stil zittend al niet droog houd.

Als er een tafeltje vrij is gekomen word ik door Vangelis geroepen en bestel bij hem een paidakia. Samen met de bekende voorgerechten en de retsina glijdt alles weer richting spijsvertering. Tussen het werk door komen Sakis en Vangelis bij mij zitten praten. Als het echt rustig is geworden - het is dan al 01:00 - komt ook moeder Maria uit de keuken om buiten wat afkoeling te zoeken. Met een ouzo zit ik ook met haar nog wat bij te praten. Om 01:30 wens ik ze allemaal een goedenacht en een half uur later sluit ik mijn luiken.
 

Dag 38 - Dinsdag 25 juli 2006

09:00 Wakker en ik wil gaan plonzen. Maar het zwembad gaat normaal pas om 11:00 open. Niet als je Andonis zo goed kent als ik doe want dan krijg je de sleutel en lig ja al veel eerder in het water te spartelen. Na lekker in de zon te zijn opgedroogd pak ik de scooter en rijd naar Apostolis. Daar krijg ik van hem een frappee terwijl ik voor ons beide kasaropita broodjes haal (een hardere kaassoort dan feta, omhuld met bladerdeeg).

Ondertussen melden er zich steeds toeristen voor een scooter. Als de 50cc scooters op zijn vraagt Apostolis of ik op een 125cc wil rijden want dan kan hij mijn 50cc verhuren aan een klant die hij geen 125cc toevertrouwd. Ik stem toe en kan dus wat sneller bergop. Apostolis vraagt dan ook of ik hem naar een baai verderop wil brengen want daar stond zijn auto gestald en die heeft hij later op de dag nodig. Voor de deur is totaal geen plek en de parkeerplaats tegenover het complex is van het ziekenhuisje van Parga.

Ik rijd, met hem achterop, dus naar Lichnos en haal daar zijn auto op. De beheerder van dat complex heeft ook een scooter van Apostolis maar heeft er een schuiver mee gemaakt. Die moet straks dus ook opgehaald worden. Eerst zet hij zijn auto dichterbij onder wat bomen. Dat plekje had hij vanochtend gezien en is nog steeds beschikbaar.

Terwijl we weer zitten kan hij de 125cc van mij verhuren. Hij wijst mij om zijn eigen scooter. Dat is een grote jongen van 200cc. Bijna het formaat van een Honda Goldwing (voor intimi: zoals de kaarsenman had in Oostenrijk). Hij rijdt echter verrassend soepel en je hoeft ook hier niet te schakelen. Deze jongen is echt rap en heel voorzichtig breng ik Apostolis weer naar Lichnos om nu de scooter op te halen.

Daarna laat ik Apostolis alleen met zijn werkzaamheden en ga naar Villa's Sakis voor een frappee. Daar word ik gebeld door Apostolis. Gisterenavond hadden we goede Griekse pop gehoord vanuit de kamer van twee Griekse meiden. Hij heeft de CD en vraagt of ik er kopieën van kan maken. Dat wil ik wel wat dan kan ik er ook een voor mijzelf maken. De middag wordt dus verder besteed aan het vermenigvuldigen van een reeds illegale vermenigvuldiging (daarmee dubbel strafbaar?).

Aan het begin van de avond help ik Apostolis met het schoonmaken van het zwembad. Ik mag met de waterstofzuiger aan de gang terwijl hij de terrassen schoon spuit. Daarna ga ik terug naar de kamer voor het avondritueel. Het is minder plakkerig weer maar zeker niet koeler. Toch bevalt mij deze drogere lucht mij beter.

Bij Sakis eet ik een kip uit de oven. Vangelis gaat op een gegeven moment weg en ik dacht om zich om te kleden. Maar er komen nieuwe gasten bij Villa's Sakis en dus gaat hij niet stappen. Ik rijd het centrum van Parga in maar zie niemand bij de mij bekende Sugar bar zitten. Wel zie ik Jorgos voor zijn zaak zitten. Hij verkoopt daar broodjes, pizzastukken, ijs en drank. Hij roept mij en ik kom bij hem zitten.

Hij heeft nu een Nederlandse vriendin - Janneke - die ik vanmiddag (met iets wilder haar) ook al had ontmoet toen ik bij Apostolis zat. Haar ouders zitten er nu ook bij en blijken op de camping van Parga te staan. Ze zijn met de auto gekomen en vertrekken vrijdagochtend richting Venetië. Ze komen uit Houten en Janneke heeft hier al menig zomer in Parga gewerkt en spreekt goed Grieks. Toch zitten we niet veel later 'Als ik boven op de Dom sta' te zingen als ze achter mijn geboorteplaats zijn gekomen.

Haar ouders vertrekken - te voet - naar de camping en Janneke en ik helpen Jorgos afsluiten. We gaan Parga city nog even onveilig maken en belanden eerst in een bar die Veranda genoemd is. Het is er echter warm en niet lekker om daarin te staan. Wel bezorgt mij dat de eerste metaxa-cola. We gaan niet veel later naar Camares, de bar/disco waar Janneke heeft gewerkt. Daar verloopt de tijd snel want het is ineens 04:40 als de lichten aan gaan en iedereen richting deur wordt gedwongen.

We staan nog even bij de pier wat foto's te maken en gaan dan op huis aan. Het is na vijven voordat ik mijn luiken sluit.
 

Dag 39 - Woensdag 26 juli 2006

10:00 Ik word wakker en heb zin in veel vocht en wat eten. Nadat deze wens is voltooid ga ik op de scooter wat rondrijden. Ik kom bij Villa's Sakis en krijg daar een frappee terwijl Sakis en Maria het boodschappenlijstje doornemen. Vangelis is nog niet uit bed. Als beide ouders zijn vertrokken om hun werkzaamheden voor de appartementen te doen komt Vangelis maar ik stond ook net op punt van vertrek. Ik praat nog even met hem en vertrek dan naar Apostolis.

Ook daar krijg ik een frappee en we zitten te praten over het seizoen en de toeristen. Ondertussen komen er fikse wolken mijn hoofd binnendrijven. Misschien was de combinatie van alcoholische versnaperingen gisterenavond/nacht toch iets teveel van het goede Vanwaar de late reactie is mij nog steeds niet duidelijk maar mijn verlangen naar een bed wordt steeds groter.

Dus sluit ik om 14:00 weer mijn ogen om ze om 18:00 pas weer open te doen doordat er op de deur geklopt wordt. Het is Andonis die - als hij ziet dat hij mij wakker heeft gemaakt - zich hult in verontschuldigingen. Ik maak hem duidelijk dat het toch tijd was om op te staan en vraag wat zijn reden tot een bezoek is. Het blijkt dat ik mijn oude 50cc scooter weer terug krijg, hetgeen ik wel betreur. Ik krijg van zijn vriendin - Nancy, die nog wel steeds zijn vriendin is - een frappee en kijk hoe het slagschip door Andonis wordt meegenomen.

Ik zit daar nog wakker te worden als Vangelis voor mijn neus stopt. Hij vertelt dat er vanavond in Agia, een bergdorpje verderop, traditionele muziek wordt gespeeld en dat hij daar vanavond na sluiten van de taverna heen gaat. Of ik ook mee wil. Nou dat wil ik wel. Ik bedank hem voor de uitnodiging en hij gaat richting taverna.

Ik rijd naar Apostolis en krijg te horen dat we nu naar Agia gaan. Maar niet voor de muziek maar om een scooter ter reparatie weg te brengen. Ik fungeer weer als chauffeur en baal wel dat ik de 200cc niet heb want het gaat flink berg op en kan de 125cc van Apostolis niet bijhouden. Met ons tweeën naar beneden gaat het wel goed en moet er zelfs flink in de remmen geknepen worden.

Apostolis weet nog niet of hij mee gaat naar Agia en ik spreek met hem af dat hij een berichtje stuurt als hij wil. Om 22:30 meld ik mij bij Sakis voor een bifteki. Spiros, de taxichauffeur zit binnen. Ik had hem al eerder bij de taxiplaats gezien en we hadden elkaar al begroet. Nu zit hij binnen aan de wodka-lemon want zijn dienst zit erop. Er zit een vrouw bij hem die zich voorstelt als Katharina. Ze spreekt Grieks maar toch heeft ze ook west-Europesche trekjes, zoals het nee schudden in plaats van het Griekse knikken.

Ze nemen mij een tijd lang in de maling maar dan wordt duidelijk dat ze Zweedse is met een duidelijk Griekse achtergrond. Ze gaat ook mee met Fanny, Vangelis en mij naar Agia. Spiros waarschuwt ons om op te passen op de weg want er zullen veel Grieken met een slok op achter het stuur zitten. Wij hebben onze BOB (Bewust Ongecontroleerde Bestuurder) in de vorm van Vangelis en ik maak mij niet veel zorgen.

Om 01:30 komen we in Agia aan en moeten even flink - te voet - klimmen voordat we op het plein bij de kerk zijn. Daar knalt het geluid van de klarinet en gezang uit de speakers. In het dorp zal weinig geslapen worden, deze nacht. Het is druk maar toch vinden we een tafeltje. Er wordt gefeest omdat het de naamdag is van de kerk, Agia Paraskevi. En ze hebben hier in het dorp blijkbaar geen oude zeurkousen want er wordt tot diep in de nacht doorgefeest. Zelfs de priester doet mee in het gedans. Vangelis en Fanny gaan later in de nacht ook de dansvloer op. Katharina wil ook wel dansen maar doet het uiteindelijk niet. Ik laat de danspassen voor wat ze zijn want daar moet je eerst heel goed op oefenen. Onze tafel wordt gevuld met bier, fris en souvlaki.

Na drieën is het wel rustiger geworden maar de muziek blijft maar doorspelen. Een aantal klarinetspelers wisselt elkaar af zodat er geen rustpauzes zijn. Om 04:30 geeft Vangelis het teken dat we naar de auto terug gaan. Het feest zal nog tot in de vroege morgen doorgaan. Wij rijden naar huis terwijl uit de autospeakers ook liederen uit de oude doos klinken. Ik bedank Vangelis voor de rit en de leuke nacht en wens iedereen een goedenacht. Om 05:15 sluit ik dan lekker mijn luiken.
 

Dag 40 - Donderdag 27 juli 2006

10:30 Zo, eindelijk wakker? Ja! En wat gaan we dan doen? Plonzen! Nadat ik ben opgedroogd is het tijd voor het koffierondje. Apostolis is - zoals gewoonlijk - een druk mannetje en ik probeer wat rust in hem te krijgen. Vergeefse moeite, ik zou onderhand beter moeten weten. En helemaal nu, het begin van het hoogseizoen.

Hierna rijd ik naar Sakis Villa's waar ik Sakis, Maria, Vangelis en Katharina aantref. Ik drink er eerst een koffie maar omdat ik maar nog geen ontbijt heb gehad besluit ik hier te brunchen met een omelet. Vangelis maakt die voor mij en hij smaakt mij goed. Ik merk dat - in tegenstelling tot Parga - hier een windje staat die steeds sterker wordt.

Met Katharina zit ik hierna te praten over haar achtergrond met Griekenland. We blijken over veel dingen het eens te zijn en hebben hetzelfde gevoel bij Griekenland. Zij heeft dat nog iets sterker met Parga en wil hier eigenlijk niet meer weg. Langzamerhand wordt het gesprek persoonlijker en krijg ik van haar zaken te horen die ik hier niet vermeld. Laat ik dit zeggen, dit meisje - ze is 29 - heeft meer ellende meegemaakt dan menigeen in hun hele leven. Ze is nu heel gelukkig in Parga en wil dit graag zo houden.

Haar vriendje is in juni langs geweest en komt in september weer. Dat is bijna de enige band met Zweden nog, voor de rest is ze compleet Grieks aan het worden. Haar oma woont in een dorpje ten noordoosten van Thessaloniki. Ze hoopt half september, als ze een paar dagen vrij heeft, een auto te huren en naar oma te rijden. Ik beschrijf haar de weg en vanwege de bergweggetjes begint ze te twijfelen. Ik stel haar gerust en zeg dat het dan een stuk rustiger op de weg zal zijn en dat zelfs zij het kan doen. De verrassing zal groot zijn voor oma, ze hebben elkaar 8 jaar niet gezien. Oma weet wel dat ze in Parga is maar vindt zelfs dat al de andere kant van de wereld.

Al pratend verdwijnt de middag en ook de wind. Het voelt weer broeierig warm aan en om 18:00 gaan we op huis aan. Aangezien ze aan de andere kant van Parga haar kamer heeft, breng ik haar op de scooter naar huis. Scheelt haar een wandeling van minimaal 40 minuten en een hele boel zweetdruppels.

Terug op de kamer ga ik liggen lezen en heb de airco aangezet. Dankzij die airco houd ik het na de douche nog redelijk droog maar dat verandert als ik naar buiten loop. De warmte komt als een deken om je heen en ik rijd langzaam naar Sakis zodat die rijwind mij weer wat koelte brengt. Katharina is er ook en we besluiten samen aan een tafeltje te gaan zitten. Zij heeft weinig trek en neemt enkel een feta uit de oven. Ik neem een gyros schotel en op Griekse wijze prikken we van elkaars bord.

Het is alweer 01:00 als ze naar huis gaat want morgen is het weer een gewone werkdag in het Apollo kantoor. De middag is ze dan bezig met hotelbezoeken. Ze wil lopend naar huis en neemt de steile weg die naar het lager gelegen Parga loopt. Ik pak de scooter en rijd ook richting Parga city maar dan via de normale weg.

Ik kom langs de zaak van Jorgos en zie Janneke en haar ouders daar zitten. Het is hun laatste avond in Parga, morgenochtend vertrekken ze vanuit Igoumenitsa met de boot naar Venetië. Ook ontmoet ik nu haar broer met zijn vrouw die morgenochtend met de bus naar Athene gaan en dan terug vliegen naar Oman, waar ze wonen. We drinken samen nog een biertje en dan gaan ze richting camping om nog wat uurtjes te slapen. Janneke en ik helpen Jorgos met het sluiten van de zaak en dan laat ik die twee alleen. Ik rijd naar huis en sluit om 02:30 mijn luiken.
 

Dag 41 - Vrijdag 28 juli 2006

09:00 Fris en fruitig rol ik uit mijn nest, zet de deuren tegen elkaar open en maak een ontbijtje. Daarna wil ik de auto pakken om naar Igoumenitsa te rijden maar moet even wachten op Andonis. Die is vanaf 5 uur vanochtend in de weer met de olijfbomen en heeft met de pickup de weg geblokkeerd. Hij staat water in een zwarte tank te pompen. Het blijkt dat er onkruidverdelger in de tank zit en die gaat hij onder de bomen sproeien.

Nadat hij weer richting olijfbomen is vertrokken, kan ik de auto van het appartement de weg op sturen. De rit naar Igoumenitsa gaat goed, er is weinig aan de weg veranderd. Ik wil naar een elektriciteitszaak die net buiten Igoumenitsa zit want volgens Apostolis hebben ze daar een onderdeel waar ik naar op zoek ben. Het is moeilijk uit te leggen wat het precies is en het is typisch Grieks (ben het in Nederland nog nooit tegen gekomen). Volgens Apostolis zou het niet duur moeten zijn, maar hij wist het niet precies meer.

Het duurt even voordat ik Igoumenitsa door ben (dat zal ook nooit veranderen, die files doordat men dubbel parkeert) en de weg naar Ioannina op draai. Voordat ik de zaak gevonden heb, zie ik een Lidl en loop er even door. Ze hebben geen interessante aanbiedingen en dus zoek ik verder naar de zaak. Uiteindelijk blijkt Apostolis links en rechts verwisseld te hebben of ik heb een andere route genomen. Ze hebben het item wel maar de uiteindelijke prijs is mij veel te hoog. Dat maak ik in Nederland wel na. Op de weg terug word ik verrast met een telefoontje van mijn jongste broertje. Ik zet de auto wel netjes langs de weg en blijf niet - zoals de Grieken doen - doorrijden. We wisselen wat wetenswaardigheden uit en de ondertoon van 'wanneer werk je het verslag weer eens bij' is duidelijk genoeg.

Om 13:00 ben ik terug in Parga en neem de scooter om de binnenstad in te gaan. Bij Apostolis drink ik een frappee en zitten we de afgelopen dag en nacht te bespreken. Ik krijg van hem een cd met klarinet muziek - zoals in Agia te horen was - en daar mag ik een kopie van maken. Ik rijd naar huis om die kopie te maken en aan het verslag te werken. Toch valt het werken aan het verslag mij zwaar. Het ertoe zetten is een steeds grotere drempel. Ik ben liever buiten aan het spelen. Maar ik maak mij er niet snel van af en blijf trouw de details noteren. Berry vertelde vanochtend nog dat hij verslagen van 10 jaar geleden zat te lezen en dat het heel leuk was om terug in de tijd te gaan.

Ik tik dus stug door totdat het 18:15 is. Ik weet dat Katharina dan Ionian Beach bezoekt in haar rondje langs de hotels met Apollo klanten. Ik heb ook voor haar een kopie van de klarinet muziek gemaakt en die wordt blij in ontvangst genomen. Ik zit daarna nog even met de vader van Apostolis en Andonis te praten tot ik duidelijk maak dat ik nog even achter de computer moet gaan zitten.

Het is 19:30 als ik de scooter bij het internetcafé neer zet. Ze hebben nu ook een paar nieuwere pc's waarbij ik zelf de memorystick kan gebruiken. Vorig jaar moest de beheerder dat nog iedere keer doen. Voor de rest is het blijkbaar weinig lucratief want de meeste klandizie bestaat uit games spelende kinderen. Ik heb nog nergens een draadloos signaal op kunnen pikken.

Op de weg terug praat ik nog even bij Apostolis op het balkon. Hij stuurt mij vanavond een sms als hij aan het stappen is met zijn locatie. Dan kunnen we samen Parga onveilig maken. Als ik om 22:00 uit de kamer kom blijkt de avond weinig verkoeling gebracht te hebben. Sterker nog, het lijkt een Hollandse plakkerige zomeravond. Vangelis en de andere obers lopen dan ook met straaltjes water over hun lichaam. Toch veranderen ze hun tempo niet want het is druk en iedereen wil eten. Ik neem een souvlaki van varkensvlees en krijg om 23:15 van Apostolis een sms dat hij bij Pepper zit, de zaak van Jorgos.

Daar ontmoet ik hem niet veel later en we zitten met ons drieën over Nederlanders te praten. Apostolis is echter in een vreemde bui en dat blijkt even later als Katharina even bij ons komt zitten. Ze is op weg naar Sakis maar doet dat rustig aan want ze gaat enkel voor een ouzo. Apostolis zit haar zo te sarren dat ze na 10 minuten boos weg loopt. Sinds het vertrek van Emma is hij duidelijk niet meer de oude. Dat maken Jorgos en ik hem ook duidelijk maar zelfs Jorgos kan met zijn rappe Grieks niet echt tot zijn vriend doordringen.

Apostolis is hierna wel een stuk stiller als we in de Sugar bar neerstrijken. Hij heeft ook duidelijk een slaapgebrek want het gapen doet hij meer dan praten. Hij maakt het dan ook niet laat en we verlaten om 01:00 de bar. Hij gaat naar huis, ik blijf nog even plakken bij Jorgos. Ik praat met hem nog even over Apostolis maar we hebben geen goede oplossing. Daarna komt het gesprek op Janneke want die zijn door Zwitserland gereden en zijn nu dichtbij Nederland. Ze hebben duidelijk fikse vertraging gehad want ik lag op die tijd al in mijn bedje (zie de voorgaande 2 rondreizen). In het weekend terug, zeker eind juli of begin augustus is vragen om files. Vandaar dat ik pas over 4 dagen vertrek. Hopelijk heb ik er minder last van.

Dankzij de berichten van Janneke blijven we op de hoogte en zijn we blij als ze heelhuids weer thuis zijn aangekomen. Dankzij Jorgos blijft die glimlach ook op mijn gezicht want hij geeft mij een chocoladeijsje en een tsipouro. Dankzij die combinatie wordt mijn glimlach bijna net zo breed als Jorgos die op zijn gezicht kan toveren. Vanaf morgen gaat de zaak niet meer dicht en zijn ze 24 uur per dag open. Nu wil hij graag wel naar zijn bedje en we beginnen met opruimen. Ik moet nu in mijn eentje Jorgos helpen maar ben zo goed ingewerkt dat het vlekkeloos gaat. Ik wens hem een goedenacht en sluit zelf om 04:00 mijn luiken.
 

Dag 42 - Zaterdag 29 juli 2006

10:30 word ik wakker doordat de zon pogingen doet om door ieder mogelijk kiertje haar licht te werpen. Zelfs de handdoek voor het raam in de deur kan niet alles tegenhouden. Maar het is toch tijd om op te staan. Na een klein ontbijt ga ik langs Apostolis. Die heeft net twee Griekse meiden op bezoek die in een BMW cabrio rijden. Of het door de auto komt of door de meiden maar hij heeft weinig tijd voor mij. Ik laat hem maar zijn spel spelen en vertrek voor een frappee naar Sakis Villa's. Daar voel ik mij meer welkom en zit een tijdje relaxed aan de koffie te lurken.

Terug op de basis pak ik een leesboek en nestel mijn bij het zwembad onder een parasol. Af en toe een duik levert echter weinig verfrissing op want het water is warm. Op mijn wensenlijstje staat nog een bezoek aan de Nigeriaanse medemens. Ik wil nog eens kijken wat ze hier in de collectie hebben want de man op Thassos had weinig bijzonders. Dus stap ik op de scooter en rijd langs het strand van Valtos. Ik zie ze nergens en kom al rijdend langs Sakis Villa's (hoewel dit trouwens ook wel Visantsio wordt genoemd en gewoon een appartementencomplex van diverse gebouwen is).

Ik zit met Vangelis over mijn speurtocht te praten als er twee aan komen lopen. Dat is even een brenger! Maar Sakis onderschept ze eerder en wil niet dat ze over zijn terrein naar het strand lopen. Daar kan ik mij iets bij voorstellen maar nu laat ik de kans niet lopen. Ik loop ze achterna en onder de bomen bij de ingang zit ik de stapels cd's door te werken. Dit is een beter assortiment en ik eindig met 12 cd's en mag er - als korting - een extra uitzoeken.

Vangelis draait er twee in de bar en ze klinken goed. Veel Griekse pop en ook wat lounge muziek waar je lekker op kunt chillen. Voor de wat oudere kijkbuislezertjes, dat is muziek waar je heerlijk bij kunt relaxen.

Het begin van de avond wordt met leesboek doorgebracht en ik bel Apostolis op wanneer hij wil gaan eten. De jongen heeft duidelijk andere plannen maar zegt niet wat. Ik merk zijn aarzeling en maak hem duidelijk dat ik het niet erg vind. Bij Sakis kan ik ook alleen prima eten. Ik neem daar een schnitzel die in grootte de Oostenrijkse waarschijnlijk zal overtreffen. Ik blijf zitten totdat ze de taverna sluiten en rijd daarna door naar Jorgos.

Arme Jorgos is nu de hele nacht geopend en heeft echter nu meer aan zijn hoofd dan enkel de zaak. Hoe je het gesprek ook wendt, het komt altijd uit op een bepaalde vrouw die nu in Nederland zit. Ik vind het niet erg en leef met hem mee. Ik leer hem wat Nederlandse woorden terwijl hij weer een sms beantwoord. Ondertussen blijft radio Best uit Athene maar goede muziek draaien. Dat radiostation heeft hij de hele nacht op staan en ik wil in Nederland beslist kijken of die ook als stream op internet te vinden is. Weer een stukje Griekenland in Nederland.

De nacht 'vliegt' voorbij en ik zie ineens Spiros in de taxi langsrijden! Het is al 5 uur en hij begint aan een nieuwe dag terwijl die van mij nog niet is geëindigd. Ik nodig hem uit voor een koffie terwijl ik een sandwich neem want de tsipouro moet met wat vast voedsel verwerkt gaan worden. Spiros ziet het geheel lachend aan en geeft mij gelijk als ik zeg dat ik tenslotte vakantie heb. Hij heeft net 4 uur slaap gehad en zit duidelijk wakker te worden, wat na het tweede bakje beter lukt. Er komen klanten voor de taxi en hij gaat aan het werk.

Voor mij rest nog een laatste tsipouro - als slaapmutsje - en dan wens ik Jorgos nog even sterkte voordat hij afgelost gaat worden en ook zijn bedje op kan gaan zoeken. Ik sluit om 06:00 mijn luiken.
 

Dag 43 - Zondag 30 juli 2006

10:30 Wakker. Een kort "nachtje" maar daar komen we wel overheen. Met een ontbijt van Sakis bijvoorbeeld. Dus ik naar Sakis Villa's en ik krijg van Vangelis een omlet 'zoals ik nog nooit geproefd zal hebben'. Hij smaakt inderdaad goed en de grijns op zijn gezicht wordt groter als ik mijn duim opsteek.

Thuis gekomen pak ik snel de zwemspullen en duik ik in de plomp. Het is goed warm en dus droog je in recordtempo op. Mijn huis kan ondertussen wel wat hebben maar toch blijf ik voorzichtig. Het water geeft geen echte verkoeling maar toch is het lekker om er dan weer even in te duiken.

Van al dat zitten en liggen word ik wel een beetje gaar en omdat ik vandaag toch weer een grotere scooter heb, besluit ik een klein ritje te gaan maken. Dus stap ik op mijn Piaggio en rijd door Anthousa en langs Agia. Op het gemak en de wegen zijn niet druk dus kan ik goed om mij heen kijken. Je zou het kunnen omschrijven als 'even een frisse neus halen' maar dat fris gaat enkel twee keer op als ik een koele(re) luchtstroom vanuit het dal over de weg voel gaan.

Na een uurtje rijden ben ik weer op de basis en zet ik de laptop aan het werk. Ik wil de gekochte cd's omzetten naar mp3 zodat ik ze straks in de auto kan beluisteren zonder steeds van cd te moeten wisselen. Ondertussen lig ik lekker op bed te lezen met de airco zachtjes aan.

Zo verstrijkt de middag en komt Katharina langs voor het hotelbezoek. Ik hoor van haar dat ze vanavond met collega's uit eten gaat en dus niet bij Sakis komt. Morgen is een grote wisseldag voor de Scandinaviërs en is ze van de ochtend tot de nacht bezig. Dinsdag moet ze dan introducties doen, kortom, ik zal haar waarschijnlijk niet meer zien. We nemen afscheid en ik wens haar een goed seizoen. Ik hoop voor haar dat ze volgend jaar van de reisorganisatie weer in Parga mag zitten (maar dat blijft altijd ongewis).

De avond zet in en ik wil een duik nemen maar Andonis gaat het zwembad al schoonmaken. Geen probleem zegt hij en daarvan profiteert ook een jong Zweeds meisje. Andonis zit haar wat te plagen want moeder waakt streng over haar en dat wil ze helemaal niet. En dus heb je haar snel op de kast als je zegt 'maar dat mag zeker niet van je moeder'. Als Andonis het zwembad schoon heeft geveegd met de stofzuiger en de filters zijn verschoond duikt hij er ook zelf in. De pompen staan uit en in het stilvallende water liggen wij rustig te dobberen en te praten.

Als het meisje terug is naar haar moeder op de kamer, stelt Andonis voor dat ik met hem meega naar het strand. Hij gaat achter een boot waterskiën met een 'kneeboard'. Ik mag in de speedboot naast Aleco (Alex) zitten. Hij is de leraar die Andonis de fijne kneepjes bijbrengt. Al snel schieten we over het water en zit ik te kijken hoe Andonis - op zijn knieën zittend op de plank - een paar leuke trucjes uithaalt. Een paar keer valt hij eraf en dan geeft Aleco extra gas terwijl hij de boot omdraait. Wat een power zit er in die boot!

Na 20 minuten is het genoeg geweest en staan we weer op het strand. We rijden terug naar huis en ik ga mij gereed maken voor de avond. Om 22:00 meld ik mij bij taverna Sakis en merk dat de avond lekker afgekoeld is. Ik neem een moussaka en krijg die niet op want dit eten vult enorm. Maar hij is heel lekker en met de retsina erbij kom ik toch een heel eind. Ik reken bij Sakis af, maar hij hoeft geeneens meer te rekenen. Het is altijd minder dan 15 euro waardoor ik hem standaard 15 geef.

Ik ga door naar Pepper en zit daar - tussen zijn werkzaamheden door - met Jorgos te praten. Het is een schitterende vent en blijkbaar vertrouwt hij mij want er komen wat persoonlijke zaken op tafel. Aangezien dit een reisverslag is en geen roddelblad of ander soortige uitgave blijft de inhoud van de gesprekken vertrouwelijk.

We worden 'gestoord' door Andonis die naar de Sugar bar wil en mij mee wil hebben. Ik voldoe aan zijn verzoek - Jorgos heeft nu toch veel klandizie - en zo zitten we even later op een bankje naar vrouwelijk schoons te kijken. Kijke, kijke, niet aankomen. En dat geldt zowel voor Andonis - die Nancy als vriendin heeft - als ook voor een meisje wat voorop haar t-shirt "don't touch" heeft staan. Het is vanavond wel heel jong spul en ik begin mij een oude man te voelen. Toch hebben we samen veel lol als we de dames bespreken, zeker omdat het soms Griekse meiden zijn waarover Andonis nog wel wat dorpsroddels heeft.

Hij - Andonis - begint echter steeds meer te gapen en wil tenslotte maar één ding en dat is naar bed. Onderweg stopt hij nog even bij Jorgos voor een ijsje en daar blijf ik natuurlijk plakken. Jorgos, make me happy! En dus krijg ik een chocolade ijsje en een tsipouro. Het gesprek gaat verder bij waar we gebleven waren maar om 03:45 maak ik er een einde aan. Mijn luikjes worden zwaar en dus wil deze jongen naar bedje toe. Ik laat Jorgos alleen hoewel dat niet helemaal klopt want er komt net een groep stappers die wat willen snacken. Ik ga naar huis en sluit om 04:15 mijn luiken.
 

Dag 44 - Maandag 31 juli 2006

11:00 Ik word vanzelf wakker en dat gaat nog iets beter na een sterke bak koffie. Als ik het met Andonis wil hebben over de laatste dag (hoe doen we dat met de kamer) komt hij met de vraag of ik zou willen verhuizen. Hij heeft namelijk een aanvraag voor twee kamers met een gezamenlijk balkon. Ik zit in zo'n kamer. Hij vraagt of ik van 57 naar 55 wil verhuizen maar hij sjouwt alle bagage. Ik laat hem zien dat dit niet veel is.

Het is vandaag een grote wisseldag en de schoonmaakster moet 8 kamers doen. Ik moet even wachten totdat ze 55 schoon heeft alvorens ik kan verhuizen. Andonis komt bij mij op het balkon zitten en zodoende verstrijkt de wachttijd snel. De vloer van 55 is nog niet helemaal droog als ik van de schoonmaakster het seintje krijg dat ik kan verhuizen. Ze zal later de vloer nog wel even na-soppen op de plekken waar ik gelopen heb. Ik ben snel over maar het is zo warm dat ik toch al drup. Hoe moet dat vrouwtje zich dan wel voelen met 8 kamers die in recordtempo schoon moeten. En het gaat grondig want ook de keukenkastjes en de koelkast krijgen een schoonmaakbeurt.

Ik besluit te gaan zwemmen en terwijl ik de kamer verlaat loop ik met de zwabber de voetstappen van de vloer te vegen. De schoonmaakster ziet mij de zwabber terugbrengen (ik had hem stiekem gepakt) en roept 'kalo pedia' wat letterlijk betekent dat ik een goed kind ben. Hier zeggen ze dat ook als je een goed mens ben en ik loopt bijna naast mijn slippers van trots richting zwembad.

Nadat ik een tijd heb geplonsd is het echt tijd voor het verslag. Ik sluit mij op in de kamer, zet de airco op 25 graden en ga tikken. Zo verstrijkt een deel van de middag en ik kom een redelijk eind. Toch besluit ik de update morgen pas te doen zodat jullie net voor thuiskomst nog even flink moeten lezen om bij te zijn.

Ik rijd richting Parga en kom tot de ontdekking dat de geldautomaat leeg is. Er zijn er meerdere maar daarvan geven er nog twee nul op het rekest. Ik zie Spiros en ik vertel hem over mijn 'probleem'. Hij wijst mij op nog een automaat die wat verstopt zit. Inderdaad, Pireaus Trapeza (bank van Pireaus) heeft een automaat die nog geld heeft. Met de vele toeristen gaat het blijkbaar zo hard dat de voorraad van de andere automaten niet voldoende is. En zeker na een weekend waarin de banken gesloten zijn.

Ik heb mijn geld en hoef dus niets op de pof te doen. Ik doe wat boodschappen voor het thuisfront. De jaarlijkse kalender is dus weer in aantocht en ik slenter nog wat verder door de straatjes. Aan het einde kom ik weer bij de taxistandplaats en ga ik even in de auto van Spiros zitten om af te koelen. Het is een schitterende man met machtige pretoogjes. Hij heeft morgenochtend om 5 uur weer dienst en zal vanavond dus niet bij Sakis zitten. Ik vertel hem dat de kans dan groot is dat ik hem met een koffie zal verwelkomen en hij grijnst al bij voorbaat.

Ik ga weer op huis aan en duik in het zwembad. Andonis gaat straks weer achter de boot hangen en ik mag weer mee. Hij roept op een gegeven moment mij uit het zwembad en samen rijden we naar het strand. Hij gaat dit keer iets nieuws proberen, de volgende stap na het kneeboard. En dat is het wakeboard, een snowboard voor op het water. Je staat dus zijdelings op de vaarrichting met twee voeten vast aan het board.

Aleco stuurt de boot eerst naar een rustig stukje van de baai. Hij geeft nu echt vol gas en het gaat nog harder over het water, wow! Het is in de luwte van de rotsen dat Andonis uit de boot springt met het board aan zijn voeten. Hier geeft hij Andonis de uitleg en gaan we proberen of hij overeind kan komen. Na drie pogingen is dat - tot verbazing van leraar Aleco - al gelukt. We komen een eindje als hij toch de controle verliest. Uiteindelijk staat hij na 20 minuten redelijk vast op het board, hoewel Aleco hem nog wel steeds moet aansturen op zijn houding. Leraar zeer tevreden en een beetje klappertandend is de student ook tevreden. Het zeewater schijnt koud te zijn maar ik probeer het niet uit.

Ik laat Andonis achter want die gaat mee bij de les van een volgende. Ik rijd naar Apostolis want die heb ik vandaag nog bijna niet gesproken. Hij is vanmiddag weg geweest en dus nu is het tijd voor een frappee. Bij hem zitten Panagottis en Elefteria, twee vrienden uit Ioannina. De betekenis van Elefteria weet ik nog van twee jaar geleden en ze is verbaasd dat een 'toerist' dat weet. Ik maak haar duidelijk dat ik geen toerist meer ben en ook Apostolis maakt haar dat in het Grieks duidelijk door wat verhalen te vertellen. We zitten - of in mijn geval staan want ik ben het zitten zat - aan onze frappee te lurken en zien de avond invallen. Zij gaan eropuit om wat te eten en Apostolis gaat naar de kapper. Dan kan hier gewoon om 21:30 en waarschijnlijk is dat met die warmte ook wel beter.

Ik ga op huis aan en tref Andonis achter de laptop om wat administratie bij te werken. Hij wil mee naar Sakis en we spreken om 22:15 af. Typisch Hollands ben ik keurig op tijd maar hij zit nog achter de laptop. Wat probleempjes met Word hebben toch meer tijd gekost dan verwacht. Hij kleedt zich echter razendsnel om en dan rijden we naar Sakis. Wat voorgerechten op tafel waarvan we een vork prikken en op aanraden van hem neem ik een 'bon filet'. Boterzachte filet met een champignonsaus.

Sakis en Vangelis komen af en toe erbij zitten en ik kan veel van het gesprek volgen. Als het te moeilijk wordt dan krijg ik achteraf een samenvatting in het engels. Ik mag niet betalen, daar is Andonis heel stellig in. Ik word bedankt voor de gezellige tijd en voor het feit dat ik meewerkte bij de twee verhuizingen. Ik bedank hem en zeg dat het nooit een probleem is. Als we elkaar helpen dan komt alles goed.

Ik volg Andonis die de steile weg richting Parga inslaat. We gaan naar Sail-In en dit is de kortste route. Vangelis zal later volgen. We hebben net ons drankje als Andonis weg wordt geroepen. De volgende lading toeristen staat bijna op de stoep. Hij gaat dus tijdelijk weg maar komt terug als hij alle nieuwe gasten in hun kamers heeft zitten. Hij is nog niet weg of Elefteria, Panagottis en Joanna verschijnen. Joanna, de toekomstige ex van Apostolis, weten jullie nog? Ze is voor één dag in Parga, moet morgen weer in Ioannina werken. Ze kent Elefteria die met werk van Joanna loopt te pronken.

Joanna doet namelijk nagelverzorging en heeft Elefteria helemaal onder handen (en voeten) gehad waarbij een vinger en een grote teen ook nog wat glittersteentjes hebben gekregen. Als een pauw zo trots loopt Elefteria er mee te pronken. Ze heeft echter teveel en te snel gegeten en moet dat nu met pijn in haar maag bekopen.

Even later is ook Andonis weer terug, meldt Vangelis zich en nog weer wat later meldt ook Nancy zich. Apostolis schijnt naar bed te zijn gegaan. Nancy is moe en vertrekt na een uurtje met Andonis naar huis. Elefteria wordt door Joanna mee naar huis genomen want ze voelt zich steeds beroerder. Ik word door Vangelis naar een nieuw stukje van de bar meegenomen. Daar krijg ik nog een metaxa-cola van een Vangelis die al aardig in de olie is. Ook Fanny is er en die ziet het tafereel met een glimlach aan.

Ik verlaat om 04:00 de bar en ga naar Jorgos voor een 'happy-meal'. Al snel zit ik dus aan mijn chocolade ijs en heb een tsipouro voor mijn neus. Het is redelijk druk en Jorgos heeft amper tijd om te gaan zitten. Ik krijg weer wat extra informatie toegespeeld terwijl hij de gasten bedient.

Voordat ik er erg in heb is het 05:15 en zie ik Spiros langskomen. Ik regel een koffie voor hem en zie hem langzaam wakker worden. Terwijl hij aan het werk gaat, zoek ik mijn bedje (nu een tweepersoons) op. Het wordt al licht als ik de heuvel op rijd richting Ionian Beach. Daar sluit ik om 06:05 mijn luiken.
 

Ja, lieve kijkbuislezertjes. Deze twee weken zijn omgevlogen. Als je wilt weten hoe het mij verder vergaat, dan zou ik zeker eens op de link aan de linkerkant klikken met de tekst "1 t/m 5 augustus". Daar nadert deze vakantiesoap zijn einde...