Reisverslag  1 t/m 7 Augustus 2007

Dag 60 - Woensdag 1 augustus 2007

10:00 Wakker. Als eerste een lekkere kop espresso en een ontbijt. Vandaag is het tikken, tikken en tikken. Er is heel wat te vertellen en ik bereid mij voor op een lange dag binnen. Tevens moet ik voor het werk nog wat zaken regelen en dat wil ik dan ook vandaag maar doen (ben nu toch bezig). De airco gaat aan en ik begin aan de eerste dag.

Tussen de dagen door werk ik voor de zaak en stel ik de foto's van de dorpsdansen veilig. Ook komt Lisa mijn kamer even kuisen. Ze vindt de temperatuur hier wel heel aangenaam maar wil mij niet te lang van mijn werk afhouden. Dus is ze weer snel vertrokken en kan ik weer aan de slag.

Dan gaan de uren toch wel heel snel. Gelukkig duurt een dag hier tot ver in de nacht anders zou het echt zonde zijn. Morgen maar weer wat zonne-uren opdoen want volgende week zal het wel weer behelpen worden. Niet teveel aan denken, nu nog even lekker genieten. Het is nu 16:20 en ik ben volledig bij de tijd. Dat werd ook wel eens tijd. Maar ik ben er nog niet want dan gaat de laptop zo in de tas en rijd ik naar Tolis toe. Daar gaat het dan online verder waarbij ik hoop dat alles goed komt. We zullen zien. De volgende update kan ik niet beloven, jullie zullen wel zien. Wordt vervolgd . . .

Ik ben naar Tolis gereden met de laptop en heb daar verbinding gelegd. Ik heb de update gedaan en heb tot na zessen daar zitten werken. Tolis is druk bezig met gasten te helpen en houdt de straat in de gaten want er rijden vele Grieken en Italianen rond die een kamer zoeken. Ik ga na het werk terug naar mijn appartement en zit aan de straatkant met Andonis. Ook hij roept regelmatig richting zoekende Grieken en Italianen. Daarmee vult hij toch weer twee kamers voor minimaal 1 nacht.

Ik ga naar mijn kamer en begin het avondritueel. Dan mag ik weer gaan genieten van een lekkere maaltijd die door Maria en haar keukenbrigade wordt klaargemaakt. Ik loop van tevoren altijd even de keuken in met de kreet "yiassas koritsia!" (hallo meisjes!) en wordt dan terug gegroet met "yiassou yiannis, kala essis" (hoi yiannis, alles goed en met jou). Ik geef het je te doen, iedere avond in een grote hitte en een fiks tempo maaltijden bereiden.

Deze avond verdwijnt er een choriatiki, tzatziki en inktvisringen met patatjes richting het spijsverteringssysteem. De mythos komt natuurlijk op tafel en ik hou aan dit alles weer een voldaan en tevreden gevoel over. Sakis ziet mijn tevreden blik en glimlacht. Hij ziet er deze week veel minder vermoeid en oud uit. Minder ouzo en wat meer slaap zullen daarbij wel geholpen hebben.

Ik kom iets na middernacht aan bij Sail-In en het is er rustig. Zo rustig zelfs dat Lucy op een stoel kan gaan zitten en daardoor slaat de vermoeidheid van de vele dagen werk extra hard erin. Katharina komt binnen en het is weer hommeles geweest op de camping. Ze is kwaad op haar bazin omdat ze het nooit goed doet. Ze heeft geen tijd gekregen om wat te kunnen eten, haar bazin vond dat maar verspilde tijd. Ze is vermoeid maar weet dat ze nu toch niet meteen zal slapen, vandaar dat ze toch maar naar de bar is gekomen.

Ik laat maar even flink tegen mij aan praten want ze moet het duidelijk even kwijt. Ondertussen drinkt ze in hetzelfde tempo als dat ik aan het drinken ben en dat ligt echt niet hoog. Toch slaat de alcohol - waarschijnlijk door de vermoeidheid en het gebrek aan een voedselbodem - er keihard in. Er worden nog wat tequila shots toegevoegd aan het repertoire en dat helpt natuurlijk ook niet om nuchter te blijven. Vanwege de politie gaat beneden de muziek uit en verhuizen we naar de eerste etage. Daar valt ze op een gegeven moment aan de bar in slaap. Ik sta beneden in het toilet als ik hoor dat ze haar proberen te wekken.

Het is 3:00 en voor haar de hoogste tijd om naar huis te gaan. Terwijl ik beneden op Kostas sta te wacht om mijn drankjes af te rekenen, zie ik Katharina naar beneden komen. Duidelijk onder invloed maar ze probeert zich groot te houden. Ze wil wat eten en glipt snel het pand uit. Het afrekenen kost nog even tijd en ik besluit haar daarna toch op te zoeken want ik maak mij zorgen. Ze is nog niet ver gekomen want na 20 meter beweging heeft de alcohol echt bezit van haar lichaam genomen. Het is niet de hoeveelheid want ik voel mij fris en helder in de kop.

Ze wil eten en dan slapen. Ik begeleid haar naar de pitta zaak en ze bestelt er twee pitta's. Ik heb ook wel trek en eet er ook een. Die van mij gaat op maar die van Katharina blijven zo goed als onaangetast. Ze weet wel wat er gebeurd naar is wankel op de benen en op van de slaap. Ze wil aan tafel weer gaan slapen en ik weet haar zover te krijgen dat we weer gaan lopen. De pitta's in een plastic zak mee en een flesje water in de hand. Ik ondersteun haar en stuur met zachte hand. Onderweg moet ik twee keer flink op haar inpraten want ze wil ter plekke gaan liggen slapen.

Mijn grip word steviger en de dwang wat sterker, ze mag best wel slapen maar dan wel in haar eigen bed. We lopen via wat kleine paadjes naar haar appartement. Ik ben even de weg kwijt maar ze is helder genoeg om aan te geven waar we naartoe moeten. De laatste trapjes op en dan de sleutel in het sleutelgat zien te krijgen. Ik neem dat maar even over van haar en ze valt binnen meteen op bed neer. Ze vraagt nog wel of ik de pitta's in de koelkast wil doen en ik vraag of ik nog meer kan doen. Ze schudt - al bijna slapend - haar hoofd, bedankt mij voor het thuis brengen en zakt dan verder weg. Ik sluit de deur achter mij, wetende dat ze hier beter af is dan ergens op straat slapend.

Ik ga dan ook op huis aan. Na deze sleeptocht ben ik helemaal fris geworden. Toch verlang ik ook wel naar mijn bedje en besluit niet nog even bij Pepper (Jorgos) te gaan hangen. Het is voor vandaag welletjes geweest. Het is 4:00 als ook mijn luiken sluiten.
 

Dag 61 - Donderdag 2 augustus 2007

10:30 Wakker. Ik wil een stevig ontbijt en besluit hiervoor naar Sakis Villa's te gaan. Daar krijg ik van Maria een stevige omelet en natuurlijk een frappee. Na deze stevige bodem verkas ik naar Tolis. Ik vertel hem dat ik vanavond naar het concert van Xatziyiannis wil. Hij zegt dat hij wel mee wil gaan en dat we dan met de Mercedes kunnen gaan. Dat moet ook wel want in mijn auto is daarvoor geen ruimte tenzij ik wat spullen in het appartement opsla.

Ik ga het centrum van Parga in. Er moet wat geld uit de muur gehaald worden en ik loop wat rond te snuffelen in de winkeltjes. Het is echter flink druk ook door wat bootjes met bezoekende toeristen. Buiten Parga staan ook altijd wel wat bussen van excursies die ook Parga aan doen. Bij de taxi standplaats zie ik Spiros en we staan even bij te praten. We hadden elkaar al een paar keer gezien want zijn taxi (met nummerplaat eindigend op 9052) en die grote kop daarbinnen zijn niet te missen. Altijd even toeterend en zwaaiend.

Daarna loop ik naar de Pepper bar en zie dat Jorgos er niet is. Die doet de nachtronde want hij is weer tot diep in de nacht open. Ik ontmoet Andreas en die heeft nu de leiding in de bar. Het is 15:00 en ik heb wel zin in een sandwich. De bekende combinatie van kaas, spek en ei gaat erop en ik vertel Andreas dat hij beter smaakt dan zoals Jorgos hem maakt. Hij glimt van trots en ik meld hem dat ik dat ook aan Jorgos zal vertellen. Terwijl ik eet zend ik die een sms en dan heb ik het helemaal gemaakt bij Andreas.

Ook stuur ik een sms naar Katharina want ik heb nog niets van haar gehoord. Als ze wil kom ik naar de camping toe. Ik krijg al snel een reactie en ze zou graag willen dat ik haar gezelschap hield. Ik tref een zwaar chagrijnige Katharina aan want het gaat verre van goed op het werk. Ze moet de anderen (de baby's zoals zij ze noemt) continue aansporen om wat te doen. Ze zien het werk zelf niet. Ze bedankt mij voor het thuisbrengen en vraagt of ze nog stomme dingen gezegd of gedaan heeft. Ik praat haar helemaal bij en vul zodoende de hiaten op. De pitta's liggen nog in de koelkast en ze werd vanochtend in dezelfde positie wakker als ik haar had achtergelaten. Kleren nog aan en lenzen nog in.

Ze kijkt heel erg uit naar de komst van haar hartsvriendin. Die komt 13 augustus en blijft twee weken bij haar in het appartement. Ik hou haar ook gezelschap als ze in de keuken wat gaat eten. Nu gaat ze gewoon eten als de jongens hun pauze (16:00-20:00) hebben gehad, ongeacht wat haar bazin ervan zal zeggen. Toch zit ze niet rustig te eten en heeft de maaltijd in een korte tijd naar binnen gewerkt (ondanks mijn aanmaningen om rustig te eten). Ik krijg een telefoontje van Apostolis en verwacht dat hij vraagt waar ik ben. Maar Tolis meldt dat hij vanavond niet mee gaat naar het concert want er komen laat op de avond gasten voor het appartement. Werk heeft voorrang, dus zal ik in mijn eentje gaan.

Ik vertrek richting mijn kamer en kleed mij om. Om 20:15 vertrek ik richting Igoumenitsa en verbaas mij dat het nog zo rustig is. Ik kom voorbij de oude haven maar zie niets van een podium. Ik zie wel een fikse file de andere kant op staan. Ik probeer zo snel mogelijk te keren maar dat kan niet zo vlug. Ik kan dus niet anders dan achteraan aansluiten. Na een tijdje zie ik dan veel wachtende mensen voor een hek. Ik heb verdomd veel geluk want, terwijl ik in de file sta te wachten, rijdt er een geparkeerde auto weg. Ik druk mijn wagen in het opengevallen gat en stap uit. Ik sta vlakbij en dat is een mazzel want veel mensen moeten een flink eind lopen.

Een ticket is 20 euro en het valt mij op dat er veel kinderen en bakvisjes bij zijn. Xatziyiannis is dan ook wel een soort Idols-Jim. Ik vind zijn muziek gewoon lekker en zijn stem is goed. Men had mij al gewaarschuwd dat er geen stoelen of een tribune is. Je staat gewoon de hele tijd. Ik kom het terrein op en kijk rond voor een goed plekje. Ik vind die achter de technici die op 20 meter van het podium staan. Net achter de cameraman weet ik dat ik ongestoord zal kunnen kijken want die blijft netjes achter zijn camera zitten.

Het concert staat gepland voor 21:00 maar om 22:30 komt er eindelijk beweging op het podium. Ik heb een tijd op de vlonders gezeten waar de technici op zitten en dus nog niet teveel sta-tijd verbruikt. Het gegil van de bakvisjes is goed te horen maar de totale opkomst valt mij behoorlijk tegen. Het concert wordt vergezeld van veel multimedia effecten en ik kan ook goed zien waar de technici mee bezig zijn. Xatziyiannis zelf valt mij behoorlijk tegen. Of hij heeft een kou op zijn stem of het is een studiozanger (ik bedoel dat zijn stem in de studio sterk verbeterd wordt). Mij valt het tegen en van de drie concerten komt hij op de laatste plaats (1:Kotsiras, 2:Remos, 3: Xatziyiannis).

Het staan gaat je niet in de koude kleren zitten. Ik wil bewegen maar ook niet mijn plekje kwijt raken. Mensen proberen ook op de vlonders van de technici te stappen maar dat zie je meteen in de camerabeelden. Dat statief is niet geveerd en menigmaal moet de security op Grieken inpraten en ze er vanaf sturen. Het concert is op afstand ook goed te volgen. Het geluid houdt zich natuurlijk niet aan een hekwerk. Op dat hek (of eronderdoor kijkend) zitten ook heel wat mensen. Ook de omliggende gebouwen zijn bevolkt en menig dakterras heeft een fikse bezetting. Je ziet dan wel niet de zanger of de beelden (het podium en scherm zijn naar zee gericht) maar je kunt wel luisteren.

Om 0:30 wordt de finale ingezet en zingt hij een medley van alle oude hits. Het sein van mij om het terrein te gaan verlaten. Ik heb genoeg gestaan en wil voordat de horde door de poorten komt erlangs zijn gereden. Gelukkig sta ik dichtbij want meer mensen hebben dat plan opgevat. Ik kan nog net langs de poort rijden voordat een flinke golf mensen naar buiten komt.

Om 01:15 ben ik in Parga, zet de auto neer en pak de scooter. Ik heb trek en haal bij Jorgos een sandwich. Die heeft het druk en dus praten we weinig. Ik wil ook door naar Sail-In en doe dat dan ook snel. Daar krijg ik van Kostas mijn metaxa-cola en merk ik dat het niet erg druk is. Er hangt wel een vreemd sfeertje en het lijkt alsof Pepe en Stefanos woorden hebben. Ik zie Katharina niet maar dat verbaast mij ook niet na deze werkdag en de afgelopen nacht. Die kan beter wat extra slaap gebruiken (had ze ook gezegd).

Vanwege het vreemde sfeertje en de rust verlaat ik om 3:00 de bar en ga terug naar Jorgos. Ik neem nog een sandwich en vraag hem of hij soms nog iemand kan gebruiken. Hij wil graag dat iemand hem helpt in de nachten en na 20 augustus dan op de middagen. Ik zal dit doorgeven aan Katharina. Ik weet niet of ze het wil maar het werk op de camping kost haar - op de manier waarop het nu gaat - een paar jaar van haar leven. Ik loop Dimitra (een ex van Jorgos die op een ministerie in Athene werkt) te dollen en krijg haar zover dat ze nog even blijft zitten. Ik krijg haar niet aan de tsipouro, zo wijs is ze dan wel. Ik niet want ik vind het gewoon lekker. Jorgos toekomstige ex komt morgen naar Parga en hij verheugt zich daar volledig op. Ik zie in de ogen van Dimitra dat zij het daar minder mee eens kan zijn, maar ja, liefde moet van twee kanten komen.

Ik zit nog wat met Jorgos te praten en het wordt nu wel heel stil op straat. Ik help hem afsluiten - de kussentjes hoeven niet meer naar binnen - en wens hem een goedenacht. Om 5:30 sluiten mijn luiken.
 

Dag 62 - Vrijdag 3 augustus 2007

11:00 Wakker en ik neem een Grieks ontbijt wat bestaat uit enkel een kop koffie. Ik stap daarna in de auto en rijd naar Arta. Net daarbuiten zijn wat zaken die beelden verkopen. Aangezien ik toch even een rondje wil rijden om te kijken of de band goed zit en even uit Parga te zijn, ga ik daar naartoe.

Ik kan echter niets vinden wat mij aanspreekt. Veel goedkoper dan in Nederland zijn ze niet of het zijn te grote beelden (qua vervoer). Ik kijk nog even bij de Lidl en een andere grote supermarkt naar de aanbieding maar ook daar is niets interessants te vinden.

Om 14:30 ben ik terug in Parga, pak de scooter en rijd naar Sakis Villa's. Als brunch verdwijnt er een club sandwich en ik zit een tijd met Sakis en Vangelis te praten. Ik ga daarna richting het andere eind van Parga want de scooter heeft dorst. Nadat die dorst gelest is krijg ik een sms van Katharina met de vraag of ik nog langs kom. Dat was ik wel van plan en dus stuur ik riching Lychnos.

Na weer wat gesjouw door het mulle zandstrand kom ik bij de bar aan. Daar tref ik Remi aan. Die zocht ik al even want ik hoop dat zijn fotoboek van Parga nu eindelijk af is. Hij wist al dat ik er was want Katharina had het hem net verteld. Het boek is af en ik vertel hem dat ik dat echt wil hebben. Ik word echter een beetje bang van Katharina. Ze loopt met een brede glimlach rond en die is echt. Het gaat vandaag op het werk goed, de baby's doen goed hun best en de rust van afgelopen nacht heeft haar zichtbaar goed gedaan. De frappee van Katharina (ze kan ze heel goed maken) is op en we schakelen over op bier. Remi heeft nog wat fotowerk te doen en vertrekt.

Ik zit weer in de keuken als Katharina haar eten naar binnen werkt. Dat ze daarna wat last van haar maag krijgt is geen wonder maar ik probeer haar humeur zo goed mogelijk te houden. Ze wil morgenochtend met mij koffie gaan drinken. Aangezien het morgen zaterdag is en ze in het weekend om 13:00 in plaats van om 15:00 moet beginnen, moet dat redelijk vroeg in de ochtend gebeuren. Waarschijnlijk komt ze vanavond dan ook niet naar de bar. Ik vind het wel leuk haar buiten de bar en het werk te spreken en stem hiermee in.

Het weer is aan het veranderen. Het is minder heet en de avonden koelen sneller af. Een koel windje maakt de terugrit naar Parga zelfs wat fris. Omkleden en dan naar Sakis. Een choriatiki en een bifteki yemisto (gehaktbal gevuld met feta). Ik zit een hele tijd met Maria te praten, het is een hele aardige vrouw. Ook komt Sakis erbij zitten en je ziet dat die twee nog steeds een goede relatie hebben.

Het is 0:45 als ik Sail-In betreedt en door Pepe naar wat Servische vrienden wordt meegenomen. Het is een aardig koppel en ik sta een tijd met ze te praten. Ik krijg van Katharina een sms met de mededeling dat ze naar bed gaat. Morgenochtend om 10:30 bij Mango zullen we elkaar zien. Kostas vult mijn glas weer bij en ik mag niet weg alvorens hij mij er een heeft aangeboden. Dat zijn er dus weer vier die aan het totaal van metaxa-cola's worden toegevoegd. Gelukkig heb ik de score niet bijgehouden, anders zou ik wel eens kunnen denken dat ik alcohol verslaafd ben (ben ik niet, hips). Om 3:30 heb ik de bar verlaten, lig in mijn bedje en sluit mijn luiken.
 

Dag 63 - Zaterdag 4 augustus 2007

10:00 De wekker. Ik kleed mij aan en neem een chocolade croissant. Dan pak ik de zwemspullen en vertrek ik naar de Mango bar. Dat is een nieuwe bar met zwembad, net voorbij Sakis Villa's. Het is er rustig, enkel wat moeders met kinderen. Ik bestel een frappee en krijg een sms van Katharina dat ze onderweg is. Ik bestel voor haar ook een frappee (metrio me gala) en moet haar helpen om de scooter op de standaard te krijgen.

Ze bestelt een sandwich en ik een tosti terwijl we over Athene praten. Ze is er vaker geweest en ik nog nooit (afgezien van die verdwaalpartij uit Pireaus in 2003). Waarschijnlijk gaat ze er deze winter weer even naartoe want ze geeft mij gelijk als ik zeg dat je er in de zomermaanden niet moet komen.

Daarna zoeken we een ligbed op en duiken het water in. Een paar baantjes later is ze een stuk meer ontspannen en we hangen wat aan de rand te bungelen als Remi binnen komt lopen. Hij is al aan het werk en moet ook foto's van dit geheel nemen. We krijgen hem niet zo gek dat hij het water in komt, hij blijft op veilige afstand. Voor Katharina is het alweer tijd om aan het werk te gaan en ze vraagt zich af of ze een gunst moet vragen waardoor ze langer kan blijven. Ik vertel haar dat ze die gunst beter kan gebruiken als haar vriendin komt. Daar geeft ze mij gelijk in en dus gaat ze richting werk.

Ik drink met Remi nog een koffie en koop het fotoboek. We zitten een tijd over fotografie te praten, ook over juridische aspecten. Hij moet verder met zijn werk en ik zie op mijn mobiel dat Tolis 4 keer heeft gebeld. Maar de mobiel lag onder de handdoek en stond nog in zachte stand (wekker stand). Ik rijd naar de receptie waar Tolis hoort te zitten maar hij is er niet. Ik wacht een tijd maar begrijp van de schoonmaakster dat hij voor werk even weg is. Ik stoor hem maar niet en ga naar mijn kamer. Die wordt net schoongemaakt en ik zit op het balkon te lezen totdat de vloer is opgedroogd.

Na een lunch ga ik even achter de laptop en zit wat memo's te tikken zodat ik de dagen nog weet uit te werken. Ondanks de drank blijken er nog voldoende hersencellen beschikbaar te zijn en te werken. Ik lig daarna een tijdje op bed te relaxen en te lezen. Ik ga om 17:30 het centrum in en haal een waardebon voor iets waarmee ik weet dat ik Katharina blij kan maken. Ik hoop dat ze ervan zal genieten, maar vertel jullie niet wat het is.

Op de weg terug naar de kamer zie ik Tolis en we praten even bij. Hij heeft mij gemist maar heeft het ook wel druk met alle business. Hij krijgt weer mensen die alles willen weten over scooterverhuur en ik ga door naar mijn kamer. Even wat voor mijzelf doen en dan naar Lychnos. De baas en bazin lopen beide rond, zien het werk niet maar geven wel iedereen commentaar als hun bestelling iets te lang duurt. Dat iedereen zich rot rent en de glazen zich opstapelen, dat is niet zo erg. De mondhoeken van Katharina hangen dus weer strak naar beneden en ik probeer haar tijdens haar etenspauze wat op te vrolijken. Maar ik merk dat er nog iets meer speelt, maar daar gaat zo niet op in.

Het is donker en wel erg fris als ik om 21:30 naar Parga ga. Gelukkig zit ik op een scooter en kan mij dus flexibel bewegen. Er staat een file voor Parga van mensen die dicht mogelijk bij het centrum willen parkeren. Dat gaat nu eenmaal niet met zijn allen en dus is het chaos. Ik zigzag er lekker tussendoor en heb enkel moeite met wat Italianen die gewoon midden op de weg stilstaan om uit te kijken naar een parkeerplaats. Als ze Grieks verstaan dan hebben ze begrepen wat ik ze toe heb geroepen.

Om 23:00 ben ik bij Sakis (yiassas koritsia) en neem er een choriatiki en een bon-filet met champignonsaus. Ik stoei weer wat met katzika-mou-Stavros en geniet van het eten. Na het eten gaat het snel berg afwaarts. Ik neem de steile weg naar Sail_in en hoop iedere keer maar dat die kleine remmen van de scooter het zullen houden. Toch gebruiken velen deze weg met de scooter en ik heb geen rode vlekken op de muren zien zitten. Katharina komt even later en ik hoor de reden waarom ze zich zo rot voelt. Niet alles hoeft in het verslag en daar hou ik het dan ook bij. De Katharina van vorig jaar komt er ook bij en zij weet van meepraten. Het is een klein dorp met een grote roddelmacht.

De mataxa-cola's komen en gaan weer. Katharina praat met een aantal gasten van de camping en ik word door Marianthi naar buiten genomen. Daar zitten ook Stefanos, Felicia, Lucy en een Griekse man. Ze zijn bezig een fles met shots soldaat te maken en ik mag helpen. Bij iedere uitroep moet geproost worden en dus gaat het snel. Lucy gaat Pepe helpen met het buitenzetten van het vuilnis terwijl ik nog een paar shots te verwerken krijg. Dan hoor ik binnen wat gehuil. De dam is gebroken bij Katharina en ze heeft Lucy als schouder om even flink uit te huilen. Lucy kijkt mij hulpeloos aan en ook ik begin bemoedigend op Katharina in te praten. Ik vraag of ik haar naar huis moet brengen maar ze wil nog niet naar huis. Ze moest het even kwijt en gaat weer naar boven.

Ik heb voldoende gehad en reken af. Ik wens iedereen nog de genoegens van de nacht en ga op huis aan. Om 5:15 sluit ik mijn luiken.
 

Dag 64 - Zondag 5 augustus 2007

11:00 Ik word wakker, open de balkondeuren en zie heel veel wolken. Zoveel heb ik er de afgelopen anderhalve maand niet meer gezien. Parga treurt omdat dit mijn laatste volledige dag in Griekenland is. De rondreis zit erop maar ik heb de toezegging al voor volgend jaar. Ja, ik ben bevoorrecht en heb een hele goede werkgever. Die weet hoe je mij kunt motiveren (de woorden in de mail waren ongeveer 'na een "paar" maanden met "lichte" arbeid kun je dan weer afreizen naar je geliefde land'). Er ligt genoeg werk op mij te wachten maar er zitten hele leuke uitdagingen bij. En met het vooruitzicht op weer een rondreis kun je mij heel veel werk laten verzetten.

Ik zit net aan een ontbijtje op het balkon (er is geen zon dus nu goed te doen) als Katharina belt. Ze is vermoeid, net wakker maar wil toch nog even snel een koffie met mij drinken voordat ze weer aan het werk moet. We spreken af bij Tango en ik heb beide frappee's al klaar staan als ze eraan komt. Het is druk op de weg want de Grieken gaan nu massaal het strand op. De zon komt er af en toe door en dit weertype vinden de Grieken veel aangenamer.

Katharina is nog zwaar emotioneel en heeft slecht geslapen. Ik wens haar nog veel sterkte en geef haar de waardebon. Dat doet haar weer even breken en de tranen vloeien. Ze is er wel heel blij mee, af en toe breekt er een glimlach door de tranen heen. Ze zegt voor de zoveelste keer sorry en ik zet daar nu een straf op. Iedere keer kost het haar een drankje en ik zeg dat ik vanavond dan zeker dronken zal zijn. Die grap helpt haar er net voldoende bovenop.

Ze heeft de koffie net op als het tijd is om aan het werk te gaan. Ze vraagt met een smekende blik of ik ook langskom. Ik verzeker haar dat ik langs zal komen en wens haar veel sterkte. Zij vertrekt richting Lychnos en ik rijd naar Tolis. Daar betaal ik de kamer en wordt daarvoor hartelijk bedankt door Tolis en zijn vader. Hierna ga ik terug naar mijn kamer en begin wat spullen in te pakken. Ik plof lezend op bed maar geef mij al snel over aan een siësta. Vannacht zal het niet vroeg worden dus een extra buffer kan geen kwaad.

Om 18:00 ben ik weer wakker en zet de auto langs de weg neer. Zo kan hij niet geblokkeerd worden wat op de oprit wel kon gebeuren. En ik moet morgenochtend wel weg kunnen rijden. Daarna ga ik naar Lychnos en heb geluk, de slagboom van de camping staat open en er is geen bewaker. Ik rijd naar beneden en dat scheelt wat geploeter over het strand. Alle ellende komt tegelijk en dat geldt nu zeker voor Katharina. De baby's zijn in opstand gekomen en vanmiddag is er een behoorlijke woordenwisseling geweest waar alle gasten bij waren. De bazin had enkel toegekeken, niet ingegrepen en had daarna enkel een opmerking gemaakt dat er nog zoveel tafels niet afgeruimd waren.

Katharina is nu niet meer emotioneel, de kwaadheid heeft nu de overhand. Lekker werken daar! Onder haar etenspauze gooi ik toch maar weer eens het balletje van de Pepper bar op. Ze kan het echter niet maken richting haar vriendin om de nachten weg van huis te zijn en niet met haar te kunnen stappen. Daar zit wat in, maar dit is ook geen wenselijke situatie. Kortom, ze kan geen kant op. Ze bedankt mij voor alle gezelschap en ik zeg haar dat dit wederzijds is. We zien elkaar vanavond bij Sail-In nog.

Ik ben om 21:00 bij Tolis die mij nog twee flessen olijfolie belooft en mee wil gaan naar Sakis. Ik ga naar mijn kamer voor een douche en hij komt mij daar halen. Zijn broertje klopt aan, net als ik Ruud aan de lijn heb. Die wist niet zeker of ik nu al de boot op zou stappen. Dat was eerder wel de planning maar nu is dat morgenochtend. Hij wenst mij alvast een goede reis en ik bedank hem nogmaals voor alles. Dat bedanken doe ik ook bij Andonis die met twee gevulde flessen weer de kamer binnenkomt.

Tolis staat voor de deur de audio installatie van de Mercedes aan de vriendin van Andonis te demonstreren. Dan pakt hij ook weer de scooter en rijden we naar Sakis. Laatste avond in Griekenland schrijft een saganaki en paidakia voor. Dus die neem ik ook. Tolis is vrij stil en heeft zijn bier bijna op als hij bedenkt dat hij aan de antibiotica zit vanwege een keelontsteking. Hij is moe en dat is ook vanwege de medicijnen. Toch legt zijn vader en de business ook veel druk op zijn schouders.

Ik neem - opnieuw dit jaar - afscheid van mijn Sakis vrienden. Ik krijg weer een fles ouzo en zeg voor de grap dat ik volgend jaar wel vier keer afscheid zal nemen. Ik wens ze een goede zomer en winter toe en hoop ze volgend jaar gezond weer te zien. Dan volg ik Tolis die al naar beneden aan het rijden is. We lopen wat langs de boulevard en hij pikt wat - voor hem bekende - dames op. Die dames kennen elkaar niet en hij moet het gesprek gaande houden. Ik doe ook niet veel mee in de gesprekken want die zijn in het Grieks. Om 1:00 neem ik afscheid van hem en ga naar Sail-In. Daar is het goed druk. Ik krijg weer een metaxa-cola maar zal het tempo nu heel laag houden.

Even later komt ook Katharina binnen. Ze is weinig spraakzaam maar wilde toch komen om mij een goede reis te wensen. Remi komt binnen en neemt foto's van ons en de rest van de bar. We verkassen naar boven totdat ik het om 2:30 welletjes vind. Ik neem afscheid van Remi en dan van Katharina. We houden contact en zullen zien wat de toekomst brengt. Dan ga ik naar beneden om daar de Sail-In ploeg gedag te zeggen. Stefanos, Akis, Minas, Pepe en Lucy "my queen of drama". Kostas wil mij nog een drankje aanbieden maar ik weiger beleefd. Ik bedank hem voor alle goede drank en hij bedankt mij voor de vele lollige momenten die we hadden (Woeha). Buiten staat Marianthi en die komt naar binnen om afscheid te nemen. Ik ga nog op de foto met Lucy en Marianthi want Remi was alweer beneden aan het foto's nemen.

Dan verlaat ik de bar en ga richting Jorgos in de Pepper bar. Daar ontmoet ik zijn toekomstige ex met haar moeder. Ze zijn eindelijk gekomen en Jorgos loopt met zijn bekende brede glimlach rond. Hij maakt mij "happy" met de fles tsipouro en een sandwich. Ik hoor een verbaasde uitroep en die is van Remi. Hij zit niet veel later met een Italiaan gitaar te spelen en we proberen de teksten van wat bekende songs voor de geest te halen. Hoe gezellig het ook is, de gitaarmuziek doet mij wat melancholiek worden, het is nu echt bedtijd. Afscheid van Jorgos en nogmaals van Remi. Om 4:15 sluit ik dan de luiken voor een echt kort nachtje.
 

Dag 65 - Maandag 6 augustus 2007

07:15 De wekker gaat en ik heb even het gevoel alsof ik net mijn bed ingestapt ben. Dat is ook zo maar de lichaamsfuncties komen snel op gang en laten dat gevoel verdwijnen. Het is redelijk fris en dat geldt zowel voor mijn bovenkamer als de buitenlucht. De koffiekop stond al klaar en nadat het water heeft gekookt heb ik een lekkere sterke bak. Die moet afkoelen en ondertussen rijd ik de auto de oprit op en begin met inpakken.

Alles gaat snel en ik ben om 8:00 al klaar. Ik besluit een laatste duik in het zwembad te nemen en klim over het hekje. Dat is ook lekker verfrissend en ik ben niet veel later echt gereed voor vertrek. Een laatste controle, de sleutels in de burolade en dan rijden maar. Het is 8:20 als ik Parga verlaat. Onderweg nog even tanken want hier is de diesel het goedkoopst. De tank wordt tot de rand gevuld en om 9:10 ben ik in de haven van Igoumenitsa. Ik koop nog wat frisdrank voor in de hut en een eau-de-toilet in de taxfree shop (wat het eigenlijk niet is maar de prijs is wel lager). Inchecken bij de Minoan balie, de boot ligt er al en ik mag op het ingangsdek mijn auto neerzetten. Ik hoop dat ik nu wel heel snel van de boot af zal komen.

Via de receptie naar hut 756 en dan naar het restaurant voor een ontbijtje. Loukoumades kies ik want die zal ik in Nederland niet snel eten. Via de voorramen zie ik dat we Griekenland verlaten. Het stemt mij wat droevig maar ik weet dat er een tijd van vertrek is. Misschien dat je er naar 5 keer wat meer aan gewend raakt hoewel ik zeker nog wel aanvallen van heimwee zal krijgen. Zeker als het weer in Nederland zich van zijn slechtste kant laat zien.

Ik installeer de laptop maar besluit dan toch eerst wat te slapen. Na dat "slaapje" van 4 uur is het dan echt tijd om te gaan tikken. Lekkere lounge muziek erbij (ik heb een kopie van een cd van Katharina opgezet) en zo verstrijken de uren. Tussendoor de benen strekken want het is geen erg ergonomisch verantwoorde zit. Maar ik heb veel voor jullie over om jullie op de hoogte te houden van mijn belevenissen.

Het is nu 21:32 als ik dit tik, ik ben dus weer helemaal bij. Zodadelijk de site klaar zetten en dan met de laptop een dek hoger gaan. Ik heb toegang tot het wireless voor 2 uur. De site bijwerken en dan naar bedje. Morgenochtend om 7 uur eruit, ontbijt en rond 8:30 van de boot. Als het weer, wegwerkzaamheden, files en de auto meewerken hoop ik rond 22:00 in Meppel aan te komen. De volgende dag de auto uitpakken en de dag erop aan het werk. Ja, ik zal het zwaar hebben! Voor nu rest mij een "ta leme" (wij gaan elkaar spreken).
 

Dag 66 - Dinsdag 7 augustus 2007