Reisverslag  15 t/m 30 Juni 2007

Dag 13 - Vrijdag 15 juni 2007

07:45 Ik word wakker doordat iemand verderop met een drilboor beton wil gaan bewerken. Katharina heeft nu ontbijtdienst dus de zusjes wisselen elkaar iedere dag af. Na het ontbijt stap ik in de auto voor een ritje. Als eerste stop ik bij de zaak waar ik vorig jaar het kerkje heb gekocht. De man herkend mij bijna meteen (zeker als hij het Nederlandse kenteken ziet) en ik moet naar binnen voor een koffie. Daar laat ik de foto's zien en hij is onder de indruk. Hij wil graag mijn telefoonnummer om een keer af te spreken voor een koffie. Ook moet ik hem beloven dat ik volgend jaar met een vrouw terug kom want na 42 jaar moet je getrouwd zijn.

Daarna rijd ik nog wat in de rondte en kom in Veria terecht. In een supermarkt koop ik een frappee-shaker voor Bob. Die wordt een echte frappee drinker. Ik ben blij dat de airco in de auto werkt en dat de warenhuizen ook airco hebben want het is nog steeds broeierig. Het is echter onbewolkt en de temperatuur schiet omhoog richting de 35+ graden.

Thuis gekomen voel ik echter een druk op mijn hoofd die niet veel goeds voorspelt. Ondanks een verkoelend bad komt de hoofdpijn doorzetten en moet ik aan de medicamenten. Drie uur slaap later heeft dat een juiste uitwerking gehad en dat stemt mij tevreden.

In de lobby zijn Akis en Toula met hun dochtertje Mara aan het spelen. De dame stapt al in de rondte en heeft duidelijk een eigen wil. Het Griekse temperament zit er al duidelijk in. Er is geen wolkje aan de lucht als ik om 21:30 ga eten. Ik ben de eerste gast en Athina hoopt dat ik een "goed been" heb. Dat blijkt een letterlijke vertaling te zijn van een Griekse uitdrukking en als ze mijn glimlach ziet ontkent ze dat het die betekenis heeft.

Ik heb blijkbaar een goed been want het terras stroomt hierna al snel vol. Ik zit dan al aan de Kefalotiri en de tomaten-komkommer salade. Daarna krijg ik soutzoukakia (gehaktballetjes) in yoghurtsaus op een pittabroodje. Het gaat erin als koek.

Voldaan loop ik naar binnen en krijg van moeders een schaaltje kersen en een zoetigheid (cakeje met vanillepudding erop). Vanwege het goede been mag ik ook vandaag de retsina niet betalen. Ik wens iedereen een goede nacht en ben om 23:45 thuis waar alles al in diepe rust is behalve Akis. Die wacht nog op een sandwich die hij besteld heeft en gaat daarna ook naar bed. Na weer een paar dagen om de wereld sluit ik om 0:30 de openstaande ramen en mijn luiken.
 

Dag 14 - Zaterdag 16 juni 2007

05:55 Wakker. Er zijn dagen geweest dat ik toen pas naar bed ging. Die lijken nu al heel lang geleden. Ik sta op want ik wil een fikse wandeling gaan maken nu de lucht nog redelijk fris is. Ik beleef het wakker wordende Naoussa terwijl ik door de straten loop. Ik zie nu ook waar de coffeeshop van Takis is en besluit hem in de loop van de ochtend te bezoeken. Hij is er nu nog niet maar je zal verbaasd staan te kijken hoeveel zaken er al open zijn op dit tijdstip. Ook veel oudjes zitten al op het balkon of staan te vegen.

Als ik een uur later weer terugkom kijkt Akis verbaasd op vanachter de balie. Ik leg hem het geheel uit en hij verklaart mij nog steeds voor gek. Ik ga in de kamer afkoelen want het laatste stuk was heuvel op en in de alsmaar sterker wordende zon. Daarna een douche - in het zit/ligbad - en dan naar het ontbijt.

De ochtend duurt zoveel langer als je vroeg opstaat en als ik al een tijd met Akis zit te praten op het terras blijkt het pas 10:00 te zijn. Een vader van een van Akis leerlingen (Akis geeft les in Griekse dans) komt langs voor een koffie. Hij neemt een doosje loukoumades mee en ook ik mag deelgenoot zijn van deze lekkernij. Kostas, de vader, heeft tijdens een van de tournee's van de dansgroep acht dagen met Akis een hotelkamer gedeeld. De band is dus stevig en dat zie je zoals ze met elkaar omgaan. In Nederland een leraar met een vader op een hotelkamer? Je kunt er enkel andere dingen bij denken. Hier is dat allemaal veel normaler.

Ik loop het centrum in en kom bij het kafenion van Takis. Ik krijg van Evie - die volgens mij zijn oudste dochter is - een frappee terwijl Takis zelf de oudere mannen bedient. Er zitten er twee al (tijden) aan de tsipouro en die kijken ook heel glazig om zich heen. De rest van de mannen zit aan de koffie. Een aantal spelen tavli (een soort blackgammon) en andere doen kaartspelen. Daarnaast heb je dan de vele toeschouwers die zich as stuurlui aan wal gedragen.

Ik kan hier tijden naar kijken, hetgeen ik ook doe. Mijn frappee is op en wordt vervangen door tsipouro en mezes (kleine hapjes). Evie doet dat in opdracht van Takis en ik heb niets in te brengen. Zolang het met mate is zal het wel gaan en hier zijn genoeg maten. Om 13:00 sta ik dan echt op maar mag niets betalen. Takis spreekt wel heel snel Grieks en gelukkig kan zijn dochter wat zaken vertalen in het Engels. Ik mag zo vaak terugkomen als ik wil, ik zal altijd welkom zijn. Dat is nou de Griekse manier van gastvrijheid!

De dag begon zonnig en dat verandert nu in rap tempo. Donkere wolken komen vanaf de bergen en het wordt zeer broeierig. Ik ga op de kamer aan het verslag werken want dat heeft weer wat achterstand opgelopen. Ondertussen komt er een onweersbui langs met fiks wat gedonder maar geen regen. Met de ramen open is het beter uit te houden dan dicht en ik pas nog een truc toe, namelijk een vochtig t-shirt aantrekken. Dat koelt echt meesterlijk af en ik deze warme lucht is het toch zo weer droog. Hoe ik aan deze tip ben gekomen kan ik hier niet helemaal vertellen maar het betreft een verhaal van een opdracht in Assen en brandslangen. Daar wil ik het bij laten anders zou het nog tegen mij gebruikt kunnen worden.

Het is nu 16:50 (ja, Griekse tijd) en de zon is weer volop aanwezig. Ik ga zo het verslag live zetten en ben dus nu weer helemaal in de tegenwoordige tijd. Wordt vervolgd...

Het verslag is weer bijgewerkt en ik heb de systemen gecontroleerd. Alles loopt nog, dus dat koste niet veel tijd. Ik ga in de lobby wat zitten lezen want daar is het wel wat koeler. Een frappee zorgt voor de nodige cafeïne, dus daar kom ik mijn tijd wel mee door. Het is avond voordat ik het weet en dat betekent een avondritueel en gaan eten. Om 21:20 meld ik mij bij de taverna en ik ben niet de eerste. Er zitten al wat Grieken aan tafel. Volgens Athina zal een stoofpotje van varkensvlees in een soort tomatensaus mij wel smaken en ik volg haar advies. Ze weet precies wat ik niet wil en dus is ze een goede adviseuse op het gebied van nieuwe gerechten. Natuurlijk zijn ook de kefalotiri, de tomaten-komkommer salade en de Malamatina retsina van de partij. Het is een redelijk drukke avond maar ik heb het wel eens voller gezien want het binnengedeelte blijft - vanwege de warmte - leeg en dat heb ik ook wel eens, ondanks de warmte, vol zien zitten.

Voldaan slenter ik weer richting huis waar ik 0:15 aan kom. Katharina zit nog TV te kijken maar gaat zo richting bedje. Er moeten nog nieuwe gasten binnenkomen maar de tijd is onbekend en dus gaat ze er niet langer op wachten. Ze bellen maar aan. Ik ga naar mijn kamer waar de ramen de gehele avond al wagenwijd open hebben gestaan. Dit heeft enigszins een verkoelend effect gehad maar nu sluit ik ze anders dan heb ik morgenochtend de zon er vol in. Kort hierna sluit ik mijn eigen luiken.
 

Dag 15 - Zondag 17 juni 2007

Ik ben om 07:45 wakker en na het ochtendritueel ga ik naar de ontbijtkamer. De frappee sla ik dit keer over en ik neem een warme koffie. De frappee wil ik bij Takis en zijn kafenion hebben. Zo gezegd, zo gedaan en daarom ben ik voor negen uur al onderweg naar Anomoni. Er zijn al wat oudere mannen aanwezig en die kijken mij verbaasd aan. Ik word verwelkomd door Takis, Evie is er nog niet. De oudere mannen zijn al aan het discussieren (waarover kan ik geen wijs uit worden) en er komen er steeds meer bij vanuit de flats die rondom (en boven) Anomoni zijn gebouwd. Takis zit dus vlakbij zijn doelgroep. De oude flats zien er uit als een erg verlopen bejaardentehuis maar volgens mij kennen ze dat fenomeen hier niet. Ik zie ook geen enkele zuster of bejaardenverzorgster over de gangen lopen.

Na een uurtje heb ik het wel gezien en ga ik richting een bar met lekkere bankjes bij het park. Die bar is gekoppeld met tuinplannen en laat ik die nou net bij mij hebben. Mijn ouders zijn in Meppel en ik verzin wat vragen want ze willen schijnbaar heel graag meten. Na een telefonische overdracht van de vragen krijg ik de antwoorden (de maten) kort daarop keurig via een sms terug. Ik kan dus nu verder met de detaillering van het ontwerp en hou dit keer de juiste maten van de Ytong blokken aan (ja moeders, de kwast kan nog niet weg, haha).

De telefonische vraagstelling werd wel ernstig gehinderd door de hoeveelheid Grieken die op het terras zit. Na de kerk is het blijkbaar koffietijd want de aanvragen voor frappee lopen storm. Mijn vader vroeg zich al af wat die herrie op de achtergrond was en ik leg hem uit dat dit Grieken zijn die praten. Ik zit lekker op een bankje en de bijbehorende stoelen zijn reeds ingepikt door de steeds groter wordende Griekse groep. Ze hebben wel netjes gevraagd of ze de stoelen mochten gebruiken. Het wordt steeds warmer en ik word gek van de vliegen die, dankzij het water in het park, welig tieren. Dus verlaat ik 12:30 het terras.

De middag en begin avond worden doorgebracht op de kamer met deels lezen, deels computeren (ik kan het niet laten) in een vochtig t-shirt en een siësta. Het begin van de avond is nog steeds warm maar ik gooi de ramen toch maar open. De vliegenmepper heeft het soms even druk maar dat mag de pret niet drukken.

Ik ga om 21:45 richting restaurant en hoor van Athina dat ze samen met Dimitris straks na sluiting richting Chalkidiki vertrekken. De zaak is maandags gesloten en dan zitten zij bij haar schoonfamilie. Er is weer lam uit de oven dus het hoofdgerecht is bekend. De voorgerechten mogen ook geen verrassing zijn evenals de drank. En dus is de bestelling compleet. Het smaakt weer uitstekend en dat ben ik hier niet anders gewend. Ik krijg een raki (het laatste uit de plastic fles) en we zitten nog wat op het terras na te praten. Dimitris heeft het aan zijn keel en krijgt van Athina een kopje thee (mint, citroen en honing).

Hij praat meer tegen mij dan hij ooit heeft gedaan want het is niet zo'n prater. In augustus gaan ze twee weken dicht. De Grieken zijn dan op vakantie, er zijn geen toeristen en er komen blijkbaar weinig Grieken naar Naoussa (geen zee/strand). De plannen gaan richting Alonissos en dan wel wild kamperend. Ik neem om 23:45 afscheid van ze en wens ze een goede zomer. Bij het hotel aangekomen schrikt Toula wakker. De gasten van kamer 22 zijn hun sleutel vergeten en kunnen er anders niet in. Dus wil ze opblijven maar Mara heeft haar vanochtend al vroeg gewekt. Het was dus een lange dag en haar ogen willen zich het liefst sluiten. Ik wens haar een goede nacht terwijl zij weer verder kijkt naar een medisch programma. Dat hoef ik voor het slapen gaan niet te zien, anders had ik haar wel gezelschap gehouden.

Op bed lig ik nog even te lezen totdat wat Grieken beneden mij een feestje willen gaan bouwen. Ik hoor het klikken van hakjes en af en toe een "hoppa!". Na een paar keer stampen is de boodschap overgekomen en wordt het stil. Ik sluit dan ook mijn luiken, het is 01:00.
 

Dag 16 - Maandag 18 juni 2007

07:00 Word ik uit mijzelf wakker maar dat is eigenlijk nog iets te vroeg. Ik blijf nog even liggen soezen totdat ik om 07:30 het bed definitief de rug toekeer. Ik pak mijn spullen in maar dat is zo gebeurd. Met de lift gaat de handel naar beneden en hup, zo de auto in. Toula zit er alweer op en top bij, maar ze heeft slechts 5 uurtjes slaap gehad. Die krijgt vanmiddag wel een terugslag. Samen met de schoonmaakster gaat ze nu het terras schoonmaken, terwijl ik nog een douche neem in het mooie zit/ligbad.

Ik sta nog wat toe te kijken hoe Toula het terras onder water zet (poli nero!) en dan vraagt ze of ik trek heb in een frappe. Ik knik bevestigend en ze komt naar binnen gelopen. Ze ziet in een oogopslag iets wat ik gemist had, namelijk de schoonmaakster heeft het gehele ontbijtbuffet al op de kar staan en wil dit weer naar de opslag brengen! Blijkbaar zijn er geen mensen meer in het hotel (ik hoorde er een aantal vroeg vertrekken) en dacht ze dat ik al ontbeten had omdat ik mijn spullen al in de auto zette. Ik kan nog wat spullen van de kar halen en zo komt alles toch nog goed.

Na het ontbijt ga ik met Toula nog even op het opdrogende terras zitten. We praten nog wat en dat gaat bijna allemaal in het Grieks. Soms moet ik wat uitleg vragen en soms kom ik dankzij andere woorden uit de zin op de bedoeling. Dan is de tijd van afrekenen gekomen en ik krijg een hele mooie prijs (zeker gezien mijn verblijf in de suite). Drank en koffie mag ik weer niet betalen en ook geld voor de spaarpot van de kinderen wordt door Toula resoluut geweigerd. Ik zal dus een andere manier moeten vinden om hun eens te bedanken. Daarna neem ik afscheid van deze schat en vraag ik haar iedereen de groeten te doen en te bedanken.

Het is 9:15 als ik Naoussa verlaat. In Veria stop ik nog even voor het kopen van een presentje want ik heb vanavond een verjaardagsfeestje. De jarige, mevrouw Pronk, moeder van Elsbeth, weet niet dat ik nu al kom. Zij hebben hun laatste dag op Thassos want morgen vertrekken ze naar Nederland. Eindelijk heb ik iets leuks gevonden en kan ik echt op weg naar Thassos. De snelweg naar Thessaloniki ligt er nog steeds strak bij en met 135 op de cruisecontrole schiet het lekker op. Ook de rondweg bij Thessaloniki gaat goed en ik vergis mij niet meer in afslagen.

Er zijn weer nieuwe stukken snelweg opengesteld en dus is de reistijd naar Kavala met - ik schat - een half uur bekort. Toch is nog niet alles af en ik moet op de snelweg ook nog even oppassen want er staat een militaire colonne breeduit op de vluchtstrook. Ze vertrekken weer en knallen zo de snelweg op, malakies! De toeter laat horen hoe ik daarover denk en ik ben niet de enige die zo reageert.

Om 12:30 moet ik dan nog in de maisvelden richting Keramoti stoppen want mijn blaas houd het niet langer vol. Oef, dat lucht toch wel op. Ik koop in Keramoti een kaartje (13 euro is dat nu) en ga op de boot. Mij wordt verzocht toch uit te stappen want normaal blijf ik zitten. We vertrekken pas over een half uur en de oversteek kost ook een half uur. Tijd dus voor een frappee en een tosti. De eerste gaat in zwarte rook op omdat de dame die vergeet. Ook de tweede zou ze bijna vergeten maar ik herinner haar er op tijd aan.

Het is 14:00 als ik de boot af rijd (of stuif zoals Elsbeth dat vorig jaar vond) en ik ben al snel bij de villa's. Villa 4 mag ik gedurende 4 nachten bewonen, daarna is hij verhuurd. De overige twee nachten mag ik in het appartement onderin het huis verblijven. De familie is naar het strand maar dat wist ik. Ik rijd de auto naar boven en haal de gewenste spullen eruit en breng ze in de villa (de sleutel zat in de deur). Daarna rijd ik naar de supermarkt want ik doe meteen maar wat inkopen. De auto rijd ik weer naar zijn vaste plekje bij de receptie en met de boodschappen loop ik naar de villa.

Ik zet de airco op de slaapkamer even op vol want het is broeierig in huis. Daarna is het tijd voor de eerste plons in mijn privé-zwembad. Ik lig er even in als ik de stem van Tim hoor. De familie is terug en ik kleed mij weer aan. Door Tim en Ioli word ik als eerste begroet want die liggen alweer in het water, het zwembad van villa 1 waar opa en oma resideren. Daarna wil ik door de garage het huis in lopen als ik oma (mevrouw Pronk) tegen het lijf loopt. Ze had de auto al zien staan maar reageert toch verrast en helemaal als ik haar feliciteer. Ik leg haar uit dat alles met voorbedachten rade is gepleegd en ze vindt het hartstikke leuk.

In huis tref ik Elsbeth aan en ik zie dat ze moe is. Stelios ligt al op bed en ze wil eigenlijk ook even plat. Ik geef haar groot gelijk en zie haar straks weer. Op de terugweg ontmoet ik ook opa Pronk en we staan samen even naar de zwemmende koters te kijken. Ook ik wil wel even plat en ga dat ook doen.

Heel veel siësta krijg ik echter niet want middels sms krijg ik door dat de plicht roept. Er zijn wat problemen met bepaalde software en dus wordt de laptop in gereedheid gebracht. Het duurt nog even voordat ik een goede verbinding heb want de villa staat tegen een berghelling en de villa is goed van gewapend beton voorzien. Toch lukt het mij en kan ik aan de slag. Na een uurtje is het probleem verholpen maar ben ik weer helemaal wakker. Het verjaardagsfeestje zal toch niet laat worden en dus sla ik de siësta over.

Om 18:00 betreed ik de woning en zie enkel de nieuwe oppas. Ze heet Clara en komt uit Tsjechië. Ze kent geen Nederlands of Grieks, enkel Engels. Dat geeft nog wel wat problemen met de communicatie richting de kinderen maar dat zal nog wel goed komen. De kinderen kunnen aan tafel en ik ga erbij zitten. Dan zie ik ook pas Tijn en even later komt Stelios ook binnen. Ik begroet hem maar hij moet nog even naar de zaak en ik zie hem vanavond iets langer.

Elsbeth en ik eten niets want wij krijgen vanavond nog wat. Dan komt er een Brabantse wervelwind binnen, genaamd Esther. Ze werkt voor toeristiek en gaat alle accommodaties af en beschrijft de dorpjes. Elsbeth krijgt haar drop en zij krijgt eten en mag de was hier doen. De Brabantse gezelligheid zit meteen overal en ze heeft al meer op Thassos meegemaakt dan ik ooit zal doen (vechtpartij tussen Grieken met een fakkel, besprenkelt worden met citroen door een oude vieze Griek). De kinderen krijgen niet alles mee maar luisteren met open mond. Daardoor komt er van eten wat minder terecht maar toch krijgt Elsbeth er bij Tim wat in en ik heb mijn vriendinnetje Ioli onder mijn hoede. Dankzij een wedstrijdje met Elsbeth krijgt ook zij voldoende eten binnen en mogen ze alledrie een ijsje.

Dan wordt oma naar het huis gelokt en zingen we allemaal voor haar. De leeftijd van een dame mag niet vermeld worden maar ze is geboren in 1929. Die leeftijd en dan nog zo vitaal, ik teken ervoor en hoop dat mijn ouders dat ook mogen halen. Tijn vind mijn rijmpje wat eindigt op "vreterij" zo leuk dat ik het een paar keer moet herhalen. De kinderen - zoals bijna alle - worden na het eten super actief en dat hebben we geweten. Opa kruipt in een hoekje en ziet het met lede ogen aan. Oma is alweer aan het inpakken en Esther heeft blijkbaar net zoveel energie gekregen. Elsbeth krijgt de kids uiteindelijk met veel moeite naar boven, richting bad en dan naar bed.

Ik ga richting villa en kleed mij om voor de avond. Om 20:45 gaan we richting taverna Syrtaki waar de moeder van Stelios boven woont. Onderweg koopt Elsbeth nog een ijstaart en die kan gelukkig nog in de vriezer bij de taverna. Vader en moeder Pronk (de jarige), Elsbeth, Stelios, moeder en tante van Stelios en ik zijn de aanwezige op dit verjaardagsetentje. Ik geef de jarige haar cadeautje (een mooi lantaarntje waarvan het deurtje open kan zodat je er een waxinelichtje in kan zetten). Ze is er blij mee want ze had al eens naar zoiets staan kijken.

We eten mezes en dus komt de hele tafel vol te staan. Ik ben aan de Mythos en zit veel met opa Pronk te praten. De moeder en tante krijgen het minste mee want er wordt nu veel Nederlands, wat Engels en Duits gesproken. Stelios en Elsbeth vertalen af en toe wat in het Grieks en ik probeer ook zoveel mogelijk in het Grieks richting Stelios te spreken.

Het is een gezellige avond maar ik zie dat Stelios wel heel erg moe is. Hij moet echter morgen vroeg op (de boot van 7 uur) en gaat via Volos naar Skiathos voor het werk. Daar overnacht hij dan en kan woensdag weer dat hele stuk terugrijden. Vandaar dat hij het om 23:00 welletjes vind en we gaan op huis aan. Ik neem nog geen afscheid van opa en oma Pronk want die ga ik morgen uitzwaaien (kan niet mee naar vliegveld en Lidl want de auto zit vol.

Ik lig nog even op bed te lezen maar om 0:15 sluiten ook mijn luiken.
 

Dag 17 - Dinsdag 19 juni 2007

07:45 wakker. De auto van Elsbeth zie ik nog staan, dus zet ik een kop koffie. Als ik om 08:10 weer kijk is die verdwenen. Dus ik spring in de auto en rijd naar de haven. Daar zie ik nog niemand en dus bel ik Elsbeth. Ze waren al onderweg en komen er zo aan. Ik heb ze dus niet gemist. Ik neem afscheid van ze en beloof ze dat ze na mijn vakantie de tuin mogen bewonderen. Ik zwaai ze uit terwijl de veerboot vertrekt.

Thuis maak ik mijn ontbijt klaar en lig daarna al snel aan het zwembad. Zonnen, plonzen, zonnen, plonzen. Ja, ik heb een zwaar leven. Ik hoor Elsbeth terugkomen en help haar met de boodschappen naar boven sjouwen. Daar ontmoet ik ook Alma en die herkent mij meteen. In de ochtend helpt ze Elsbeth en Clara met de kinderen, de middag en avond werkt ze bij Il Posto, het Italiaanse restaurant in de haven. Clara strijkt, Alma zorgt voor de lunch van de kinderen en Elsbeth moet wat zaken voor de gasten regelen.

Dan gaat mijn telefoon en is het Zweedse Katharina. Ze heeft haar baan bij de winkel opgezegd en zal vandaag beginnen bij een strandbar bij de camping op Lichnos Beach. Dat ligt even buiten Parga zodat ze die mensen even enkel in de avonden ziet. De winkel was een saaie baan en er gebeurde weinig. Nu krijgt ze meer betaald en heeft meer te doen. De winkel kon nu wel ineens meer loon betalen maar dat was te laat. Ik laat haar even haar verhaal doen want dat heeft ze nodig. Ze moet zo met de boot naar het strand maar hoe ze vanavond om 23:00 terugkomt weet ze nog niet. Ze verontschuldigt zich voor het vele klagen maar vindt het fijn dat ze haar verhaal even kwijt kan. Ik wens haar veel sterkte met de nieuwe baan en hoop dat het nu weer wat positiever zal gaan.

De middag begint met een leessessie en een telefoontje van Ruud zodat we even bij kunnen kletsen. De rest van de middag verstrijkt met een lange siësta. Aan het begin van de avond probeer ik mijn jarige zusje te feliciteren. Ik krijg echter geen verbinding, de telefoon wordt niet opgenomen of het netwerk is te druk. Dan maar via een sms de felicitaties.

Om 20:45 vertrek ik met Elsbeth naar taverna Mouzes. Daar zit Esther al op ons te wachten. Elsbeth heeft een beginnende voorhoofdholte ontsteking maar heeft al wat medicijnen ingenomen. Terwijl we mezes eten begint de spraakwaterval op gang te komen. We lachen wat af om de verhalen die Esther kan vertellen. Dankzij haar werk heeft ze al heel wat van de wereld gezien en meegemaakt. Daarna komt er voor Esther een vis en voor mij paidakia op tafel. En de verhalen blijven maar komen maar worden - voor mij althans - onderbroken door een telefoontje. Ruud vraagt of ik interesse heb ik een concert van Anthonis Remos in Heraklio op 1 juli. Dat heb ik zeker! Hij hoopt met Maria ook vrij te kunnen krijgen en dan gaan we lekker genieten van een stuk goede Griekse pop. Ik bedank hem dat hij aan mij heeft gedacht.

Esther is zo druk dat Elsbeth en ik denken dat het een randgevalletje ADHD is. Maar dan wel op een leuke en positieve manier waardoor we geboeid blijven en blijven lachen. Ze heeft in Costa Rica als lerares Engels op een schooltje in het binnenland gewerkt waarbij je zelf achter je eten aan moest rennen (de kip) of het moest vissen uit het water (juist: een vis). Ze heeft de afgelopen dagen veel opgetrokken met een hostess die Melissa heet. Die komt er ook bij en met z'n viertjes verlaten we de taverna en gaan richting bar. Daar gaat de spraakwaterval verder en ik zie bepaalde verhalen helemaal voor mij, zo kleurrijk beschrijft ze die (haar vader die overvallen wordt om de pizza's, het op een lopen zet, zijn zoon achterlatend, maar wel de pizza's bij zich houdt).

Om 01:15 vindt Elsbeth het genoeg want haar hoofd begint steeds meer te kloppen en zeg moet er morgen weer vroeg uit om gasten naar de boot te brengen. We nemen afscheid van Esther want die gaat morgen richting vaste land om daar haar werk te gaan doen. Ik rijd met Elsbeth mee naar huis, wens haar een goede nachtrust en ga naar mijn villa. Daar lees ik nog een paar bladzijden maar om 02:00 sluit ook ik mijn luiken.
 

Dag 18 - Woensdag 20 juni 2007

08:00 Wakker. Na een ontbijtje ga ik weer plonzen en zonnen. De zon is krachtig maar rond deze tijd is het nog goed uit te houden en ik wil mijn kleurtje rustig opbouwen. Om 09:40 ga ik richting het strand van Amoudia. Ik wil daar onze Nigeriaanse vrienden opzoeken die met CD's rondlopen. Ik zit er een hele tijd met een frappee voor mijn neus maar zie geen doelgroep. Ik rijd wat verder richting Skala Potamia maar ook daar geen spoor.

Op de weg terug haal ik nog wat boodschappen en daarna meld ik mij in huize Pronk. Elsbeth heeft net tennis gespeeld en heeft nu een knallende hoofdpijn. Het "eruit zweten" is dus niet gelukt en ook de slechte nachtrust heeft niet bijgedragen in het algehele gevoel. Ze moet nog een paar dingen doen voor gasten en gaat daarna een tijdje plat. Toch heeft ze nog even tijd om Julia te bellen, de Russische masseuse die ik ieder jaar bezoek. Ik kan morgen tussen 4 en 5 (namiddag) terecht en dan kunnen we ook de tweede afspraak inplannen. Ik verheug mij nu al op de heerlijke behandeling.

Ik bel Katharina en verneem dat de eerste dag op de strandbar goed is verlopen. Er waren niet veel mensen maar ze heeft er een goed gevoel over en keek ervan op dat alles netjes wit wordt geregeld. Haar belastingzaken zullen binnen 2 weken geregeld zijn want een kopie van het paspoort en haar werkvergunning hebben ze al. De boot op weg naar haar werk was gratis en 's avonds kon ze met een Griekse vrouw terug. Ze wil echter wel een scooter want dat geeft haar meer vrijheid.

Daarna is het tijd voor het verslag. Er zijn weer 4 dagen achterstand en tijd voor een update. Dus verstrijkt de rest van de middag met tikken en ben ik nu - 17:20 - weer helemaal bij de tijd. De site updaten, even het werk controleren en dan de avond in. Wordt vervolgd...

Tja, soms werkt techniek eens niet. Zoals nu. Wat ik ook probeerde, ik kreeg geen verbinding die werkte. Kan gebeuren en ik liet het er maar even bij zitten. Onzinnig om je daar druk om te maken, er gaat niemand dood doordat ik geen verbinding krijg. Morgen is Stelios er weer en kan ik bij hem op kantoor gebruik maken van een snellere verbinding. Ik ga richting woonhuis en tref Elsbeth, de kinderen en Clara etend aan. Hoewel etend niet erg op Ioli slaat want bij die dame is het altijd een gevecht om voldoende voedsel binnen te krijgen.

De planten moeten hoognodig water hebben want in deze hitte gaat de verdamping razendsnel. Tijn doet de planten bij de receptie en Elsbeth begint met een slang de planten bij het lounge terras te doen. Boven op het balkon ligt ook een slang maar die is niet lang. Hij is net wel gebruikt voor de planten op het balkon maar dankzij de zwaartekracht moet dat ook lukken met lager gelegen planten. Al snel sta ik dus vanaf het balkon de planten en gras van water te voorzien.

Tijn heeft zijn stuk al klaar en komt in zwembroek eraan rennen. Hij gaat onder mijn douche staan en dus krijgt hij net zoveel water als de planten krijgen. Ik maak kleine druppels en grote druppels. Ze hebben veel lol want Tim is zijn grotere broer gevolgd hoewel hij iedere keer gierend van de lach wegstuift als hij water op zijn koppie krijgt.

De kinderen zijn heel uitgelaten en dus moeilijk naar bed te krijgen. Die taak heeft Elsbeth, ik ga mij omkleden. Stelios heeft de boot van 21:00 en moet ongeveer 21:40 aankomen. Hij wil bij de bar Baccarat nog wat drinken en we zullen elkaar daar zien. Ik heb niet veel trek maar wil toch iets eten. Aangezien het in een krappe 40 minuten moet, besluit ik een fastfood te nemen. Twee pitta gyros bij cafeteria Yiannis. Hij heeft goede gyros! En ik kan de aankomende boten in de gaten houden.

Ik zit net bij Baccarat als Stelios eraan komt. Van Elsbeth ontbreekt nog ieder spoor. We praten wat over zijn reis en hij ziet er vermoeid uit. Toch heeft hij afgelopen nacht op Skiathos goed geslapen (hoewel ik daar twee jaar geleden andere nachten heb gekend). Elsbeth komt er ook bijzitten nadat ze nu eindelijk de kinderen slapend heeft achtergelaten bij Clara. Ze windt zich op over de gaten in de hoofdweg. Het is inderdaad heel wat slechter dan voorgaande jaren, je moet nu stapvoets om de kuilen heen.

Om 23:00 vindt Stelios het welletjes en gaat op huis aan. Elsbeth en ik blijven nog om een slaapmutsje te nemen. En we zitten lekker te roddelen over twee Bulgaarse mutsen die in de bediening lopen. Het is eerder "mooi lopen zijn" dan bedienen want van het horeca vak hebben ze duidelijk geen kaas gegeten. Het is ook een totale desinteresse die ze ten toon spreiden en zitten liever met elkaar te praten dan voor gasten te zorgen. De baas van de bar kan het waarschijnlijk ook weinig schelen want die zit met zijn rug naar de gasten en zit tv te kijken. Anders had hij die nagelvijlende bimbo's er allang uit gegooid maar blijkbaar hebben ze andere punten die in hun voordeel zijn.

Drie kwartier later gaan ook wij op huis aan en na een korte leessessie sluit ik de luiken om 0:15.
 

Dag 19 - Donderdag 21 juni 2007

08:15 Ik word wakker op de langste dag van het jaar. De dag is dus allang begonnen maar daar kan ik minder mee zitten. Ik rek mij uit, neem een ontbijt en ga plonzen en zonnen. Wat een leven!

Doordat ik gisterenavond tegen Elsbeth nog even over Julia begon, weet ik dat de afspraak verzet is van 16:00 naar 10:00. Elsbeth was het helemaal vergeten te zeggen! Maar eind goed, massage goed. En dus word ik om 10:00 hartelijk verwelkomd - want ze kent mij zeker nog van voorgaande jaren - en lig ik even later op de massagetafel en geef mij over aan een paar geoefende handen. Die kneden mij weer helemaal soepel en een uur later verlaat ik glimmend van de olie het huis weer.

De olie moet intrekken want daar zitten heilzame stoffen in. En dus pak ik thuis mijn laptop en ga naar het kantoor van Stelios. Ik had het gisterenavond al gevraagd en het was geen enkel probleem. Ik kies een leeg plekje tussen alle "Reps" (hosts en hostesses van diverse touroperators). Ik hoor Duits, Engels, Scandinavisch en Tsjechisch. Er zit ook een autoverhuurder in hetzelfde kantoor en het is een komen en gaan van mensen. Ik val echter wel op maar niemand bekommerd zich daar om. Bij de balie had ik het wel gezegd en dus zal ik hier wel met een reden zitten.

Die reden is een update van de site en die kan ik nu ook goed tot een einde brengen. Het aanmaken van een vpn tunnel - zodat ik voor de zaak kan werken - lukt net als verleden jaar niet. Wel zie ik nu een wireless verbinding maar die is van een beveiliging voorzien. Nadat Stelios is binnengekomen krijg ik van hem de wireless code. En wat schetst mijn verbazing? Via deze verbinding werkt de vpn wel zodat ik voor kantoor ook nog wat nuttige zaken kan afhandelen.

Thuis gekomen pak ik weer wat andere spullen en berg de laptop op. Ik ga weer naar Amoudia want ik wil cd's hebben. Ik strijk er neer onder fikse bomen bij een bar. Een frappee en een club sandwich moeten mijn aanwezigheid veraangenamen. Dat doen de schaduw en een klein briesje ook al. De club sandwich wordt geleverd met origano chips in plaats van de normale patatjes. Vreemde combinatie maar toch niet slecht.

Dan zie ik eindelijk de bewuste man lopen en wenk hem. Ik doorzoek zijn stapels en blijf uiteindelijk met 16 cd's over die ik wil kopen. Per cd de bekende 5 euro en ik krijg er 1 als korting gratis. Zijn naam is Angel en ik mag hem altijd aanspreken als er een cd niet goed is over mij niet bevalt. Ruilen is gewoon mogelijk en dat weet ik ook uit het verleden.

Ik ga ze in de auto zitten luisteren en ze spelen allemaal perfect en het is een goede keuze aan Grieks repertoire (behalve 4 cd's want die vallen in de categorie lounge). Echter, de laatste dubbel cd bevat twee keer het eerste deel, ook al staat op de tweede cd dat het deel 2 zou moeten zijn. Ik zoek Angel op maar hij heeft niet meer exemplaren. Ik wil dan graag deel 1 houden en hij stelt voor om dan nog een tweede cd uit te zoeken. Dat lukt mij snel en in zijn bijzijn luister ik hem af. Ik bedank hem voor de goede deal en rijd terug naar huis.

Thuis gekomen - het is 15:00 - blijf ik even binnen om af te koelen en de eerste cd's om te zetten naar mp3. Een uurtje later installeer ik de laptop buiten in de schaduw. Ik installeer ook mijn videocamera (als fototoestel) en open een biertje. Dankzij de ontsluitingsvertraging (zoals Berry dat noemt) kan ik wat foto's nemen en misschien gaan jullie die nog wel eens op een onverwacht moment terugzien.

Op mijn laatste dag in de villa wordt er nog even goed geplonsd en in de zon gelegen. Dat laatste doe ik de laatste 3 jaar zonder bescherming maar enkel op tijd. Dat gaat langzaam maar dat is mij ook prima.

Het is 19:00 als ik mij weer heb aangekleed en richting woonhuis ga. Daar aangekomen is Ioli de enige die nog aan tafel zit. Ze heeft zichzelf helemaal over de rooie gemaakt en wil nog steeds niet eten. De dreiging om achter de deur gezet te worden heeft eindelijk tot gevolg dat ze rustiger wordt maar het eten wil nog steeds niet. Terwijl Elsbeth chocolade eitjes (verrassingseitjes) gaat kopen, ga ik met Ioli een wedstrijdje aan. Dat is het nadeel van Clara want die spreekt de taal niet. Ik krijg Ioli zover dat ze rustig wordt en dat ik middels de wedstrijd (wie het snelst een wortel op een stukje schnitzel op heeft), haar toch meer dan de helft van haar bordje leeg laat eten.

De kleine meid (ze is 4) heeft wel door dat ze wat goed te maken heeft en als mamma met de eitjes verschijnt is ze ineens alle vriendelijkheid en liefelijkheid. Ja, deze dame weet al goed hoe ze mensen moet bespelen. Ze wil zelfs de bloemetjes water geven met de slang. Ik ben haar toezichthouder en help haar met de slang. Het is een moderne vorm van kinderarbeid, aar om vanuit een loungestoel te zien hoe de bloemen water krijgen bevalt mij wel.

Ik heb niet veel trek want dat heb ik vaak op warme dagen. Een hittegolf van 12 maanden in Nederland zou bij mij dan ook een gewichtig effect hebben. Elsbeth heeft al gegeten en blijft thuis. Stelios was even thuis maar moest weg. Een Duits toestel heeft vertraging en daardoor gaan ze de boot missen. De veerboot wil wel een extra rit maken maar de havenpolitie doet moeilijk. Ze snappen niet dat toeristen een hele goede bron van inkomsten zijn. Dat is Stelios ze nu duidelijk aan het maken, die malaka's.

Ik ga naar Il Posto, het Italiaanse restaurant waar Alma nu in de keuken werkt. Ik bestel er een saganaki en een spaghetti bolognese. Ligt verteerbare spaghetti is wat ik nodig heb. Alma komt even bij mijn tafeltje staan en we praten wat over de kids van Elsbeth en over de warmte. In de keuken is het goed uit te houden want het is geen kleine ruimte en de ventilatie is goed. Van haar krijg ik een tweede biertje en ik bedank haar hiervoor.

Om 23:15 ben ik terug op de basis en zet de airco nog even lekker aan. Morgenavond slaap ik in het appartement onder het woonhuis, zonder airco maar daar is het altijd vele malen koeler. Ik lig nog lekker wat te lezen maar om 0:30 vallen mijn ogen bijna dicht. Ik geef eraan toe en sluit dus lekker mijn luiken.
 

Dag 20 - Vrijdag 22 juni 2007

07:30 Zo, de langste dag zit erop. We gaan alweer richting het donker en richting winter. Dat soort "positieve" gedachten zijn de eerste die bij mij opkomen. Daarna de gedachten aan de verhuizing. Om het gaan richting donker duidelijk te maken, heeft de zon zich verscholen achter wat vreemde wolken. Het zijn een soort losgeslagen golven die richting het eiland komen. Dus dan is er zon, dan weer niet. In die bewolkte periode loop ik met een deel van de bagage naar het woonhuis. De deur van de garage zit echter dicht, ze slapen erboven nog. Ik zet de spullen neer en loop terug.

Thuis een ontbijtje en als dat opgegeten is gaat de volgende lading naar het appartement. Ze zijn nu wel wakker, Stelios is al nar kantoor en van Elsbeth krijg ik te horen dat de vloer nog even gedweild moet worden. Ik laat de spullen dus in de koelte van de garage achter behalve de koelkast spullen. Die gooi ik al wel in de koelkast.

Dan wordt er boven aangebeld. De mensen van villa 3 hebben een dode marter in hun zwembad gevonden. Tijn vist het verzopen beest eruit en ik doe hem in een plastic zak. Elsbeth twijfelt nog even of ze hem zal laten opzetten maar uiteindelijk gaat hij in de vuilniszak.

Ik ga naar villa 4 en zie dat er bij mij enkel insecten in het water liggen. Als ik die eruit heb gevist, plons ik erin. Nog even lekker opdrogen in de zon en ik zie dat alle wolken zijn verdwenen. De vloer van het appartement is droog, Elsbeth heeft de spullen binnen gezet en ik kan inruimen. Veel doe ik niet want over twee dagen vertrek ik weer. Ik leef tenslotte toch meer vanuit de auto, dat is mijn kleding- en voorraadkast.

Het is 11:00 als ik in de auto stap en richting westkust rijd. Onderweg een mooie buitenkeuken op foto gezet, daar kan ik nog wel wat ideetjes van overnemen. De auto wordt weer volgegooid met diesel bij de goedkoopste pomp op het eiland. Daarna kom ik langs de supermarkt die goedkope zekeringautomaten en eurostekkers heeft. Die liggen er nog steeds hoewel de supermarkt flink verbouwd wordt. Ik kom echter niet ver want de bodem van de geldbuidel is in zicht. Er is in de buurt nergens een flappentap, dat kan slechts op twee plaatsen op het eiland.

Ik rijd dus terug naar Thassos stad en pin geld uit de muur. Daarna terug naar de super en de aankopen gedaan. Pa had om stekkers gevraagd en ik kan voor de veiligheid nog wel wat zekeringen gebruiken (je bespaart hier zo'n 20 euro per stuk). Op de terugweg naar huis stop ik bij hotel Aegean Sun, wat van Stelios is en gerund wordt door Nicole. Ik neem bij de poolbar een frappee en een tosti.

Thuis aangekomen zet ik de laatste cd's om naar mp3 en brand deze op een cd. Zodoende heb ik 11 uur nieuwe muziek voor in de auto. Als dat gelukt is, wil ik een siësta houden. Ik zak net weg als de telefoon gaat. Het is Ruud met het bericht dat ze de kaartjes voor het Remos concert hebben. Ik praat hem even bij over wat zaken en krijg ook Maria even te spreken. Ze zijn op het strand met goede vriend Twan.

Ik ben nu over mijn slaap heen en ga wat muziek liggen luisteren. Als de kinderen gegeten hebben kom ik naar boven en vanavond heeft Tijn de opdracht om de bloemen water te geven. Ook bij deze jongen hou ik "toezicht" maar ik merk dat hij heel wat meer volwassene is dan zijn broertje en zusje. De vragen die hij stelt maken duidelijk dat er heel wat meer in zijn hoofd omgaat dan gekkigheid of baldadigheid dan je in eerste instantie zou denken.

De voorhoofdsholte ontsteking van Elsbeth komt weer wat terug en ze heeft een hoofd wat bijna uit elkaar knalt. De plannen lagen er om vanavond uit eten te gaan maar er zou een drukke Tsjechische vrouw bij zitten die Stelios moet rondleiden over het eiland. Daar heeft Elsbeth nu even geen zin in en ze wil nu eigenlijk alleen mijn tuinfoto's zien en dan voor de tv gaan hangen en bijtijds naar bed.

Ik ga nog wel even richting stad maar word - net voordat ik onder de douche wil stappen - gebeld door Berry. We kletsen even bij en ik verheug mij toch op de week met hun erbij. Daarna is het toch echt etenstijd. Ik ga naar Mouses waar ze nu live muziek hebben. Ik krijg heel snel mijn kefalotiri en een kipschnitzel. Er komen hele hordes Grieken binnen (een reservering, de tafels stonden al klaar) met in hun kielzog hele drukke kinderen. Die rennen flink rond en laten de houten vloer (en mijn bier op tafel) flink trillen. Om 23:15 ben ik klaar en ga richting huis.

Daar lig ik nog even te lezen terwijl de ventilator zorgt voor verkoeling. Weer een boek uit maar de voorraad in de auto is ruim voldoende. Om 0:30 sluit ik ook hier de luiken.
 

Dag 21 - Zaterdag 23 juni 2007

08:15 Ik lag al even te woelen maar nu is het tijd van opstaan aangebroken. Het brood is op maar ik had gisteren geen zin om wat te halen. Het ontbijt moet dus wachten tot na de massage van Julia. Klokslag 08:57 (ja, hij slaat iets vroeger) loop ik haar huisje binnen en ga op de tafel liggen.

Een half uur later kom ik daar heel soepel vanaf en mag ik op een stoel plaatsnemen. Schouders en hoofd worden ook meegenomen in deze totaalbehandeling. Ik bedank haar hartelijk voor de bewezen diensten en zij staat mij met een bezweet gezicht van voldoening aan te kijken. Ze is blij dat ze zo nog maar 1 massage hoeft te doen en dat ze dan weekend heeft. We nemen afscheid van elkaar en hopen elkaar volgend jaar weer in goede gezondheid aan te treffen.

Op de weg terug koop ik bij de supermarkt brood en frisdrank. Na het ontbijt ga ik naar boven. Elsbeth is op, staat al te koken (zowel letterlijk als figuurlijk vanwege de drukke kinderen) en dat is niet goed voor haar hoofd. Ze gaat medicijnen innemen terwijl ik wat probleempjes met de pc verhelp. Ik betaal daarna de villa en wens haar een goede middag. Ze gaat met Nicole even naar het strand, zonder kinderen, om de accu op te laten. Er stonden vanochtend om 7 uur al Roemenen op de stoep voor villa 5 (dat betekent dat ik geen zwembad heb om te zwemmen!).

Ik ga aan het verslag werken, ik heb nu nog een snelle verbinding tot mijn beschikking. Met de vochtig t-shirt truc en de ventilator is het goed uit te houden. Het is nu 14:40 en de voorkant van het shirt is helemaal droog en ik ben helemaal in de tegenwoordige tijd. Onder het genot van een "Club del Mar" cd (lounge muziek) heb ik jullie weer een kijkje in de keuken van een rondreis gegeven. Ik hoop dat jullie het leuk vinden en dat jullie tijd genoeg hebben om dit allemaal te lezen. Ik ga nu de zaak gereed zetten en dan naar de zaak voor een update. Daarna kijken of ik bij Aegean Sun even in het water kan plonzen. Wordt vervolgd maar dat kan wat langer duren want de eerste dagen op Kreta zijn altijd wat hectisch. Heb geduld, het zal beloond worden.

Ik was de enige op de zaak van Stelios. De update van de site was zo gedaan, ik kreeg nu echter geen connectie met de zaak. Ik had geen zin om dat nu uit te zoeken want ik verlangde naar een lekkere duik. Ik checkte nog wel even de email en sloot daarna af. Terug op de basis werd de laptop opgeborgen en de zwemkleding aangetrokken. De kinderen met Clara waren al richting Aegean Sun en volgde hun snel. Elsbeth en Nicole zouden nu vast op het strand liggen maar niet bij dat hotel.

Ik kwam bij het zwembad aan en werd verwelkomd door de kids. Ze vroegen of ik kwam zwemmen maar er lagen mij iets teveel kinderen in het water dus bedankte ik voor de uitnodiging en ging eerst bij Jana aan de bar zitten. Die had al met Clara gesproken en vroeg mij waarom ik niet verteld had dat ik een vriend van Elsbeth en Stelios was. Alsof ik zo ergens binnen zou lopen, dat roepend! Nee, zo ben ik niet (toch?).

Op een gegeven moment zijn vele kinderen verdwenen uit het zwembad. Ik heb het warm genoeg om het water aantrekkelijk te vinden, ook al is dat zeker geen koel water. Dus neem ik een ligbed in beslag en zien de kinderen wat ik van plan ben. Tijn en Tim halen mij meteen over om met een bommetje het water in te gaan. Ja, die vragende kinderogen kun je toch niet weigeren? Dat er na een aantal sprongen nog water in het zwembad zit mag natuurlijk een wonder heten. Daarna hou ik het toch maar in het natte en word ik achtervolgd door twee waterratjes. Ik duik bij Ioli op en die klimt meteen in Clara. Maar daarna begint ze mij wel meteen uit te dagen in haar kenmerkende steil ("met je dikke kontje").

Om 18:00 gaan de kinderen met Clara mee naar huis. Ik blijf nog even aan de bar bij Jana hangen maar 45 minuten later ga ik ook op huis aan. Thuis even relaxen en bijpraten met Elsbeth aan het keukenblok. Het begin van de avond wordt in alle rust doorgebracht en ik sta om 21:30 klaar zodat we uit eten kunnen gaan. Stelios is namelijk al twee dagen onderweg met een Tsjechische dame die continue door praat. Vanavond gaan we hem redden zodat hij niet alleen het geklep van die dame hoeft aan te horen. Ik rijd met Elsbeth mee naar Syrtaki en we ontdekken dat het terras uitgebreid is richting strand. Daar zitten ook Stelios en Klepka (haar echte naam ben ik vergeten maar ik zit er niet zoveel naast).

Stelios stelt mij voor aan Klepka en ik ontdek al snel dat hij niet gelogen heeft. Stelios werpt af en toe een ongelukkige blik richting zijn vrouw maar al snel heeft Klepka contact met Elsbeth en mag die het ontgelden. Ik blijf het meeste van de tijd gespaard. We eten mezes en ik krijg een schotel met een soort Kontosouvli (gegrilde grote brokken varkensvlees).

Na het eten gaan we via een stukje strand naar een strandbar. Omdat Stelios en Elsbeth nu wat meer samen praten, krijg ik de aandacht van Klepka. Dat gaat ook door als "The three Golden Girls" door Stelios worden uitgenodigd. Het zijn drie dames - waaronder zijn moeder - die uit zijn geweest (ik geloof een Grieks concert of optreden). Stelios en Elsbeth beginnen een Grieks gesprek met de damens waardoor Klepka zich nu helemaal op mij richt. Op de een of andere manier krijg ik het wel voor elkaar dat ze wat rustiger wordt.

Na een cocktail (met weinig alcohol) vertrekken de drie dames en wij volgen ze niet veel later. Stelios brengt Klepka weg en ik rijd met Elsbeth richting huis. Ondanks het voorstel van Stelios zag ik het niet zitten om met Klepka nog verder op stap te gaan. Om 0:30 sluit ik mijn luiken terwijl mijn oren nog nazoemen.
 

Dag 22 - Zondag 24 juni 2007

08:00 Ik word langzaam wakker en besef dat het tijdperk Thassos alweer voorbij is. Het gaat snel, de dagen vliegen voorbij. Als eerste pak ik de spullen bij elkaar en rijd de auto in de garage. Dat scheelt mij een paar keer een helling beklimmen en in de schaduw is het toch iets prettiger inpakken. De auto is al snel ingepakt en dan neem ik een douche en een ontbijt met een sterke espresso.

Nadat ik mij in het woonhuis heb gemeld, krijg ik een frappee terwijl ik van de nieuw gekochte cd's een paar kopieën trek. Elsbeth heeft er 4 uitgezocht en ik maak met alle liefde een kopie voor haar. Dat is wel het minste na een week vol gastvrijheid. Stelios komt nog even terug van kantoor en ik neem afscheid van hem. Ik had gepland op de boot van 11:00 maar met het branden haal ik dat niet helemaal. Maakt niet uit, veel haast heb ik niet. De boot van 12:00 ga ik wel halen want om 11:40 neem ik afscheid van Elsbeth, Tim en Ioli. Tijn is met Jean-Paul vertrokken, het zijn beste vriendjes en spelen de hele dag met elkaar.

De boot vertrekt keurig om 12:00 (anders krijgen ze boetes) en 36 minuten later mag ik er alweer afrijden. De rit naar Thessaloniki gaat goed hoewel soms wel wat rommelig. Na 2 uur rijden passeer ik Thessaloniki en rijd ik snelweg 1 naar Athene op. Bijna tot aan Panteleimonas is het snelweg en rijd het lekker door, behoudens een aantal tolpoortjes. Maar daar heb ik hooguit 3 auto's voor mij en dus hoef ik niet lang te wachten.

Ik bereik Nea (nieuw) Panteleimonas om 15:15 en een kwartier later heb ik het 800 meter hoger gelegen Paleo (oud) Panteleimonas bereikt. Daar wacht mij een ander beeld dan 3 jaar geleden. Er zijn 2 parkeerplaatsen uitgegraven en die staan vol met Griekse auto's. De Grieken zijn massaal als weekend uitstapje naar dit dorp gekomen. Gelukkig is het dorp auto vrij want anders was de chaos niet te overzien geweest.

Ik betaal 2 euro aan twee jongens die de parkeerplaatsen bewaken en zet mijn auto lekker in de schaduw. Daarna loop ik het dorp in richting Agnanti, het hotel waar ik in 2004 ook ben geweest. Het is er druk met Griekse eters maar toch word ik door moeder naar de kamers geleidt. Ik besluit kamer 1 te nemen, die ligt naast de kamer waar ik toen zat (maar die is nu bezet). Hierna ga ik ook naar het restaurant want ik heb wel trek.

Een saganaki en een souvlaki gaan naar binnen, begeleid door een Malamatina. Het is 17:15 als ik denk dat ik best nu de tassen uit de auto kan halen. Dat gaat ook wel maar de klim naar mijn kamer levert zoveel hitte op dat ik als een dampend paard op mijn kamer sta. Ik had gedacht dat de hoogte en de dikke stenen muren de warmte wel zouden weten te verminderen. Niets is minder waar want de warmte zit goed diep in de stenen. Een koele douche moet wat verlichting brengen en daar heb je in een bergdorp geluk. Het koude water is ook echt koud. Natuurlijk is het geleidelijk afkoelen en ga ik zeker niet helemaal tot 100% koud.

De verlichting (of moet ik toch spreken van afkoeling) is echter maar van tijdelijke aard. Binnen de kortste keren is het toch weer zweten geblazen.

Ik besluit naar het dorpsplein te lopen - eigenlijk moet ik in dit bergdorp zeggen: afdalen - want daar hebben ze grote bomen staan. Bij de bar onder die bomen strijk ik neer en bestel een frappee. Er zijn heel veel vliegen en dat is op je blote benen een verdomt irritant gekriebel. Ik het begin kom ik weinig aan lezen toe, ik zit meer vliegen te verjagen. Uiteindelijk went het en reageer ik enkel wanneer er eentje begint te steken.

De hoeveelheid Grieken wordt steeds minder en de rust daalt weer over het dorp. Om 20:30 ga ik richting kamer en probeer ik die wat te luchten. Er staat weinig wind dus van doortochten is geen sprake. Ik open de luiken van een zijraam en daar komt nog iets frissere lucht naar binnen.

Je zult het misschien niet geloven maar de hitte kost aardig wat energie. Ik heb om 22:00 moeite om mijn ogen open te houden. Wat is er gebeurd met de man die het in Parga nog tot 6:00 's ochtends uit kon houden? Ik weet het niet maar ik geef toe aan de drang tot het sluiten van de luiken. Ik doe dit om 22:10 echter enkel met mijn eigen luiken, die van de kamer blijven wagenwijd open om ieder zuchtje frisse wind te pakken.
 

Dag 23 - Maandag 25 juni 2007

Zo, wat een rommelige en onrustige nacht was dat. Ik ben om 7:00 wakker en dat was ik afgelopen nacht diverse keren. Ik heb mij meer omgedraaid dat een rol gyros ooit zou doen. Fris ben ik zeker niet maar ondanks de slechte slaap voel ik mij niet moe. Ik meld mij om 8:00 bij het restaurant en krijg een ontbijt. Dat gaat in fases waardoor ik in het begin denk dat het een typisch Grieks ontbijt wordt. Maar er wordt steeds meer aangedragen tot ik uiteindelijk een tafel vol heb staan. En dan vraagt de dame ook nog of ik misschien nog wensen heb!

Een uur later zit ik voldaan in de auto. Buikje rond en airco aan, zo heb ik het op dit moment het liefst. Ik rijd eerst richting zee, dus de berg af, richting het dorpje Platemon. Daar is een geldautomaat want de bodem van de geldbuidel komt (weer eens) in zicht. Nadat die actie succesvol is voltooid, rijd ik - zoveel mogelijk - langs de zee richting het noorden. Ik kom langs verlaten stranden en hele drukke stranden. Na een tijdje keer ik de auto om en ga bij een strandtent zitten kijken naar een druk strand. Frappee in de hand en heel rustig adem halen. De temperatuur ligt boven de 35 graden en toch zie je mensen de gehele tijd in de zon liggen. Het is hun eigen keuze maar dat kan nooit goed zijn.

Om 12:15 ben ik thuis en merk ik dat het balkon al in de zon is komen te liggen. Even lekker plat op bed is ook geen aanrader want de lakens en het kussen voelen aan of ze zo vanonder de strijkbout vandaan komen. Dus ga ik maar weer richting dorpsplein en ik zit daar net de eerste vliegen weg te meppen als er een horde toeristen het dorp in komt lopen. De excursies stromen binnen en wat ik hoor zijn het voornamelijk mensen uit het voormalig Oostblok en uit Scandinavië.

Er worden heel wat foto's en video opnamen gemaakt en ik zit onverstoorbaar een boek te lezen. Hoewel, onverstoorbaar? Af en toe kijk ik naar leuke souvenirs maar het blijkt bij kijken. Om 16:30 zijn de meeste toeristen uit het dorp vertrokken en ik bedenk mij dat ik nog wat frisdrank voor de komende avond en nacht moet halen. Aangezien het dorp hier geen supermarkt heeft, moet ik de berg afdalen. Uiteraard met de auto want het is 4,5 kilometer voor een enkele reis. Daar koop ik een paar flessen fris en ga ik niet meteen de berg weer op. Ik ga richting Platemon want daar heb ik vanochtend een overdekt terras op een pier in zee gezien. Hier waait iets meer wind en onder de grote parasols is het goed uit te houden.

Om 18:30 ben ik weer thuis en probeer ik het daar zo aangenaam mogelijk te maken. Ik bel Mike en Pelagia op om de laatste details van mijn aankomst op Kreta en de kamer te bespreken. Ik krijg kamer 1 (met airco!!) en de sleutel zal onder een steen liggen bij de deur van de receptie.

Het is 21:30 als ik langzaam via de trappen van Anganti afdaal en richting dorpsplein ga. Onder de plataan ga ik zitten eten. Een saganaki en een echte Kontosouvli. Natuurlijk ook de Malamatina want ik zet het op een drinken. Dan zal ik vannacht hopelijk goed slapen. Ik kijk uit op de bar waar nu nog wat Griekse jeugd zit. Echter, als ik mijn eten op heb en afgerekend heb is de bar verlaten en sluit de zoon van de eigenaar de laatste deur. Geen drank meer en dus loop ik tergend langzaam de berg op naar de kamer.

Om 23:00 heb ik een verkoelende douche genomen, ben wat afgekoeld op het balkon en ga op bed liggen. Het waait iets meer en dat doet goed hoewel ik zeker niet kan beweren dat het een koele wind is. Ik dreig net in slaap te vallen als hoge gillen mij weer wakker maken. De buurvrouw uit kamer 2 wordt blijkbaar - ondanks de hitte of misschien wel dankzij - dusdanig heet dat de gillen duidelijk hoorbaar zijn. Ze zal haar billen wel hebben gebrand aan het hete laken (schijnbeweging voor de jeugdige lezers).

Als ze van de schrik bekomen is kan ik mij weer tot de Griekse god Hypnos wenden. Veel verder dan de eerste fases van het gesprek kom ik niet want dan hoor ik de bovenburen thuis komen. Het zijn gedeeltelijk houten vloeren en dus kun je ze goed volgen. Ook die buurvrouw brandt schijnbaar haar billen aan de lakens want ook zij begint even later gilletjes te slaan. Het duurt ongeveer een kwartier voordat ze beseft dat ze beter even onder de douche kan gaan staan om haar billen te blussen.

Ik draai mij om, en draai mij om, en draai mij om. Maar de slaap slaat mij even over. De wind neemt steeds meer in kracht toe en wordt er niet koeler op. Dan krijgt hij even dusdanige kracht dat de luiken gaan klepperen. De luiken kunnen niet aan de muur vastgezet worden dus sta ik op uit bed en sluit de handel. Geen geklepper meer, maar ook geen "frisse" lucht. Dit wordt een gezellige nacht.

De wind gaat weer liggen en ik doe snel de luiken weer open. Blijkbaar hebben de bovenburen hetzelfde gedaan en zijn de lakens van de buurvouw weer heet geworden. Ze slaakt weer verschrikte kreetjes en dat gaat ongeveer een half uur door totdat ze opspringt en onder de douche gaat staan. Het is ondertussen 2:45 en ik ben klaar wakker. Ik besluit muggen te trotseren, doe een lampje aan en ga liggen lezen. Dat hou ik een half uur vol en dan probeer ik mij toch weer over te geven aan Hypnos.
 

Dag 24 - Dinsdag 26 juni 2007

Het is 7:30 en het is de zoveelste keer dat ik wakker schiet. De vorige keren kon ik na wat draaiwerk toch weer even in slaap vallen. Nu is het te licht en ben ik te wakker. De buurvrouwen hebben hun billen niet meer gebrand want de rest van de nacht is het stil geweest. Nu hoor ik de cementmolen draaien want de bouwvakkers zijn een uitbreiding van de kamers van Agnanti aan het maken.

Om 8:30 meld ik mij voor een ontbijt en vooral voor koffie. Daarna breng ik de spullen naar de auto want het is nu nog relatief koel (de auto geeft 34 graden aan). Ik zet de auto zoveel mogelijk in de schaduw en ga weer richting kamer. Ik ben weer toe aan een koele douche maar dat is dan ook echt de laatste. Ik zweet toch weer snel en besluit af te rekenen en naar auto te gaan.

Om 10:00 zit ik op de pier in Platemon. De frappee vult het cafeïne tekort aan maar het is nu een stuk warmer op de pier. Dus hou ik het na een kort uurtje voor gezien en ga rijden. Voor 400 kilometer heb ik nu zo'n 8 uur de tijd dus ik kan rustig aan doen. Na de slingerweg door de uitlopers van het Olympus gebergte kom ik op de snelweg. Daar kan de auto lekker op cruisecontrole en met de airco op vol. Buiten is de temperatuur opgelopen naar een warme 42,5 &grad; Celcius! Binnen krijgt de airco het met moeite tot een 29 graden. Normaal zou je dat te warm vinden maar nu is dat goed uit te houden. Alles is relatief, ook de gevoelstemperatuur.

Tot aan Lamia is het vlak en dus snelweg. Dan moeten we om een inham (een baai) heen en daar is de snelweg nog steeds niet af. Ik zie ook weinig werkzaamheden hier die lijken op de aanleg van een snelweg. Of zouden ze een tunnel bouwen net zoals ze bij Preveza gedaan hebben? Het is hier echter een veel grotere baai dan bij Preveza. Net voordat het weer snelweg wordt kom ik volledig vast te staan. Dankzij vrachtwagens heb ik niet een volledig zicht maar ik besef wel dat ik redelijk vooraan sta. De auto (en de airco) krijgen het nu wel heel zwaar.

Na een 25 minuten stilstand gaan we dan weer rijden. Ik zie de politiewagen aan de kant gaan en zie dan ook waarop we hebben mogen wachten. Geen ongeluk maar een lijnentrekker! Die heeft over een afstand van 200 meter een dubbele gele lijn in het midden van de weg getrokken. Malakas!

Daarna gaat de rit weer verder tot ik in de buurt van Thyna kom. Daar is een groot wegrestaurant en ik wil wel wat eten. Frisdrank heb ik de hele rit wel gedronken dus dat heeft geen hoge prio. Ik stap de auto uit en knal tegen een muur op! Een virtuele muur die gevormd wordt door de hitte. Het is een nette 44 graden buiten en dat beneemt je toch enigszins de adem. Snel naar binnen waar de airco's op vol staan te draaien. Ik neem een gevulde bifteki met aardappels uit de oven. Aangezien ik toch tijd genoeg heb, pak ik mijn leesboek en ga wat zitten lezen. Ondertussen zie ik op de TV het nieuws. Mensen met gezondheidsproblemen door de hitte, doden, bosbranden en elektriciteitsproblemen omdat alle airo's op vol draaien.

Het is 17:00 als ik naar Thyna rijd. Daar bezoek ik een Lidl, een AB supermarkt (ook tevens bouwmarkt) en een goedkoop tankstation (diesel 92,5 cent). Ik koop weinig maar loop lekker in een gekoelde ruimte rond te neuzen. Een uur later draai ik de snelweg weer op en rijd ik de laatste 95 kilometer naar Pireaus. Door Athene gaat het vlot hoewel het op blijft passen op overal tussendoor schietende scooters, motoren en Schoemacher-wanna-bees. Het is 19:15 als ik de haven bereik. Ik begin de wegen steeds beter te herkennen en dus sta ik al snel voor het schip wat mij naar Kreta gaat brengen.

Ik voel de vermoeidheid nu toeslaan terwijl ik wat spullen klaar zet voor een lange - slaaploze - nacht aan dek. Dat ga ik niet trekken en ik besluit een poging te wagen om een kamer te bemachtigen. Maar ik wil niet te vroeg de boot op want dan duurt de uittocht zo lang. Ik wacht dus tot 20:30 voordat ik het schip op rijd. Ik kom inderdaad dichtbij de uitgang van de garage te staan en loop naar de receptie. Prijs kunnen ze mij nog niet geven en ook nog niets regelen. Ik moet mijn naam op de reserveringslijst neer zetten en als we varen mij weer melden.

Dus ga ik de boot wat door en zie dat de disco op dek 8 is omgetoverd tot non-smoking lounge bar. Daar strijk ik neer en drink wat frisdrank. Keurig om 21:00 is de afvaart voltooid en kiezen we het ruime sop. Ik loop weer naar de receptie en er is inderdaad nog een kamer voor solo bewoning. Het niet geringe bedrag van 80 euro mag dat kosten. Ik tol echter op mijn benen en zie een nacht hangend op het dek totaal niet zitten. De prijs lijkt mij wat hoog (als bijbetaling) maar dat zien we later wel. Vermoeid laat ik mij op het bed in de hut vallen.

Normaal heb ik een 4-persoonshut maar dit is een iets luxere 2-persoonshut. Ik neem als eerste een heerlijke douche en die zorgt er al voor dat ik mij een stuk beter voel. Dan nog even wat gegeten (koekjes), gedronken en gelezen. Om 22:00 gaat het licht uit en wentel ik mij in een heerlijk koel bed om.
 

Dag 25 - Woensdag 27 juni 2007

05:20 De wekker roept mij en ik reageer. Wat kun je blij worden van een nacht vol heerlijke slaap. Ik moet om 6:00 bij de auto zijn, dus ik heb nog even de tijd. Op de kamer ligt een brochure van Minoan Lines maar daar staan geen prijzen voor Pireaus-Heraklion in. Ik zal dus later de prijzen nog eens nakijken maar deze nacht was mij bijna goud waard.

Als ik om 6:00 netjes in de auto zit te wachten zie ik dat een busje ombemand blijft. Ondanks dat ze bij aankomst je extra op het hart drukken om op tijd bij je auto te zijn, zijn er altijd onbenullen die zich verslapen of niet meer weten waar hun auto staat (er zijn 4 dekken met auto's). Gelukkig kunnen we allemaal om het busje heen sturen en kom ik 6:13 op Kretenzer grond aan. De temperatuur meter geeft 33° Celsius aan en dat op het tijdstip dat meestal het koudste van de 24 uur is.

De rit naar Malia gaat snel, het is gesneden koek voor mij. Bij Sinero appartementen aangekomen rijd ik de auto voorzichtig door het smalle steegje heen. Ik vind de sleutel onder de steen en wil de trap op naar de kamer. Die is geblokkeerd door een massagetafel in gedeelten, een koffer en een paar plastic zakken. Nadat ik die opzij heb geschoven loop ik naar boven. Daar zie ik tot mijn schrik kamer 2 wagenwijd openstaan. Die kamer is helemaal leeg, op wat bierflesjes na. Engelsen die ingebroken hebben en er een feestje gevierd hebben? Ik kijk de zaak na maar vind geen sporen van braak of andere gekkigheid. Het is wel smerig maar er is niemand meer in.

Kamer 1 is op slot en na ontsluiting zie ik dat ook hier een bank ontbreekt maar de bedden, tafel en stoelen staan er nog wel. Dat zit dus wel goed. Ik besluit Mike nog maar niet te bellen, dat kan nog wel even wachten. Ik sleep wat spullen naar boven, zet de airco aan en ga even op bed liggen. Ik heb geen slaap en ga wat lezen. Niet veel later hoor ik de schoonmaakster en die begint kamer 2 uit te boenen. Ik hoor veel water plonzen dus die kamer krijgt een grote beurt. Ik heb geen gil gehoord dus er zal wel iets anders aan de hand zijn.

Ik ruim nog wat spullen op en ga dan op scooterjacht. Maar eerst even langs de schoonmaakster - Alla - die nu in het andere gebouw bezig is. Ik word door haar natuurlijk uitgebreid begroet met diverse kussen. Ze lust er nog steeds wel pap van. Ik krijg van haar een ventilator, de mijne heeft zij nu vanwege de hitte. Mij maakt dat niets uit zolang ik er maar een heb. Ik gebruik die fan om de koele lucht van de airco over het gehele appartement te verspreiden.

Daarna loop ik naar het kantoor van Minoan King was nog geen 20 meter verderop zit om een scooter te huren. Echter, dat kantoor is duidelijk gesloten. Ik moet dus met de auto naar de hoofdstraat van Malia. Daar kan ik hem gelukkig parkeren en ik loop naar het kantoor daar. Vanuit de verte word ik al herkend door Dimitris, de man van Stavroula. Hij is blij mij weer te zien en hoewel hij weinig Engels spreekt komen we (met mijn Grieks erbij) toch tot een goede conversatie. Of te wel we staan wat te beppen. Stavroula is naar de bank om rekeningen te betalen en komt even later eraan. Het is al fiks warm en ik heb al een flesje ijskoud water gekregen. Zij geeft mij nog een frappee terwijl we bijpraten.

Ik krijg de scooter voor een leuke prijs, het wordt weer een Sym omdat Stavroula weet dat ik een scooter wil hebben die niet zo gilt. Nu heb ik een scooter en een auto hier staan, dat wordt transport-technisch een klein probleem (of een grote uitdaging). Gelukkig brengt Dimitris even later uitkomst. Ik rijd de auto naar het appartement en wacht daar op Dimitris die met een grote quad aan komt scheuren. Ik stap achterop en hij vraagt of ik een rustige of een wilde rit wil. Ik kies voor de rustige. Daarna zit ik al snel op de scooter naar huize Jongeneelen.

Ik kom bij het huis aan en denk even dat ik verkeerd ben. De onderkant ziet er anders uit, er zijn parkeerplaatsen en het ziet er bewoond uit. Dan zie ik het grijnzende gezicht van Ruud boven over het balkon en weet ik dat ik goed zit. Ik word verwelkomd door oma en loop dan naar boven. Daar zit Emmanuela TV te kijken en zie ik Ruud en Maria op het balkon. Emmanuela is nog steeds wat verlegen maar ze is flink gegroeid. Op het balkon is de begroeting uitbundiger. Er is heel wat gebeurd in de wintertijd waarvan ik enkel de bypasses van opa heb meegekregen. Met hem gaat het gelukkig heel goed want hij komt mij even later begroeten. De rest van de winterverhalen krijg ik nu van Ruud te horen. Maria is moe van het werk en gaat ook wat TV kijken. Beide hebben het de laatste dagen heel zwaar. De hitte sloopt ze en ze slapen vanwege de hitte niet goed (ze hebben geen airco, enkel een fan). Na 2 uur ben ik helemaal bijgepraat en is het tijd voor eten. Ik mag aanschuiven en ondertussen praten we wat over het werk in hotel Malia Park waar ze nu beiden werken.

Daarna is het bedtijd voor hen want om 18:00 moeten ze weer vol aan de bak (tot 22:00). Ik vertrek naar de Mini Golf waar Mike zit. Van hem hoor ik het verhaal van kamer 2. Een Duitse vrouw had die gehuurd, gaf massages en was zeer zweverig (was een paar jaar in India geweest). Geen meubilair, ze sliep op de vloer, had al haar spullen vanuit Duitsland in plastic zakken (glazen nog met koffieaanslag) en had een buldog. Ik hoor over de hond en haar nog wat verdere details (Mike had dat gezien want ze had deuren en ramen altijd open) maar dat komt echt niet door de censuur. Om 17:00 wordt Mike afgelost door broer George maar ik vertrek al iets eerder naar huis.

Even onder de airco afkoelen want het is buiten in de zon toch echt bloedheet. Ik zit in de "woonkamer met open keuken" aan tafel te lezen want hier is ook de airco gemonteerd (deze zit ook op het zuiden). Aan de noordkant is de slaapkamer en daartussen de badkamer. Op de slaapkamer is geen airco en de koele lucht komt niet zover ondanks de ventilator die het richting slaapkamer blaast. Vanavond proberen en anders verhuist er een bed naar de woonkamer.

Om 19:30 ga ik naar de boekwinkel waar Pelagia zit. We zitten nog wat bij te praten als Mike en de kids binnenkomen. Vooral Mantheos had continue naar mij gevraagd en hij begroet mij in rap Grieks. Gelukkig pik ik een aantal bekende woorden en begrijp wat hij zegt. Ik blijf hen een tijdje gezelschap houden maar dan knort toch het maagje. Ik ga richting huis, kleed mij om en ga naar de buren, taverna Argos. Eigenaar Manolis en ober Panagiotti had ik eerder al gesproken en word nu door hen begroet. Ik eet er een saganaki en een schnitzel met crèmesaus. Ik had het eerste flesje Malamatina bijna op als Manolis er een tweede neerzet. Dus ik hoef niet bang te zijn dat ik van de dorst om zal komen.

Het is nog steeds heet en de elektriciteit valt een aantal keren heel kort uit. Afgelopen middag hebben we een aangekondigde black-out gehad. Vanwege de vele verbruikers trekt het leidingennet het niet meer. Dan sluit je per 1 à 2 uur toch gewoon een groep gebruikers af!?! Dus was het mij Mike vanmiddag op de mini golf een tijdlang bloedheet, ook al zaten we in de schaduw.

Ik reken af met Manolis en vertrek richting huize Jongeneelen. Ruud en Maria zijn er nog niet en dus kijk ik mee met oma naar een Griekse soap. Mike, Pelagia en de kids komen ook en zitten ook even te kijken totdat Ruud en Maria binnenkomen. We verhuizen naar het bovenbalkon en zitten daar wat te drinken. Ruud verbaast zich als ik langzaam met mijn biertje doe maar als ik vertel dat ik al 2 flesjes Malamatina op heb, begrijpt hij mijn tempo. Mike zit Ruud al snel te pushen want zowel Mike, Ruud en Maria zien er vermoeid uit en verlangen zeker naar hun bed. Ruud maakt duidelijk dat het bedtijd is en dus vertrekt iedereen.

Ik ga richting Peach en moet nu meer lopen want het is een voetgangersgebied geworden. Onderweg loop ik de bar binnen waar Greg hoort te staan. Enkel Aris zie ik. Die vertelt dat de familie ook de sportsbar en een hotel bezitten. De sportsbar wordt nu gerund door Greg en Kalia (zijn zus en een mooie Griekse) zit bij de poolbar van hun hotel wat tegenover de sportsbar staat. Ik krijg weer wat metaxa-cola te verduren maar sla mij er dapper doorheen. Dan ga ik toch echt richting Peach. Manolis en zijn moeder zien mij aankomen en begroeten mij. Maria staat achter de bar, begroet mij en schenkt meteen een metaxa-cola in.

Ik sta een tijd rond te kijken en kom tot de conclusie dat het ieder jaar rustiger wordt, de Engelsen steeds jonger met steeds minder geld en ze meer drankjes voor minder willen hebben (dat ze steeds meer water krijgen schijnen ze niet te merken). Manolis beaamt mijn conclusies en twijfelt hoelang hij nog met deze bar zo door gaat. Ook de eigenaar van de Premier Bar (tegenover Peach) herkent mij en beaamt het geheel.

Om 3:30 vind ik het welletjes en ga richting huis. Een half uur later sluit ik mijn luiken met de airco lekker aan.
 

Dag 26 - Donderdag 28 juni 2007

8:30 Goed geslapen maat het is mij eigenlijk een tikje te warm. Aan het binnenstromen licht kan ik weinig veranderen want de ramen hebben geen luiken. Doordat ik gisteren de hele dag met een helm heb rondgereden, voel ik hem nog steeds op mijn hoofd. Zeker de eerste versie knelde iets teveel. Die knelling, de hitte, de drank (hoewel ik nu wel wat gewend ben) en het felle licht buiten zorgen voor een lichte hoofdpijn. Ik drink een bak koffie, ga wat lezen bij de airco en duik dan toch nog even mijn bed in.

Om 12:30 word ik opnieuw wakker en voel mij stukken beter. Alla is niet langs geweest anders had ze mooi met de verhuizing van het bed kunnen helpen (dat was het voorstel van Mike). Ik verhuis het nu zelf want het matras is het zwaarste. Het bed is licht, zeker als je de losse planken (lattenbodem) apart neemt. Vanaf nu slaap ik in de woonkamer en kan de slaapkamer dicht waardoor de airco minder inhoud hoeft te koelen. Ook repareer ik het toilet even, eigenlijk de stortbak, want de vlotter opent en sluit niet helemaal goed. De ventilator staat nu enkel de badkamer in te blazen waardoor die ook koeler wordt.

Het is 13:30 als ik mij meld bij de Galaxy bar. Ik word herkend door Manuela en ze vraagt waar mijn laptop is. Ik wijs op de rugzak waar ik hem in vervoer. Ze lacht en geeft mij een frappee. Ook de eigenaresse herkent mij van vorig jaar. Ik probeer hier verbinding te krijgen maar dat komt niet tot stand. Ik mag zelfs de router resetten maar ook dat heeft gewenst effect. Ik berg de laptop maar op, drink mijn frappee op en ga richting Mini Golf.

Daar zit Mike stevig te puffen want de hitte is nog heel goed aanwezig. Het is weer een dag met temperaturen van boven de 40 graden. Ik hou hem gezelschap zodat de laatste 2 uur wat sneller verlopen. Omdat er niet veel mensen komen spelen heeft hij een andere bezigheid gevonden. Van boutjes, moertjes, metalen plaatjes en staafjes maakt hij figuren. Een figuur zit te lezen aan een tafel, een ander zit als laborant achter een microscoop en hij is nu bezig met een leraar voor een schoolbord. Als de foto's (ooit) op de site komen, dan zul je het zien. Hij lijmt de metaaldelen met een tweecomponentenlijm aan elkaar en het resultaat is echt schitterend. Uiteindelijk komt er een zilververf overheen en is het een puik stukje creatief werk. Mike is sowieso heel handig met zijn handen, dat kun je op de Mini Golf wel zien.

Hij heeft een stellage staan waar heel wat figuurtjes van hem staan. Als ik hem vertel waarom er geen bordje "for sale" bij staat, zegt hij dat hij dat niet doet vanwege de belastingen. Anders moet hij alle metalen onderdelen verantwoorden met bonnetjes en wordt het een heel papierwerk. We kijken ook nog even TV en zien dat vanwege de hitte 160 bosbranden Griekenland teisteren waaronder een die heel dicht bij Athene komt.

Om 17:00 gaat hij naar huis en ga ik richting huis. Ik doe boodschappen want ik heb weinig trek en dus zal ik vanavond enkel een broodje eten. Ik lig een tijd op bed te lezen met de airco lekker aan. Als ik de laptop heb opgestart ontdek ik dat de bar beneden mij een wireless heeft die open staat. Gratis en gemakkelijk internetten. Vanwege de airco en koelkast is in de woonkamer de verbinding minder maar in de ex-slaapkamer gaat het goed. Ik kan even op het werk kijken of alles goed loopt en ook de weersverwachting bekijken. In het weekend gaat de temperatuur omlaag naar 33 graden (in de nacht 23) en ik slaak een zucht van verlichting. Eindelijk koelte! Het is zover gekomen dat ik 33 graden dus koel noem. . .

Ondertussen is het 22:00 en ik wil naar huize Jongeneelen. Even een snelle douche en dan op de scooter. Daar aangekomen zie ik Arno op het balkon staan. Hij is ook een vriend van Ruud en werkt voor LNV in Den Haag als systeembeheerder. We hebben dus wel wat bij te praten want ook ik heb een verleden bij LNV (maar dan in Assen). Emmanuela heeft een allergische reactie en dat is minder. De arme meid zit onder de bultjes en dat doet mij denken aan de zonneallergie die Berry hier in Malia heeft gehad (1995). Ze zijn al naar de dokter geweest maar als Ruud en Maria thuis komen schrikt Ruud zo van het beeld dat hij meteen de dokter belt en even later andere medicijnen kan gaan halen. Maria zit er als een dood vogeltje bij en als Ruud terugkomt zie ik aan hem dat hij er helemaal doorheen zit. Het huilen staat hem nader dan het lachen.

Als hij iets tot rust is gekomen vertelt hij ook het waarom. Vanochtend was het - zoals alle afgelopen dagen - druk en chaotisch in het hotel. Het is gedeeltelijk all-inclusive en mensen rennen en vliegen om maar vooral niets te missen van het eten. In de drukte laat hij een glas vallen wat nu niet in grote stukken maar in duizend splinters uiteen spat. Een van die splinters komt in het oog van een 10 jarig jongetje. Grote paniek, een dokter uit de zaal doet een eerste check maar zegt toch dat een ziekenhuisbezoek voor een grondig onderzoek beter is. Met ogen moet je geen risico nemen en een verborgen splinter kan heel wat schade aanrichten. Ruud kan daar natuurlijk helemaal niets aan doen maar je voelt je wel schuldig.

In de late middag komen de ouders met het jongetje terug en blijkt het mee te vallen. De splinter had een klein stukje oogwit geraakt maar was al uit het oog. Dat heeft Ruud de hele dag al in spanning gehouden en daarbij de drukt, de hitte en dan nu die uitslag bij Emmanuela. De emmer begint bijna over te lopen. Gelukkig zijn ze morgen vrij en dat geeft ze wat rust. We maken het dus niet laat op het balkon, deze mensen hebben hun rust hard nodig. Arno, Ruud en ik slepen het matras van Emmanuela naar de grote slaapkamer want daar staat een ventilator en dat geeft de "kleine" meid enige verlichting. Gelukkig kan ik op dat moment al weer wat grapjes maken ("met mij erbij is het net alsof we op Ios in de hotelkamer liggen") waar Ruud om kan lachen.

We wensen ze een hele goede nachtrust en zowel Arno als ik gaan op huis aan. Ik heb geen zin in Engelsen of herrie. Ik lig thuis nog even te lezen en sluit om 1:30 mijn luiken.
 

Dag 27 - Vrijdag 29 juni 2007

08:30 Wakker. Deze opstelling heeft mij een koele nacht opgeleverd en bevalt mij dus wel. Na een ontbijtje ga ik wat zitten internetten want dat is nu wel heel makkelijk. Twee uur later rijd ik naar de Mini Golf waar ik door Mike voorzien word van een verse jus. Ik help Mike met de dagelijkse schoonmaak, vooral bladeren van de bomen zijn een probleem. Maar zonder bomen zouden er op dit soort het dagen helemaal geen mensen komen. Even later komt ook de broer van Mike, George, erbij. Mike heeft nu ochtenddienst (10-17uur) en George de avond (17-24uur). Iedere week wisselen ze van dienst. George is er nu omdat het vilt van een paar banen aan vervanging toe is. In de hitte gaat dat zo snel dat het soms meerdere keren per seizoen vervangen moet worden.

Ik help ze wat tot ik het om 12:30 genoeg vind en verder ga. Ik pin wat geld en ga naar de sportsbar. Greg ziet, herkent en begroet mij. Hij vertelt mij dat hij twee dagen geleden aan mij heeft gedacht. Ik vertel dat dit wel kan kloppen want toen heb ik hem aan de telefoon gehad (Aris had hem gebeld en ik heb even met hem gesproken). Hij kijkt mij vragend aan en denkt dan even na. Dan vallen wat puzzelstukjes in elkaar. Hij dacht dat hij met een Engelse vriend had gesproken en verbaasde zich al dat hij die niet in zijn vaste hotel had aangetroffen. "So, it was you!?!". We praten wat bij en hij is afgelopen winter op tournee geweest (Barcelona, Manchester, Amsterdam en Hongkong). Dankzij een vriend bij KLM kostte iedere trip hem slechts 120 pond (ongeveer 240 euro).

Ik ga naar de overkant en begroet Kalia. Ze heeft nu de hotel/poolbar (Vergas) onder haar hoede. Ze herkent mij en vraagt waarom ik haar niet gebeld heb zodat ze op rondreis meekon. Ze zegt dat ik dat beloofd had. Ik weet zeker van niet want anders had ik zeker gebeld. Ze lacht en ik vraag haar hoe haar vakantie - van 1 dag in Chania - afgelopen winter was. Ze kijkt verbaasd en begrijpt dan dat ik de info van Greg heb. Het hotel krijgt morgen pas hun eerste gasten en het zwembad ligt er nu maagdelijk stil bij. Met Greg speel ik nog even het spelletje "Colors" maar er lopen niet veel dames langs.

Het is 13:45 als ik thuis ben en begin aan het verslag. Eerst de samenvattingen van de memorecorder vastleggen. Dan begin ik te tikken maar kan er niet helemaal vol voor gaan. Ik haal nog wat spullen uit de auto en in mijn hoofd is het een hete brei, ondanks de airco binnen. De woorden komen niet en de zinnen zijn een warboel. Even laten zitten anders krijg ik nog een writersblock.

Ik ga naar hotel Vergas en krijg van Kalia een frappee. Ik zit nog even met haar te kletsen en verdwijn daarna met een flesje water en een leesboek richting zwembad. Lekker plonzen en zonnen. Van Kalia moest ik eigenlijk in het pierebadje omdat ik verteld had dat ik niet kon zwemmen. Ik hoop dat zij mij komt redden als ik in het diepe lig maar ze lacht alleen maar en loopt naar haar kamer in het hotel. Ze gaat zo naar Heraklion om wat te shoppen, vooral kleding en schoenen zoals het een vrouw betaamt. Ze sluit om 18:00 de bar en vertrekt.

Ik lig nog even lekker op te drogen en vertrek dan naar de overkant. Greg zit er weer (van 14-17 heeft hij siësta) en heeft nu een Nederlandse hulp. Ik laat echter niets merken dat ik uit Nederland kom en begrijp van Greg dat ze razend nieuwsgierig is. Ik spreek Grieks tegen Aris - die even langs kwam - en dan weer Engels tegen Greg. Het geheim spat uiteen als Ruud belt en ik Nederlands begin te praten. Hij vertelt dat hij de hele middag in een ziekenhuis in Heraklion heeft gezeten voor een second-opinion. Die dokter heeft echter hetzelfde gezegd: medicijnen gebruiken en afwachten. Ik "moet" komen eten want Maria gaat koken. Dat aanbod sla ik natuurlijk nooit af maar moet wel eerst naar huis voor een douche en mijzelf omkleden.

Zo gezegd, zo gedaan. Ik meld mij bij huize Jongeneelen om te ontdekken dat ze nog niet thuis zijn. Ik blijf even bij opa en oma zitten en bel Ruud op. Ik hoor dat ze er bijna zijn. De vrije dag van hun is dus bijna geheel opgegaan vanwege medische redenen. Kip in een lekkere saus, nog wat fillets, patat en salade erbij. Ik mag weer niet klagen en denk met weemoed terug aan de O'Manthos tijd. We zitten na te tafelen als er wat serveersters van Malia Park langskomen die hun werk erop hebben zitten. Maria wenkt ze naar boven en al snel zitten er twee nieuwe Maria's en een Viki op het balkon. De twee Maria's hou je wel uit elkaar. De ene is 40 en is akelig mager. De andere is 24, wat steviger en is luidruchtig aanwezig. Ze hebben hele verhalen over het werk en natuurlijk de roddels.

Om 0:15 zijn ze nog steeds aanwezig ondanks het gapen van Ruud. Ik probeer het goede voorbeeld te geven maar dat volgen ze niet op. Ook Maria (van Ruud) blijft praten dus de dames zijn nog niet weg. Ik wens iedereen een goede nacht en stap op de scooter. Bij Peach is het heel rustig. Dat veranderd ook niet voor wat betreft het aantal Engelsen hoewel het golven zijn want het zijn ook echte kuddedieren. Manolis krijgt echter een fikse discussie met twee mannen die bij de burgemeester horen en die nu de straat lopen te controleren. "Jullie maken het onmogelijk om hier nog een bar te hebben met jullie regeltjes, controles en nu dan het voetgangersgebied". Kortom, een verhitte discussie. Maria (van Manolis) was al naar boven gegaan om te slapen maar vanwege de opgewonden stem van haar man komt ze weer naar beneden. Uiteindelijk heeft iedereen zijn standpunt kenbaar gemaakt en komt er weer wat rust als de twee mannen verder lopen. Ik vind het welletjes en sluit om 03:15 mijn luiken.
 

Dag 28 - Zaterdag 30 juni 2007

10:15 Wakker. Ik ben te laat voor een ontbijtje bij Malia Park, dus kies ik voor een ontbijt bij de Galaxy bar. Manuela vraagt niet waar mijn laptop is maar bezorgt mij wel een frappee en gebakken ei op toast. Geen Engels ontbijt gelukkig want ik word al misselijk als ik ernaar kijk hoe die Engelsen dat naar binnen werken.

Daarna ga ik naar de Mini Golf en hou Mike een tijd gezelschap. Ik krijg ven hem een verse sinaasappelsap en dus voldoe ik zo weer aan mijn vitamine behoefte. Ik heb 7 dagen achterstand met mijn verslag en daar moet nu echt wat aan gedaan worden. Dus zal de middag tikkend doorgebracht worden.

Ik verlaat Mike om 12:30 en ga naar huis. Daar richt ik alles in voor een middag tikken. En aldus geschiedde. Ik schiet een goed stuk op maar kan het niet stuk voor stuk op internet zetten want de benedenbuurman heeft de wireless uitgezet. Dus geen internetverbinding en dat is heel jammer maar daar ik niets aan te doen.

Om 17:30 gun ik mijzelf even een pauze buitenshuis. Ik ga naar de Sportsbar en krijg van Greg het programma VirtualDJ waarmee je mooi DJ kunt uithangen. Van de Nederlandse serveerster krijg ik nu haar naam te horen, Lieke uit Deventer, en ze is voor het tweede jaar hier in Malia werkzaam. Vorig jaar als serveerster in een restaurant en nu hier bij Greg. Ze is 22 jaar en weert zich stevig tegen de 11 jaar oudere Greg. Die kan er ook wel wat van en zo zijn de toespelingen niet van de lucht. Ik waarschuw beide voor elkaar en gooi ook soms wat olie op het vuur.

Het is 19:00 als ik weer terug ga naar huis en weer aan het tikken sla. De internetverbinding is nog steeds niet in de lucht ondanks de aanwezigheid van de bareigenaar. Ik ben weer net goed bezig als de telefoon gaat. Het is Mike met de boodschap dat Pelagia een last-minute actie heeft gedaan en paidakia heeft gehaald. Ik mag niet uit eten maar dien mij over ongeveer 30 minuten bij huize Vlastos te melden. Tja, daar gaan je plannen voor een update op deze dag. Maar voor paidakia laat ik natuurlijk alles vallen!

Ik kleed mij om en ben na 40 minuten bij huize Vlastos. Ik had natuurlijk Griekse minuten moeten nemen want ze zijn net thuis van boodschappen doen. Ik help Mike met het aansteken van de barbecue. Dat wil niet want de - zojuist gekochte - kolen zijn enigszins vochtig. De vonken springen in het rond, helemaal als Mike met een haardroger het vuurtje probeert aan te wakkeren. Hij gaat uiteindelijk maar bij een andere supermarkt kolen halen. Ik ga naar binnen terwijl Katharina (van Manolis) ook is aangekomen. Pelagia maakt een mix van kruiden en zout en van dat laatste gebruikt ze "iets" teveel. Ik dacht dat ze wist wat ze deed maar volgens mij gaat ze hier goed in de fout.

Mike komt terug met nieuwe kolen maar ondertussen ben ik door Mantheos al bij de andere kolen geroepen. Die staan nu goed te branden! Geduld is een schone zaak, zeker bij barbecuen. Maar volgens Mike hebben we dat niet. Het brandende stapeltje wordt uitgebreid met de nieuwe kolen en weer gaat de haardroger erover. Nu gaat het goed en al snel hebben we een hete barbecue. Het vlees gaat erop. Dikke Paidakia en lams-lappen want de slager heeft een gebroken arm en dus heeft zijn vrouw het vlees moeten hakken. De lappen zijn er omdat de slager nog maar 2 kilo Paidakia had. Ik denk dat het teveel vlees is maar weet nog niet hoeveel mensen er komen.

De kinderen helpen mee met opbouw van het terras en we komen knus bij elkaar te zitten. Mike en ik staan bij de barbecue en houden het vlees in de gaten. Sotiris en Maria komen binnen en nemen meloen mee (Peponi en Karpouzia, vertaald: Galia en Watermeloen). Moet je in Nederland eens proberen wat familie op het laatste moment voor een barbecue uit te nodigen. Iedereen heeft andere plannen en houdt daar ook aan vast. Hier verschuif je de plannen gewoon naar "avrio" (morgen) en ga je lekker genieten. Even later komt ook Manolis binnen en is het vlees klaar. De kinderen eten als eerste terwijl Mike en ik al wat snoepen. Daarna krijgen de volwassenen en gaat het snel met de vleesvoorraad.

Iedereen vindt het goed gezouten en dus gaat de drank ook iets harder. Maar de hoeveelheid vlees is al met 4/5 verminderd als Ruud en Maria vermoeid binnen komen. Met wat bier of cola kunnen zij op het overgebleven vlees aanvallen. De mannen zitten ondertussen bij elkaar en de dames zitten daarnaast de roddels van de dag te bespreken. Ruud en Maria zijn ook weer de eerste die vertrekken, de rest volgt niet veel later nadat al veel is opgeruimd (daar helpt iedereen dan wel weer mee). Ik help Mike nog met wat laatste spullen en bedank ze voor de avond.

Daarna ga ik naar Peach bar, het is ondertussen 0:30. Het is iets drukker op de beachroad, maar niet zo druk dat er volop glazen staan. Ik wil wat glazen opruimen als ik van Manolis te horen krijg dat de jongen achter de bar dit moet doen. Enkel als het heel druk is mag ik dus helpen. Ik ga weer naast hem zitten en kijk naar de Engelsen en probeer politie te spotten. Ze schijnen nu meer undercover te komen en dus zijn alle bareigenaren op hun hoede. Alles wat er niet Engels uit ziet wordt aandachtig bekeken en men probeert te voorkomen dat ze constateren dat hun bar teveel geluid produceert.

Dat is knap vermoeiend en nadat ik verteld heb dat ik morgen naar een concert ga, vertrek ik richting huis. Ik sluit mijn luiken om 03:15.
 

Ja, lieve kijkbuislezertjes. Deze twee weken zijn omgevlogen. Als je wilt weten hoe het mij verder vergaat dan zou ik zeker eens op de link aan de linkerkant klikken met de tekst "1 t/m 14 juli". Daar gaat deze vakantiesoap verder...